ADHD medicatie is verslavend? Daar ben ik het niet mee eens en de wetenschap weerlegt het ook. Als bijvoorbeeld methylfenidaat, op dit moment het meest gebruikte medicijn voor ADHD, ADD en Autisme goed wordt gebruikt en goed wordt gedoseerd, is het zeker niet verslavend.
Je gaat er niet naar hunkeren en er ontstaat geen lichamelijke afhankelijkheid. Er wordt wel eens misbruik van gemaakt, maar dan wordt het in andere doseringen en op andere manieren ingenomen, bijvoorbeeld door middel van injecties of snuiven. Maar bij normaal gebruik gaat het juist verslaving tegen. Mensen die een goede medicatie krijgen voor hun ADHD grijpen juist minder snel naar andere verslavende middelen.
Wat vind jij als lezer van dit kort maar krachtige artikel?
ADHD medicatie wel of niet verslavend?
Mijn eigen ervaringen met methylfenidaat zijn positief en de medicatie is niet verslavend gevoelig.
Lees ook De vooroordelen over ADHD (en de verwerpingen hiervan).
Wat is verslaving eigenlijk?
Je brein heeft de natuurlijke neiging om een ervaring te willen herhalen.
Een nieuwe ervaring betekent voor je brein dat bepaalde zenuwcellen voor het eerst met elkaar verbinding maken. Die verbindingen zij nog niet meteen stabiel.
Wanneer je die ervaring een paar keer herhaalt, dan wordt die nieuwe verbindingen al sterker!
En wanneer je iets maar lang genoeg oefent, komt er een moment dat die verbindingen tussen die zenuwcellen “voor altijd” vast worden. Dat wil zeggen: al heb je een half jaar niet gefietst, je gaat op een rijwiel zitten en je gaat weer als vanouds. Je verleert het niet. Dat komt door die vaste verbindingen.
Nu kun je natuurlijk ervaringen herhalen omdat ze prettig zijn en je een goed gevoel geven. Zo krijgen we gewoontes die prettig zijn, in elk geval voor onszelf. je zal niet snel van verslaving spreken in deze gevallen…
Maar je kunt ervaringen ook herhalen omdat je daarmee hoopt andere ervaringen te kunnen vergeten! En het probleem is dat dat niet kan.
Ervaringen die je probeert te onderdrukken, die je uit de weg wil gaan, krijgen negatieve aandacht maar wel aandacht.
Daardoor worden de verbindingen tussen de zenuwcellen (die daar bij betrokken zijn) echt niet verbroken, nee, ze worden juist sterker! En dat merk je!
Probeer maar eens je woede te onderdrukken… dat lukt je misschien 1 keer, 2 keer, 10 keer, 25 keer, maar de 26e keer gebeurt er iets kleins en… je ontploft!!! En dan is je woede te groot voor die kleine aanleiding en dan sneuvelen er dingen of relaties of mensen….
Omdat je dus bepaalde ervaringen niet wil voelen of bekijken, leg je er andere ervaringen bovenop en die hebben dat verslavende karakter!
Wil iemand die zich telkens bezuipt, zich bezuipen?
Welnee, hij wil erkend worden, geliefd, en wil zelf ook liefhebben en weet niet meer hoe.
Slikt iemand pillen omdat ie pillen slikken zo’n leuke bezigheid vindt?
Natuurlijk niet.
Je slikt pillen omdat je niet meer weet hoe het anders moet en omdat die andere ervaringen – die je uit de weg probeert te gaan – telkens terug komen en steeds vaker en sterker (dat heb ik al uitgelegd)…
Maar je kunt niet weglopen voor je eigen brein…
Wat kun je dan wel doen?
Nou, op je beste momenten kun je je afvragen: “wat heb ik werkelijk nodig? Wat maakt mij blij?”
Alleen al door dat te denken, beginnen in jouw brein de zenuwcellen die met blijheid te maken hebben zich te roeren.
En op je beste momenten kun je je afvragen: “wat voor moois heb ik nog te geven aan een ander mens?”
Alleen al door te denken wat er nou zo mooi is in jou – en daar is veel van want je bent ooit geboren als een toekomst-rijke baby en het is alleen maar door omstandigheden ondergesneeuwd ! – beginnen in jouw brein de zenuwcellen die met mooi en fijn te maken hebben zich te roeren!
Dit beeld heb ik erbij: de wip.
Je legt RECHTS op de wip, die stijf naar LINKS staat vanwege het gewicht aan problemen daar, het gewicht van al wat jouw bestaan hier op aarde zinvol maakt, wat jouw kracht geeft, wat jou werkelijk helpt en jou uniek maakt en waardevol.
Dat is misschien niet meteen genoeg om die wip meteen te doen kantelen, maar het begin is er!! 🙂
Met vriendelijke groet, Tura Gerards
Het is niet verslavend, zegt mijn zoon van 17. Maar als je stopt en je kent de ‘boost’ die het je geeft, verlang je ernaar om dat opnieuw te voelen. Om je weer te kunnen concentreren en minder impulsief te zijn.
Mijn zoon heeft drug gebruikt en geeft toe dat het hem hetzelfde gevoel geeft.
Beetje dubbel hè?
In 3 van 4 ADHD-gevallen: verkeerde diagnose!!
A picture paints a thousand words..?
Als ook uw kind is gediagnotiseerd met ADHD (het zogenaamde attention deficit, hyperactive dissorder), dan is er een grote kans dat uw kind helemaal geen ADHD, laat staan dat het zware psychische medicijnen zou toegediend moeten krijgen. Want rond 75% van alle ADHD-diagnoses zijn zeer waarschijnlijk fout, en die kans is nog groter als uw kind een jongen is, waarop deze diagnose van toepassing is verklaard..!
Niet alleen autisme-gevallen stijgen explosief, maar ook ADHD-gevallen zijn de afgelopen 10 jaar met 400% gestegen..! En natuurlijk zijn de voorgeschreven farmaceutische middelen tegen deze ‘ADHD-ziektegevallen’ met eenzelfde marge gegroeid. Maar wat blijkt: de diagnose is alarmerend ON-wetenschappelijk, willekeurig en zelfs vooringenomen! Het blijkt namelijk dat psycho-therapeuten met een bijna routinematige werkwijze ADHD verkeerd diagnosticeren..! En dat kan dus weleens op een schaal van 3 in de 4 gevallen gebeuren, zo blijkt uit een nieuwe studie.
Duitse onderzoekers verrichtten een studie onder 473 therapeuten. Daarbij werd geconstateerd dat vooral ook jongens een verkeerde ADHD-diagnose opgespeld kregen, waardoor het percentage van 75% verkeerde diagnoses, bij jongens waarschijnlijk nog hoger ligt! Het blijkt namelijk dat therapeuten geneigd zijn jongens eerder een ADHD-diagnose toe te bedelen dan meisjes, met dezelfde symptomen!
Onnodig te zeggen dat ná het opspelden van de ADHD-diagnose deze kinderen zware farmaceutische middelen voorgeschreven kregen..! Het is dan ook duidelijk dat deze Duitse onderzoekers alle therapeuten oproepen om UITERST terughoudend te zijn met het vertrouwen op hun ‘intuïtie’ en aannames rondom ADHD-gevallen. En om in de gevallen waar zijn ADHD vermoeden, gedegen wetenschappelijke tests te doen, vóórdat ze de ADHD-diagnose stellen.
* * *
We raden je aan, mocht je met kinderen in aanraking komen die ADHD-verschijnselen hebben, zoals dat tegenwoordig zo schijnt te moeten heten, om DIT artikel aanvullend te lezen. Over de simpele gedragsverandering die je teweeg kunt brengen door het voedselpatroon van een kind aan te passen..!!
De stoornis adhd en de relatie met de hersenen wordt overgewaardeerd. Medicatie is handig, maar het werkt slechts als sedatie voor de echte problemen.
Wat een goed stuk!