Op de goede weg

In mijn laatste blog, ‘Worstelingen’, stonden we aan het begin van een intensief behandeltraject.
We hadden ons dieptepunt echt bereikt, het ging niet en er moest iets gebeuren om ervoor te zorgen dat we samen weer op de juiste weg kwamen.

Een ingrijpende, heftige beslissing die veel van ons zou gaan vragen.
Een beslissing die, als ik er nu op terugkijk, een keerpunt betekende voor ons allemaal.

Inmiddels heeft kleine man het dagbehandelingstraject afgesloten, een intensief, 4 maanden durend traject waarbij hij 3 middagen per week naar de groep ging.
Daarnaast kregen wij gezinsbegeleiding en gesprekken zodat niet alleen kleine man kon leren, maar ook wij.
Een beweging maak je immers samen, was de insteek.
Duidelijkheid, structuur en emotie-regulatie zijn zaken waaraan we hard gewerkt hebben.
Hoewel het ontzettend intensief was, is dit één van de beste keuzes geweest die wij ooit hebben kunnen maken om te zorgen dat het weer de goede kant op ging.
Naast dit behandeltraject is ook naar voren gekomen dat kleine man niet alleen ADHD heeft, maar ook ASS.
Een lang verwachte diagnose, maar toch even slikken. Eventjes, heel eventjes zorgen over de toekomst.
Echter, deze zorgen al snel aan de kant geschoven want we weten nooit wat de toekomst brengt en we doen ons best, werken hard om hem te helpen en dat zullen we ook altijd doen.

Leren omgaan met emoties

Emotie-regulatie… het voornaamste punt van de afgelopen maanden. Want, met twee ADHDers in huis was dat het vlak waarop het veelvuldig mis ging.
Voor kleine man de kunst te leren omgaan met zijn emoties en er goed uiting aan te kunnen geven. Voor mijzelf de uitdaging om mijn emoties niet met me op de loop te laten gaan en, simpel gezegd, niet zo snel boos te worden. Het welbekende, gehate korte lontje…
Dat ging uiteraard niet zo simpel als het lijkt. Inzicht verwerven over waaróm ik zo weinig geduld had en reageerde zoals ik deed. En er dan mee aan de slag gaan.
Voordeel van ADHD is dat, wanneer je ergens voor gaat, je dit ook met volle overgave doet en dat is exact wat er gebeurde met kleine man en mijzelf.
We wilden allebei ontzettend graag dat het anders ging en zijn er dan ook vol voor gegaan, met resultaat.

Hulpmiddelen

Kleine man leerde ontzettend veel gedurende het traject en het mooie hiervan was dat hij de vertaalslag naar thuis heel goed wist te maken. Alle hulpmiddelen die hem aangereikt werden pakte hij aan en paste ze thuis ook toe.
Hoe eenvoudig sommige dingen ook lijken te zijn, bewustwording en juist toepassen zijn een tweede natuurlijk.
Stop, denk, doe!
Eén van de dingen waar hij mee thuis kwam was: ‘Stop, Denk, Doe’.
Drie eenvoudige woorden met een enorme impact voor ons.
‘Als je voelt dat het niet gaat zoals je wil, Stop, Denk en Doe’.
Niet alleen voor kleine man, maar ook voor mijzelf brachten ze een enorme verandering teweeg.
En dan het signaleringsplan waarin 3 fasen beschreven staan van zijn gevoel.
‘Blij, Geïrriteerd en Mega-boos’
Wat zijn de signalen bij welke fase? Wat voel je dan? En welke actie kun je ondernemen om je eigen gedrag, de fase waarin je je bevindt, te beïnvloeden?

Echte eyeopener

Wat voor mij ook een eyeopener was: ‘opstekers en afbrekers’.
De manier waarop je met elkaar communiceert, positief of negatief.
Toen we eens samen in gesprek waren over eten, altijd een heikel punt hier, stelde kleine man me een vraag en mijn antwoord was: “Omdat je altijd slecht eet”.
Zijn reactie hierop was heel verhelderend: “Nou, dat is een afbreker, zoals je dat zegt. Dat klinkt helemaal niet fijn zo. Ik weet ook wel dat ik eten altijd een gedoe vind.”
Oké dan…
Hoe kon ik dat uitleggen op een manier dat het voor hem niet voelde als een afbreker?
Ik probeerde het opnieuw: “Omdat ik merk dat je moeite hebt met het opeten van je brood op school en ik het belangrijk vind dat je goed eet.”
Een heel andere manier van de boodschap overbrengen.
Wanneer je samen in een neerwaarde spiraal zit, ben je snel geneigd een gesprek te voeren dat overheerst wordt door afbrekers.
Terwijl je met opstekers de ander een prettig gevoel geeft en uiteindelijk veel meer bereikt.

Kost veel Energie, Tijd en Bewustwording

Het klinkt vrij eenvoudig, maar het doorbreken van een ingesleten patroon kost energie, tijd en bewustwording. Inmiddels zijn we 5 maanden verder en kan ik zeggen dat het ons lukt. Natuurlijk hebben we onze dingen, gaat het niet altijd zoals we willen, maar dat heeft iedereen, niets gaat altijd perfect en dat hoeft ook niet.
Maar als ik terugkijk naar ons beginpunt, kan ik met trots zeggen dat we ons doel bereikt hebben en we samen weer op de goede weg zitten…

2 gedachten over “Op de goede weg”

  1. Dank je wel voor het delen!
    Ik heb er inmiddels best veel over gelezen,
    maar jij brengt het vanuit je gevoel, zonder te dramatiseren!
    Heerlijk om te lezen en over na te denken!

  2. Super😊 heb ik vroeger ook zo geleerd met mijn 2 ADHD-ers en een man met ASS. Nu nog niet simpel met mijn jongste van 20 die ADHD en ASS heeft..

Geef een reactie