Als natuurarts behandel ik zeer regelmatig mensen (kinderen en volwassenen) met ADHD, autisme en aanverwante aandoeningen. Wanneer ik vertel dat een zeer ruime meerderheid van de gevallen op te lossen is, krijg ik toch meestal als antwoord: ja, maar…. Men ziet met name op tegen de energie die ze moeten gaan steken in de therapie. Maar het achterliggende probleem is vaak anders.
Het is de verandering in leefstijl waar men tegenop ziet en de vragen die dit oproept uit de omgeving. Een kind met ADHD of autisme kost alle gezinsleden veel energie. Energie die meestal niet tot een oplossing, maar tot een lapmiddel leidt. Als een deel van deze energie wordt gestoken in behandeling, natuurgeneeskundige behandeling, dan leidt dit tot oplossingen. En hier zijn alle gezinsleden bij gebaat: het kind in kwestie, maar ook de andere kinderen in het gezin en de ouders. Trek de stoute schoenen aan en ga voor een dergelijke oplossing
Geschreven door Trudy Vlot
Er is vaak wat aan te doen
door
Tags:
Reacties
3 reacties op “Er is vaak wat aan te doen”
-
Beste Trudy, dat klinkt prachtig, maar HOE doe je dat dan?
Hoe pak je dat aan?
Hoe overtuig je het gezin van die mogelijkheden?
Hoe bepaal je of er daadwerkelijk bestendige veranderingen hebben plaatsgevonden?
Met vriendelijke groet, Tura -
Hoi Trudy,
Ik zou ook graag wat meer willen weten over de therapie ( natuurgeneeskundige behandeling) die je noemt. Heb je daar ervaring mee met je eigen kind(eren) of geef je zelf deze therapie?
De energie die ervoor nodig is , wil ik er voor mijn 7 jarige dochter zeker weten wel in steken !!
vriendelijke groet,
Anita -
Hallo Tura en Anita,
Ik zal jullie vragen proberen zoveel mogelijk te combineren. Ten eerste ik geef zelf de therapie en heb al vele kinderen en volwassenen behandeld. Ook heb in mijn naaste omgeving ervaring met de behandeling van deze kinderen. Zowel ADHD en autisme zijn complexe aandoeningen waarbij veel systemen in het kind maar ook de omgeving meespelen. Daarom bestaat de therapie uit verschillende peilers: voeding, beweging, omgevingsfactoren, ritmes en regels, blokkades opsporen en aanpakken. Maar ook weer het aanleren van bepaalde dingen (stel een kind komt bij mij op 5 jarige leeftijd en loopt nog niet, als de hersenen dan weer aangeven dat het kan, moet het nog wel geleerd worden. Een kind van 5 lopen leren kost meer energie dan een kind van 1,5 jaar lopen leren. En zo zijn er natuurlijk nog heel veel andere (ook gedragsmatige) voorbeelden aan te geven). Ik voel me niet geroepen om een heel gezin te overtuigen, ik weet wel dat wanneer slechts 1 ouder er voor voelt en de andere niet dat het vaak lastig kan zijn om het vol te houden. Het enige wat ik hierin kan doen is zeggen dat het werkt, er zijn al heel veel kinderen voor gegaan waarbij het ook werkt. En hoe bepaal je of er daadwerkelijk iets is veranderd is heel lastig. Je zou dit kunnen doen met bijvoorbeeld bloedonderzoek. Maar mijn mening is dat ik niet een kind dit laat gebeuren als het alleen maar ’ter bewijslast van instanties’ is. Er zijn menige kinderen die een ‘schooltest’ hebben ondergaan en na 2 jaar worden hertest, waarbij dan het stempeltje ADHD of autisme kan worden weggelaten.
hoop dat ik zo enigszins jullie vragen heb kunnen beantwoorden
vriendelijke groet, Trudy
Geef een reactie