Mijn zoon of dochter heeft ADHD, wat nu? Als de diagnose ADHD wordt vastgesteld bij jouw kind betekent dat niet het einde van de wereld, alleen de omgeving eromheen schijnt er vaak meer problemen mee te hebben, zij weten het altijd beter, maar hebben totaal geen idee wat het ADHD inhoudt, was het alleen maar druk zijn, dat is nog het minst ergste.
Bij onze dochter werd pas op haar 13e, vastgesteld dat het ADHD was. Natuurlijk voel je als ouder wel aan dat de dagelijkse dingen anders gaan dan bij andere kinderen, maar dat het ADHD zou zijn was bij ons nooit eerder ter sprake gekomen.
Jeugdzorg
Na een ongelukkig toeval op het voortgezet onderwijs zijn wij bij jeugdzorg terecht gekomen want een kind die ADHD heeft is heel vatbaar om in de problemen te komen, en zich niet bewust van de gevolgen ervan. Er volgden gesprekken en testen en uiteindelijk past de puzzel in elkaar. Wij als haar ouders waren wel blij dat wij nu wisten wat er aan de hand was. Nu konden wij actie gaan ondernemen, en zoveel mogelijk informatie verzamelen hoe we het beste met de situatie konden omgaan. Allereerst de medicijnen, veel ouders zijn daar op tegen maar het helpt zeker in een periode als zij hyper is. Het speciaal onderwijs was een succes, deze leraren krijgen onze complimenten die ons door een moeilijke tijd hebben heen geholpen, met tips, gesprekken en humor hebben zij haar 2 jaar mogen begeleiden.
Regulier onderwijs
Maar in het reguliere onderwijs loop je toch wel tegen de tekortkomingen aan en moet je als ouders sterk in je schoenen staan om alles zo goed mogelijk te laten verlopen, en dat is soms heel frustrerend, om steeds weer opnieuw achter de feiten aan te moeten lopen. Want bij elke nieuwe opleiding begint het circus weer van voor af aan en moet alles weer opnieuw verteld worden, dit kost zoveel energie, en duurt het een eeuwigheid voordat alles goed is opgestart. En na een aantal jaar heb je daar eigenlijk geen zin meer in en het kind ook niet.
Asociaal kind
Wij hebben als ouders vaak te horen gekregen dat het een asociaal kind was die maar deed waar ze zin in had, en dat wij de controle kwijt waren over haar opvoeding, dit zijn maar een klein aantal reacties van ouders, leraren op school die het allemaal zo goed weten, dit omdat wij nog een probleemkind hebben. Omdat aan de buitenkant niet te zien is dat een kind ADHD heeft.
Buitengesloten
Onze dochter wordt vaak buitengesloten omdat zij anders reageert, ze praat heel hard en snel, soms schreeuwt ze door gesprekken heen, en dat doet ze niet expres. Het trieste is om als ouders te zien wat het doet met jouw kind als het niet wordt begrepen en wordt buitengesloten, dat deed ons vaak heel veel verdriet. Wij zijn heel veel kennissen en vrienden door dit onbegrip kwijtgeraakt, maar hebben haar nooit in de steek gelaten, en zullen dat nooit doen.
Openstaan voor alles
Wat bij ons heel goed heeft geholpen is open staan voor alle dingen die gebeurden, achterhalen wat de oorzaak ervan was en er voor zorg dragen dat ons kind het gevoel kreeg dat het opgelost kon worden zonder boos te worden en altijd op ons kan terugvallen, nogmaals laat ze nooit in de steek dat maakt de problemen alleen maar groter, bespreek de problemen en vertel wel hoe jij er over denkt, op een rustige manier.
Supertrots op onze dochter
7 jaar zijn wij nu verder, en wij zijn als ouders supertrots op haar zoals het nu met haar gaat. Er komt wat meer structuur in de dagelijkse dingen, zij lost veel problemen zelf op, en dit jaar gaat ze voor het eerst een diploma halen en dit heeft zij allemaal zelf gedaan. Er zullen nog genoeg jaren van begeleiding gaan volgen vooral op tijd komen dat zal altijd wel een probleem blijven. Sommige dingen zijn ook niet te veranderen, en zullen moeten worden geaccepteerd.
Onze dochter is een kanjer wij houden ontzettend veel van haar, ook met ADHD dit hoort nu eenmaal bij haar. Wij hebben een super leuke tijd met haar met heel veel humor.
Geef een reactie