Ontdek zelf hoe het Evenwichtsorgaan werkt van jouw Hyperactieve kind!

Kunnen kleine kinderen hyperactief worden ten gevolge van een minder gevoelig evenwichtsorgaan? Volgens Rega Schaefgen* wel!
Tijdens mijn cursus “Kind in Balans” bij familiesysteem-therapeute Ingrid Dykstra** leerde ik dat de werking van het evenwichtsorgaan een gigantische invloed heeft op het bewegen van kleine kinderen. Leren bewegen, omrollen, je hoofd draaien, iets pakken, kruipen, opstaan, lopen, rennen, fietsen etc., het zijn allemaal activiteiten waarbij de zwaartekracht een ware hoofdrol speelt! De zwaartekracht is een ongelofelijke constante in ons leven, nietwaar? Je zou het bijna vergeten.

Via vallen en opstaan ontwikkelt elk kind zijn evenwichtsorgaan.

De meeste kinderen worden geboren met een ‘normaal’ evenwichtsorgaan. Sommige kinderen echter… beginnen volgens Schaefgen hun leven met een ‘minder gevoelig’ evenwichtsorgaan. Anders gezegd: veranderingen in de balans van hun bewegende lichaam worden ‘wat laat’ opgemerkt.

Hoe kan een kind dat oplossen (want niemand wil telkens blijven vallen…)?

Dat kan door te kijken en snel te bewegen! En het resultaat is dan: hyperactiviteit!
De snelheid waarmee die kinderen bewegen, is zo ineens een aangeleerde compensatie voor het “wankelen in traagheid“. En met je ogen kun je veranderingen van je lichaamshouding heel snel bepalen.
Iedere vader en moeder weet dat je kind pas écht leert fietsen – zonder zijwieltjes – wanneer het voldoende vaart durft te maken! Zittend op een fiets in evenwicht blijven, bij lage snelheid, is heel moeilijk! Toch?

Hyperactiviteit ten gevolge van een minder gevoelig evenwichtsorgaan…

Ingrid Dykstra toonde tijdens de training een film uit haar eigen praktijk met 4 jongens tussen de 6 en 10 jaar. Ieder van hen had een of ander “probleem”.
Er was één klein maar watervlug manneke bij die ogenblikkelijk mijn hart stal.
Bij alle opdrachten stond hij meteen vooraan!
Alle spelletjes met evenwicht volbracht ie kwiek en soepel.
Over een balk lopen bijvoorbeeld: waar de anderen schoorvoetend zijwaarts gingen om niet te vallen, vloog dit ventje er zowat overheen!
Hoe vaak veroordelen wij hyperactieve kinderen niet omdat ze te beweeglijk zijn? We vinden hen “te druk”… “te veel”… terwijl zij alleen maar bewijzen dat een mens in staat is zich in allerlei omstandigheden optimaal aan te passen. Is dat niet de aard van gezonde evolutie?

Want wat was de grote verrassing in deze film?

Voor het laatste spel lagen er vier tapijttegels op de grond.
Dat waren eilanden in de zee.
En elk kind moest – met blote voeten – van het ene eiland op het andere stappen zonder de zee aan te raken of erin te vallen!
En dat alles… geblinddoekt!
Ai!
Mijn kleine vriend was de enige die wankelde.
En viel.
Flats, daar ging ie, vrijwel meteen.
Zonder ogen was hij geheel afhankelijk van zijn evenwichtsorgaan… en dat gaf veel te traag de info door dat zijn lichaam uit balans ging…
Hij zag het nu niet aankomen… Ohhhh!
Dus: kleine kinderen kunnen hyperactief worden ten gevolge van een minder gevoelig evenwichtsorgaan!

Maar wil dat zeggen dat deze kinderen adhd hebben?

Wie weet hoeveel kinderen er in de wereld rondlopen die “adhd hebben” zonder dat is opgemerkt dat hun evenwichtsorgaan traag is. Die ‘afgekeurd’ worden, terwijl ze zich juist zo fantastisch hebben aangepast aan hun eigen omstandigheden!
Boeiend in dit feit is natuurlijk ook dat de “kwaliteit” van het evenwichtsorgaan erfelijk is. Dat biedt een nieuw licht op de discussie van ADHD en erfelijkheid.
Wat moet je nu doen als een kind een minder gevoelig evenwichtsorgaan blijkt te hebben?
Is je kind nog te helpen?
Jazeker!
Er zijn gelukkig allerlei specialisten die kinderen op speelse wijze kunnen helpen hun evenwicht te verbeteren en zo hun motoriek en levensstijl te ontspannen.

De eerste 7 levensjaren

Van een kind zijn sowieso bedoeld om meesterschap te verwerven over die twee allermoeilijkste fysieke taken in het leven: ontspannen stil staan en ontspannen stil zitten.
En hulp bij het verwerven van een beter evenwicht kan ook op latere leeftijd goed helpen!
Zelf heb ik op 49-jarige leeftijd nog euritmie gehad en dat heeft me (onbewust) rust gegeven… Sterker nog: ik vermoed dat het een grote invloed heeft gehad op het verliezen (toen ik 50 was) van mijn jarenlange serie depressies.
Dus papa’s en mama’s, hier volgt een speelse en leuke test waaraan iedereen mee kan doen: de koorddanser!

• 1.Leg een lang lint of dun touw op de vloer en trek het met plakband aan weerszijden strak.
• 2.Laat iedereen die meedoet de schoenen en sokken uittrekken.
• 3.Iedereen loopt – om de beurt… en met de ogen OPEN – over dat “koord” van de ene kant naar de andere, in de eigen snelheid. Het is alsof je via een koord over een ravijn gaat. Dus niet vallen! 😉
• 4.Als iedereen aan de beurt is geweest, doe dan hetzelfde nogmaals… maar nu met de ogen DICHT! Kun je het nog net zo snel als zojuist? Wankel je nu meer?
• 5.De laatste ronde: iedereen loopt nogmaals met de ogen dicht over de “koord”… maar nu zo langzaam mogelijk! En nu voel je bij elke stap heel goed het lint of dunne touw met de zolen van je voeten. Wankel je nu nog meer?
• 6.Je kunt dit spel ook nog uitbreiden door stap 3 te herhalen – over het koord lopen met de ogen open – en daarbij onderweg een speciaal voorwerp van de grond te rapen.

* Schaefgen, Rega. Praxis der Sensorischen Integrationstherapie. Stuttgart: Thieme, 2007.
** Dykstra, Ingrid. Familieopstellingen met kinderen en jongeren. Deventer: uitgeverij Ankh-Hermes bv, 2006.
** Dykstra, Ingrid. Kind en familielot. Het gedrag van kinderen begrijpen vanuit systemisch perspectief. Groningen: uitgeverij Het Noorderlicht, tweede druk 2007.
Geschreven door Tura Gerards
Biografie Tura Gerards (1957) is coach en heeft een eigen praktijk in Amsterdam (www.adhd-coaching-amsterdam.nl en www.pijn-verminderen.nl). Hij is auteur van “De 4 V’s van Autohypnose – Hoe Milton H. Erickson opnieuw leerde lopen” en van de citatenbundel “Het kind in jezelf – Inspiraties voor ouders”, en produceerde 3 cd-albums met nieuwe liedjes voor kinderen rondom 3 jaar (www.themagicalmadhouse.nl).