Home » ADHD gedachten gedichten » Gedicht over mijn zoon met ADHD: Erkenning, strijd en liefde

Gedicht over mijn zoon met ADHD: Erkenning, strijd en liefde

kind zit onder de verschillende kleuren verf

Het volgende gedicht heb ik met liefde en emoties geschreven voor mijn zoon, die ADHD heeft. Het is een eerbetoon aan zijn unieke karakter, zijn strijd, en de vele mooie momenten die we samen beleven. Dit gedicht weerspiegelt niet alleen onze reis, maar ook de ervaringen van zoveel andere ouders en volwassenen met ADHD. Het is een moment van herkenning, een stukje begrip en misschien wel een beetje troost. Of je nu ouder bent van een kind met ADHD of zelf leeft met ADHD, ik hoop dat je jezelf in mijn woorden terugvindt. Veel leesplezier!



jongen van 7 jaar met diagnose ADHD

Een nieuwe dag gaat beginnen.
Het is voor jou tijd om op te staan.
Dat gaat gepaard met veel gestommel.

O mijn jochie wat maak je weer een rommel.
Zoals altijd weet je niet waar te beginnen.
En weer raak je helemaal buiten zinnen.
Dan, van het een op het andere moment.
Ben je weer een heel lieve en vrolijke vent.
Dan opeens wordt je weer heel erg boos.
Want er is volgens jou van alles loos!
Kleren, schoenen, tas of boeken,
Alles is weer ver te zoeken.

Je schreeuwt, mama! Je weet ook niks als ik je wat vraag!
En weer krijgt mam de volle laag.
Je loopt te stampen en te schreeuwen.
En ik probeer het te negeren.
Dan vertel ik je dat we volgens afspraak naar de dokter moeten.
Zeg jij heel dood leuk; doe dat mens van mij de groeten !!
Jullie hebben ook altijd wat te zeuren,
Ja vent, er zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren.
En weer heeft ma het helemaal gedaan.
Mam, laat met toch mijn eigen weg gaan!

Vent, ik wou dat wij dat konden.
En dat meen ik op alle gronden.
Maar voor dat jij op eigen benen kunt gaan staan.
Heb jij nog een hele lange weg te gaan!
Nee lieve lieve mensen.
Het valt altijd lang niet mee..
Een kind te hebben met ADHD..

Geschreven door Hanna van Akkeren, gastblogger voor ADHDblog.nl


Dit gedicht komt recht uit het hart, en misschien herken jij jezelf, je kind, of iemand die je kent erin. ADHD is niet altijd makkelijk, maar juist door onze verhalen en ervaringen te delen, kunnen we elkaar beter begrijpen en steunen. Heb jij ook een gedicht geschreven of wil je een persoonlijke ervaring delen? We zijn altijd op zoek naar nieuwe stemmen, maar vragen je wel om eerst contact met ons op te nemen. Samen kunnen we bespreken hoe jouw verhaal het beste tot zijn recht komt op ADHDblog.nl.

Stuur ons een e-mail via info@adhdblog.nl als je interesse hebt om mee te schrijven. We kijken uit naar je bericht en wie weet delen we binnenkort ook jouw woorden en verhalen met onze lezers!

Voor meer prachtige en ontroerende gedichten over ADHD, neem eens een kijkje in onze speciale categorie: ADHD gedachten en gedichten. Laat je inspireren door andere ouders, volwassenen en kinderen die hun gevoelens en ervaringen in woorden hebben gevangen. Samen kunnen we laten zien dat we niet alleen zijn.


LTO3

Comments

5 reacties op “Gedicht over mijn zoon met ADHD: Erkenning, strijd en liefde”

  1. Wat heb ik genoten van dit gedicht ik heb er heel wat traantjes bij weg gepinkt, Ik heb pas de diagnose voor mijn zoontje van 7 gekregen ADHD en PDDNOS best heftig. Dit gedicht hang ik op mijn koelkast en dan weet ik dat hij niet de enige is in wat hij meemaakt en dat ik niet de enige ben die zo meeleeft met haar kind. Dank je voor dit mooie gedicht. Liefs Wendy

  2. Wat een herkenbaar gedicht heb ook een zoon met ADHD is inmiddels 21 jaar word wel iets beter ,maar toch impulsief maar ook ontzettend lief
    Groet Harma

  3. Erg mooi! mijn zoontje is 7 en door dit gedicht begin ik toch echt te geloven dat het niet aan mij ligt.
    Alles wat je schrijft is herkenbaar.
    Ik hou ontzettend van hem, maar wat kan het zwaar zijn allemaal en er zijn maar weinig mensen die weten wat het inhoud.
    cora

    1. Hoi,
      Heel herkenbaar…..!!!
      Mijn zoontje is nu 5 jaar en heeft de voorlopige diagnose ADHD.
      Het valt niet mee en het is soms moeilijk om hem te begrijpen, dat maakt me soms wel eens verdrietig…
      Super mooi gedicht!!!

  4. mariella boon avatar
    mariella boon

    Duidelijker kan het bijna niet! Mooi omschreven…..

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *