Een gedicht van een moeder over haar zoon met ADHD.
Het onderstaande ADHD gedicht heb ik geschreven over en voor mijn zoon met ADHD. Wellicht hebben andere ouders van kinderen met ADHD of volwassenen met ADHD hier ook wat aan, veel leesplezier!
Een nieuwe dag gaat beginnen.
Het is voor jou tijd om op te staan.
Dat gaat gepaard met veel gestommel.
O mijn jochie wat maak je weer een rommel.
Zoals altijd weet je niet waar te beginnen.
En weer raak je helemaal buiten zinnen.
Dan, van het een op het andere moment.
Ben je weer een heel lieve en vrolijke vent.
Dan opeens wordt je weer heel erg boos.
Want er is volgens jou van alles loos!
Kleren, schoenen, tas of boeken,
Alles is weer ver te zoeken.
Je schreeuwt, mama! Je weet ook niks als ik je wat vraag!
En weer krijgt mam de volle laag.
Je loopt te stampen en te schreeuwen.
En ik probeer het te negeren.
Dan vertel ik je dat we volgens afspraak naar de dokter moeten.
Zeg jij heel dood leuk; doe dat mens van mij de groeten !!
Jullie hebben ook altijd wat te zeuren,
Ja vent, er zijn nu eenmaal dingen die moeten gebeuren.
En weer heeft ma het helemaal gedaan.
Mam, laat met toch mijn eigen weg gaan!
Vent, ik wou dat wij dat konden.
En dat meen ik op alle gronden.
Maar voor dat jij op eigen benen kunt gaan staan.
Heb jij nog een hele lange weg te gaan!
Nee lieve lieve mensen.
Het valt altijd lang niet mee..
Een kind te hebben met ADHD..
Vind je dit een mooi gedicht? Kijk dan eens in de categorie ADHD gedichten voor meer fantastische gedichten over ADHD.
Geschreven door Hanna van Akkeren.
Wat heb ik genoten van dit gedicht ik heb er heel wat traantjes bij weg gepinkt, Ik heb pas de diagnose voor mijn zoontje van 7 gekregen ADHD en PDDNOS best heftig. Dit gedicht hang ik op mijn koelkast en dan weet ik dat hij niet de enige is in wat hij meemaakt en dat ik niet de enige ben die zo meeleeft met haar kind. Dank je voor dit mooie gedicht. Liefs Wendy
Wat een herkenbaar gedicht heb ook een zoon met ADHD is inmiddels 21 jaar word wel iets beter ,maar toch impulsief maar ook ontzettend lief
Groet Harma
Erg mooi! mijn zoontje is 7 en door dit gedicht begin ik toch echt te geloven dat het niet aan mij ligt.
Alles wat je schrijft is herkenbaar.
Ik hou ontzettend van hem, maar wat kan het zwaar zijn allemaal en er zijn maar weinig mensen die weten wat het inhoud.
cora
Hoi,
Heel herkenbaar…..!!!
Mijn zoontje is nu 5 jaar en heeft de voorlopige diagnose ADHD.
Het valt niet mee en het is soms moeilijk om hem te begrijpen, dat maakt me soms wel eens verdrietig…
Super mooi gedicht!!!
Duidelijker kan het bijna niet! Mooi omschreven…..