Bij mij is ADHD vastgesteld op 41-jarige leeftijd, nadat tijdens het onderzoek naar ADHD bij mijn zoontje de vraag over erfelijkheid werd gesteld. Dit zette me aan het denken, omdat ik veel herkenbare kenmerken bij mezelf begon te zien. Na verdere evaluatie kreeg ik de officiële diagnose. Dit was zowel een opluchting als een uitdaging.
Medicatie: een zoektocht naar balans
Ik heb een half jaar Strattera geprobeerd, maar ben daarmee gestopt. De bijwerkingen, zoals een verstoorde nachtrust en een constant gevoel van ongemak, maakten het moeilijk om me goed te voelen. Het vinden van de juiste behandeling blijft een proces van trial-and-error, waarin balans en welzijn voorop staan. Gelukkig ben ik niet de enige die hiermee worstelt, en het helpt om ervaringen te delen met anderen die in dezelfde situatie zitten.
Onbegrip en uitdagingen in de omgeving
Waar ik het meeste mee zit, is het feit dat anderen niet altijd begrijpen wat het betekent om ADHD te hebben. Dit ervaar ik niet alleen bij mezelf, maar ook bij mijn zoontje. Hij wordt vaak buitengesloten vanwege zijn ADHD, wat voor hem erg pijnlijk is. Hij gebruikt Concerta, wat hem overdag goed helpt, maar de rebound in de avond, vooral als hij gaat sporten, blijft een uitdaging. Gelukkig gaat het op school momenteel beter, mede dankzij zijn medicatie en de ondersteuning die hij krijgt.
Binnen ons gezin is het niet altijd makkelijk. Familieleden en vrienden begrijpen soms niet dat ADHD meer is dan alleen ‘druk zijn’. Het is een complexe aandoening die invloed heeft op alle aspecten van het dagelijks leven. Geduld en begrip zijn cruciaal, en we proberen als gezin steeds beter te leren omgaan met de uitdagingen.
De puberteit: een spannende periode
Mijn zoontje is een geweldig ventje met een enorm hart, maar hij ligt vaak met zichzelf in de knoop. Dit uit zich in hevige stuiterbuien, en met de puberteit in aantocht maak ik me zorgen over hoe dit zich verder zal ontwikkelen. Uit eigen ervaring weet ik hoe intens deze periode kan zijn, en ik hoop dat we hem voldoende kunnen ondersteunen om hiermee om te gaan.
ADHD en de mooie kanten ervan
Ondanks de uitdagingen zijn er ook mooie momenten. Nu het weer beter wordt, ga ik ’s avonds met hem fietsen. Het is heerlijk om samen te genieten van de natuur en te zien hoe hij elk klein detail in zich opneemt. Dit is een van de mooie kanten van ADHD: de gevoeligheid voor prikkels. Mensen met ADHD merken vaak dingen op die anderen over het hoofd zien en kunnen intens genieten van kleine momenten.
Omgaan met ADHD als ouder en volwassene
Het leren leven met ADHD, zowel bij mezelf als bij mijn kind, blijft een proces vol inzichten. Structuur, voldoende beweging en het creëren van rustmomenten helpen ons beiden. Het accepteren en omarmen van onze unieke kwaliteiten zorgt ervoor dat we samen blijven groeien.
ADHD brengt uitdagingen met zich mee, maar ook unieke kansen en bijzondere momenten. Het is belangrijk om begrip en steun te zoeken, zowel in je directe omgeving als bij professionals. Door ervaringen te delen, kunnen we samen sterker staan en leren hoe we het beste uit onszelf en onze kinderen kunnen halen.
Geef een reactie