Voor de diagnose ADHD. Ik heb vanaf mijn 14e bij een psycholoog gelopen en niet voor mijn ADHD, maar voor trauma verwerking. Ik ben een jaar onder haar hoede geweest en per sessie ging het steeds een stukje beter met me. Op een gegeven moment was de traumaverwerking klaar en ik hoefde niet meer naar haar toe. Het ging een poosje beter met me, maar toch ook niet helemaal. Ik bleef klachten houden, was veel thuis en weinig op school.
Mijn moeder besloot om toch weer een beroep te doen op de psycholoog. Na een aantal gesprekken kwam ze met haar idee. Jij hebt denk ik ADHD en ik wil je daar graag op laten testen.
Inhoudsopgave
Ziekenhuis en GGZ
Ik werd doorverwezen naar het ziekenhuis, daar kreeg ik een gesprek en ik moest een vragenlijst invullen. Alleen het ziekenhuis kwam er niet uit. Ik had een te gecompliceerd profiel en het paste niet allemaal in het hokje ADHD. Daarom werd ik doorverwezen naar het GGZ. Daar kreeg ik eerst een inleidend gesprek, vervolgens moest ik allemaal testen doen. En ik deed die testen echt niet voor mijn plezier. Maar ik om beter te worden en ik wist dat het mij zou helpen voor de toekomst. Ik zei op mijn 16e tegen degene die de test afnam. Ik vind het nu wel prima, maar ik moet later functioneren op mijn werk. Dat was mijn grote motivatie om de testen te doen.
De uitslag
Uit alle onderzoeken bleek dat ik toch ADHD had. Ergens was ik opgelucht, maar ik was ook verdrietig. Ik wilde niet het meisje zijn met ADHD. Ik wilde gewoon mijzelf zijn. Uiteindelijk heb ik het kunnen accepteren.
Bij het GGZ hebben ze mij geholpen om situaties inzichtelijk te maken. Waar heb ik moeite mee en hoe kan ik dat goed aanpakken en oplossen. Ik ging daar 100% voor. Op een gegeven moment was ik er klaar mee en wilde mijn vleugels zelf uitslaan. Ik nam afscheid van het GGZ en daar stond ik dan beide benen op de vloer en gaan. Zelf alles aanpakken, samen met mijn familie.
Medicatie
Na mijn diagnose kreeg ik Ritalin. De arts schreef mij in het begin 90mg per dag voor. Mijn lichaam en geest waren uitgeput van alle achterliggende jaren. Ik moest op adem komen. De eerste maanden waren verschrikkelijk. Ik viel in korte tijd veel af, ik was ontzettend misselijk, koude handen en voeten. De medicatie hielp enorm daarom nam ik de bijwerkingen voor lief. Ik had op school overzicht en concentratie om al mijn opgaven goed te maken. Tijdens de examens ging ik als een speer. En ik sloot mijn schoolperiode fenomenaal af. Iets wat ik echt niet had verwacht. Het voelde als een enorm groot cadeau, na jaren van vechten tegen mijzelf, onwetendheid van ADHD en het vele ziekte verzuim. Ik voelde me sterk.
Welke uitingen heb ik dan van ADHD
- Geen overzicht
- Prikkelbaar of boos als ik iets niet begrijp of mensen mij niet begrijpen
- vergeet veel
- Geen concentratie
- veel praten
- Chronisch te laat komen (maar dan ook echt)
- Ergens aan beginnen en het niet afmaken
- Stemmingswisselingen
- Impulsief
- Als het te veel wordt trek ik mezelf terug en leef ik in mijn eigen wereld
- Structuur ver te zoeken
- Slaapeloze nachten
- Niet stil kunnen liggen/zitten. Hahaha (mijn vriend wordt er soms gek van)
Dat zijn toch wel de uitingen die er het meest uitspringen.
Prikkelbaar of boos als ik iets niet begrijp of mensen mij niet begrijpen..
hier heb ik als ADHD-er wel het meeste moeite mee en maakt mij vaak een duivel door onbegrip. Kan de muur soms wel opeten, zo’n woede..
Wat mooi dat je het kunt opschrijven Marlies, ook met de verschillende fases (ik heb hulp nodig, hulp ontvangen, ik doe het zelf wel etc ;-))
En Karin: wat een machteloosheid dan hè. Is het bij jou ook zo dat je als de boosheid gezakt is juist heel erg verdrietig bent?
Hoi Marlies,
Allereerst, wat een mooi en duidelijk verhaal!
Ik kan mijzelf in alle punten, die je hebt genoteerd herkennen.
Zelf heb ik sinds 2 maanden de diagnose ADHD gekregen (ben nu 26), daarna helaas stilte vanuit het GGZ.
Ondertussen heb ik zelf het boek ‘Hoera, ik heb ADHD’ gekocht, om zelf wat kennis op te doen.
Zo zijn slaapeloze nachten voor mij al jaren een terugkerend probleem..
Ook heb ik ontzettend veel verslavingen gehad, van alle soorten kaarten zoals Pokemon, tot aan cannabis.
Cannabis gaf mij daarintegen wel ontzettend veel rust, aangezien mijn hoofd bijna altijd ontploft door gedachtes.
Ook merk ik dat ik werk nooit lang vol hield. 2 jaar bij dezelfde werkgever is toch al gauw bijzonder.. En dat komt niet zo zeer omdat het niet leuk was, maar ik was er gewoon klaar mee..
Ditzelfde ook met opdrachten op school of hobbies en sporten.
Morgen heb ik eindelijk weer eens een gesprek bij het GGZ, met de psychiater, dus ik ben benieuwd hoe nu verder..
@Andries
Dat van als de boosheid gezakt is, dat je dan vaak verdrietig bent, is voor mij ook heel herkenbaar! Eigenlijk zou het zo moeten zijn, dat dat je eerste emotie is op dat moment. Dat zou zoveel woede schelen haha..