Home » Ervaringen van volwassenen met ADHD » Een jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD

Een jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD

Een tienerjongen die nadenkend op zijn bed zit, reflecterend over zijn ADHD-ervaringen.

Ik ben nu 16 jaar oud en pas vorig jaar kreeg ik de diagnose ADHD. Eindelijk had ik een verklaring voor hoe ik me soms voelde. Het was alsof er een puzzelstukje op zijn plek viel, maar tegelijkertijd bracht het gemengde gevoelens met zich mee. Het verklaarde waarom ik zo vaak heen en weer geslingerd werd tussen uitersten – het ene moment voel ik me euforisch en klaar om de wereld aan te kunnen, maar het volgende moment zak ik weg in een diep, donker gat.



Hoewel ik ADHD heb, ben ik niet hyperactief op de manier zoals mensen zich dat vaak voorstellen. Van buitenaf lijk ik rustig, misschien zelfs kalm, maar vanbinnen gaat alles razendsnel. Mijn gedachten vliegen door mijn hoofd alsof er een eindeloze storm van ideeën, zorgen en plannen woedt. Mijn psychiater noemde het “hyperactiviteit in mijn hoofd” – ik denk zo veel en zo snel dat ik er zelf soms niet aan uit kan. Het voelt alsof ik geen grip heb op wat er gebeurt in mijn eigen gedachten, alsof ik met een snelheid leef die ik niet kan bijhouden. Dit zorgt voor enorme frustratie, en het raakt me dat ik mensen om me heen kwets zonder dat ik dat wil. Ik wil het niet, maar soms begrijp ik mezelf niet eens.

Een tienerjongen aan een bureau, verdiept in lezen of schrijven, met een focus op zijn reis om ADHD te begrijpen.

Ik vraag me vaak af hoe mijn leven eruit zou zien als ik eerder de diagnose had gekregen. Hoe anders was het geweest als ik en de mensen om me heen eerder hadden geweten wat er aan de hand was? Het is moeilijk om te horen dat anderen dachten dat “er iets mis was” zonder dat ze konden uitleggen wat het precies was. Die gedachte doet pijn, want het voelt alsof ik jarenlang met een verborgen gewicht heb rondgelopen waar niemand – ook ikzelf niet – echt woorden voor had. ADHD heeft een groot effect op mijn leven, en nu, met deze diagnose, probeer ik langzaam te begrijpen wat dat voor mij betekent en hoe ik hier sterker uit kan komen.

Toen ik ADHD-blogs las, kreeg ik tranen in mijn ogen. Het was een opluchting en tegelijkertijd moeilijk. Ik besefte dat ik niet alleen ben in dit gevecht, dat er anderen zijn die dezelfde dingen voelen en meemaken. Het geeft me hoop, maar het blijft een uitdaging om dit deel van mezelf te accepteren. Toch weet ik dat ik nu niet meer alleen ben in mijn zoektocht naar begrip en rust.


LTO3

Comments

4 reacties op “Een jaar geleden kreeg ik de diagnose ADHD”

  1. Beste Rani,
    Ik kan mij voorstellen dat het voor jouw erg moeilijk is.
    Ik vind het dapper dat jij jouw verhaal er opgezet hebt.
    Zelf heb ik een zoontje van 7 met adhd en mijn verhaal heb ik ook op dit blog geplaatst.
    Persoonlijk vind ik het fijn om verhalen te horen van mensen/jongeren die adhd hebben en te lezen hoe jij het ervaart en misschien kan je zelfs tips geven hoe om te gaan met onze kinderen, want jij weet als geen ander wat voor jouw niet werkt en wat wel.
    Want wij als ouders kunnen het moeilijk hebben, maar voor degene die het heeft is het allemaal nog veel lastiger!
    Bedankt voor jouw verhaal.
    Groeten Cora

  2. Hoi Rani
    Ik kwam er zelf achter toen ik 29 was (nu 1 jaar geleden).
    Ik herken mezelf in jouw verhaal. Ik noemde het altijd domino-denken.
    Ik ben altijd al een aantal stappen vooruit aan het denken.
    Ik heb altijd het gevoel gehad dat ik heel geconcentreerd aan het proberen was een levend schilderij te bestuderen. Terwijl ik probeer alle details in me op te nemen verandert er weer iets. Ik krijg alles binnen en probeer dat contstant te
    verwerken. Door dat domino denken kreeg ik grip op situaties. Ik had immers de mogelijke veranderingen al voorzien.
    Nu leer ik dat dat niet altijd hoeft en dat je soms ook situaties verkeerd uitlegd.
    Maar toch ben ik blij dat ik ik ben. Dat denken is soms ontzettend handig.
    Ik heb geen spijt van dingen die verkeerd zijn gegaan.
    Ik ben ik, ik ben goed zoals ik ben. Het maakt mij origineel, impulsief, direct, eerlijk.
    Ik zie dingen vaak anders en dat is soms juist de oplossing.
    Lieve Rani, wees blij dat jij jij bent..! Leer de adhd te zien en te gebruiken als een positief gereedschap.

  3. Mariëlle avatar
    Mariëlle

    Hoi,
    Vervelend zo’n reactie van mensen gelijk.. En denk wel fijn dat er nu wat dingen op z’n plaats vallen?
    bij mij wast in groep6 al vastgesteld.
    adhd heeft zo z’n voor &na delen..:)
    maar sinds 2jr valt er bij mij van alles op z’n plaats en dat is wel fijn. Dat mensen soms reageren dat ze je zo druk vinden en dat je nu denkt ja maar daar kan ik niet veel aan doen. Alle huiswerk stress omdat je geen concentratie hebt enz.. Ik ben nu 18 en leer mijzelf nu dingen aan waardoor ’t makkelijker word om mee om te gaan. Mappen voor m’n spullen bijv! Raakte gelijk veel minder kwijt!
    maar als je vragen hebt of ervaringen wilt delen hoor ik ’t graag? Succes!
    Mariëlle

  4. Thom Quaijtaal avatar
    Thom Quaijtaal

    Yo Rani,
    Ikzelf ben ook 16 en heb ook ADHD. Dit weet ik al sinds ik jong ben.
    Zo te lezen heb je er echt moeite mee, dat is nergens voor nodig.
    Je bent niet raar of gek maar je bent wie je bent.
    Laat je nooit vertellen dat je anders bent want dat ben je niet. Wat andere van je denken maakt niks uit want jij bent wie je bent en wees daar trots op. En is het nou echt zo erg? Het is geen ziekte of zo of een zware geestelijke aandoening nee totaal niet je bent nog steeds diezelfde jongen die je nog steeds bent ;). Iedereen maakt het vaak erger dan dat het is puur omdat ze niet weten wat het inhoudt dus laat ze weten hoe het is om ADHD te hebben je zult zien dat ze het begrijpen.
    Mensen zoals jij en ik zijn vaak heel creatief en zitten vol ideeën. We kunnen ook heerlijk fantaseren wat echt geweldig is geloof me.
    Zelf heb ik me ook verdiept in ADHD.
    Als je graag erover wilt praten of tips wilt enz. mail me dan naar thommieboy[a]live.nl, lijkt me leuk een keer met je te praten.
    En vergeet niet: iedereen is uniek en je bent niet anders dan de rest
    Thom

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *