Home » ADHD en stressmanagement » Waarom moeders met ADHD zichzelf overbelasten (en hoe ze dat kunnen doorbreken)

Waarom moeders met ADHD zichzelf overbelasten (en hoe ze dat kunnen doorbreken)

Een moeder met ADHD en haar drie kinderen zittend in de tuin.

Multitaskende moeders: Het gevecht tegen de onzichtbare to-do-lijst. “Anderhalf uur doe ik erover om de broodtrommels voor mijn kinderen klaar te maken,” vertelt de vrouw die tegenover me zit. “Het is niet vol te houden, ik ben elke dag al doodop voordat de kinderen op school zijn.” Grote kans dat deze mevrouw in die anderhalf uur niet alleen broodtrommels heeft klaargemaakt, maar ook honderd-en-één andere dingen in huis heeft gedaan. Een rondslingerend T-shirt? Even snel in de wasmachine. Halverwege komt de poes langs: hup naar de keuken, eten in het bakje – oh ja, brood smeren! Poes moet ook water… Terug naar de wasmachine. Het resultaat? Een huis vol half afgemaakte klussen en een hoofd vol chaos.



Mensen met AD(H)D hebben helaas de neiging om heel veel energie in te zetten en toch weinig orde te bereiken. Dit kan zich op veel vlakken manifesteren, maar in het huishouden wordt het vaak extra pijnlijk zichtbaar. Terwijl de dag nog moet beginnen, is de energie al op.

Wanneer ADHD pas aan het licht komt

Dit verhaal is typisch voor de vrouwen die in mijn spreekkamer komen met het vermoeden dat zij ADHD hebben. Vaak ontstaat dat vermoeden doordat een van hun kinderen deze diagnose krijgt, en ze zich ineens herkennen in de symptomen. Het moederschap stelt zware eisen aan je vermogen om te plannen en te schakelen – en voor iemand met ADHD kan dit overweldigend zijn.

Veel moeders beschrijven een continu gevecht: het huis opruimen, de was doen, boodschappen halen en eten op tafel zetten. En vaak lukt dat nét wel of nét niet, zelfs met de grootst mogelijke inspanning. Het voelt als falen. Waarom lukt het andere moeders wél om alles onder controle te hebben? Waarom ren ik alleen maar achter mezelf aan?

Het gevoel tekort te schieten stapelt zich op. Het raakt het zelfvertrouwen en knaagt aan het zelfbeeld. Mooie, intelligente, sterke vrouwen vragen zich af waarom ze niet kunnen voldoen aan de ‘norm’ van de multitaskende moeder.

Diagnose ADHD: Meer dan een verklaring

ADHD komt vaak pas aan het licht als er een groot beroep wordt gedaan op je vermogen om te plannen en organiseren. Een gezin vergroot deze uitdaging aanzienlijk. Toch brengt een diagnose meer dan alleen een naam voor je struggles. Het biedt inzicht en erkenning. Je leert dat het niet jouw tekortkoming is, maar een andere manier waarop jouw brein werkt.

Het krijgen van de diagnose betekent niet dat je ineens sneller broodtrommeltjes klaarmaakt. Maar het biedt wel ruimte om milder naar jezelf te kijken. Om te zien wat je wél kunt. Om je beschadigde zelfvertrouwen te herstellen. En misschien wel het allerbelangrijkste: om de norm van de multitaskende moeder los te laten en je eigen invulling te vinden.

Je eigen weg vinden

De vrouw in mijn verhaal is inmiddels op de goede weg. Ze heeft samen met haar gezin een eigen stijl gevonden: chaotisch, impulsief, vergeetachtig, maar ook creatief en enthousiast. Het huishouden is niet perfect, maar dat hoeft ook niet. Ze leert accepteren dat haar manier van leven anders is, en dat is oké.

Ik moedig andere moeders aan om hetzelfde te doen. Laat de maatschappelijke druk los en leef naar je eigen normen. ADHD maakt het leven uitdagend, maar het brengt ook unieke eigenschappen met zich mee. Gebruik die kracht en creëer een leven dat bij jou past – voor jezelf én je gezin.

Mijn advies? Stop met vergelijken, begin met omarmen. Voor multitaskende moeders met ADHD is het belangrijk om de strijd tegen jezelf te stoppen. Focus op wat wél werkt en wat goed voelt. Met de juiste ondersteuning en inzichten kun je een manier vinden die niet perfect is volgens de norm, maar perfect voor jou. 💙


LTO3

Comments

6 reacties op “Waarom moeders met ADHD zichzelf overbelasten (en hoe ze dat kunnen doorbreken)”

  1. zo waar!
    kan mezelf er zo in vinden kan zo mijn verhaal zijn wat je hier vertelt mijn zoontje is 6 heeft adhd maar ben zelf altijd gigantiche chaotich sinds mijn oudste er is ongeloFelijk.
    ik moet echt die rust weer terug vinden ongelofelijk lastig en erg frustrerend waarom anderen wel kunnen ik niet en weet dat we het goed doen maar toch je blijft jezelf afvragen wat je goed doet of niet fijn dat niet enigste ben.

  2. idd,heel herkenbaar voor me.
    sinds ik het weet van mezelf gaan de dingen ook al anders.
    ik heb op een aparte manier regelmaat in de chaos gekregen.
    ik doe nog 20 dingen tegelijk,maar krijg nu ook dingen af.
    ik wist het pas op mijn 39ste.
    we zijn nu 2 jaar verder en gaat iedere dag beter
    ik zal nooit een perfecte huisvrouw worden
    en dat heb ik geaccepteerd en los gelaten.
    ik doe wat ik kan en morgen is weer een nieuwe dag.

  3. Jacqueline avatar
    Jacqueline

    Heel herkenbaar! Ben daarom in de weer geweest om ook getest te worden, maar er is geen ADD/ADHD geconstateerd.
    Dus gaan we verder, het huis prikkelarm te maken voor zoon ass+ADHD en dochter ADHD-ODD.
    Samen met de begeleiding van de kinderen proberen de structuur te drillen.
    Maar het is zoooo moeilijk, structuur.
    Het moet toch een keer lukken, dan maar met ups en downs. Met een autist blijven we toch met begeleiding in de weer.

  4. ik was alleen in de middag doodop sliep dan ook ongeveer van 12tot 3 was ik weer bijgetenkt.nu al 2 jaar concerta en ritallin krijg ik geen slaap meer en ben ik na mijn idee te rustig het werk blijft nu juist liggen….

  5. Vivian avatar

    Als juf in het speciaal onderwijs, waarin in ik dagelijks te maken heb met kinderen met ADHD, werd tijdens mijn burn-out ADHD geconstateerd. Ik was iemand die geen grenzen kende….niet in sport niet in werken. Ik had ook een heel kort lontje en heb jaren lang gekickbokst om mijn spanning of te reageren.
    Ik heb door mijn jaren lange spanning fybromialgie gekregen. Altijd maar strak staan. Eerst ben ik lezingen gaan volgen op de Spirituele Academie om rust te vinden. Ik merkte daar dat ik naar rust snakte en heb toen na de diagnose ritalin gekregen. Ook ben ik 15 weken lang in therapie geweest op de Trappenberg.
    Door het slikken van ritalin kreeg ik rust in mijn hoofd. Ik zat niet meer in die snel trein. Ik had geen idee dat je je anders kon voelen. Door de rust, spirituele lezingen en therapie ben ik een ander mens geworden. Ik neem de tijd, ik kan luisteren, begrijpen, maak me niet boos en kan afstand nemen van stress situaties. Ook de kinderen op school begrijp ik veel beter…..en mijn ADHD-ertjes vinden het fantastisch dat hun juf ook Ritalin slikt. Door dat ik ADHD heb kan ik beter reageren op hun gedrag en ze ook aanspreken en veel uitleg geven. Ja…..van mij nemen ze nu wel wat aan, want ik ben één van hun!!! Ik ben nu een heel gelukkig mens….voorlopig blijf ik nog even Ritalin slikken maar misschien kan ik het over een tijdje zonder.

    1. jacqui avatar

      heel herkenbaar speedy consales doet het rustig aan ik heb tevens een zoon met pdd-nos/adhd en wij slikken allebei concerta en melatonnine dus ik weet wat hij voelt met zijn pilletje en dankzij het pilletje haalt hij goede cijfers zit tevens boven het gemiddelde het had er anders niet uitgekomen zonder medicatie.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *