Zo, tijd voor een nieuwe update over mijn zoon en zijn ontwikkeling met neurofeedback. Inmiddels zijn we bijna een jaar onderweg met deze therapie, en in juni wordt hij alweer zes jaar. Wat gaat de tijd snel!
We zien zeker vooruitgang, al zijn er natuurlijk ook nog dagen waarop hij minder goed in zijn vel zit. Maar ja, dat heeft toch iedereen? Alleen bij hem valt het extra op. Hij is een energiebommetje, vol aanwezigheid, en dat wordt door zijn ADHD vaak versterkt. Waar andere kinderen misschien wat huilerig of teruggetrokken worden op zo’n dag, komt hij juist extra aanwezig en onrustig over. En eerlijk is eerlijk: het is ook gewoon winter, en hij is écht een zomerkind. Hij houdt van zon, buiten spelen en vrijheid – kou en binnen zitten maken hem niet gelukkig. En dat merk je aan alles.
School: hoge Cito-score, weinig uitdaging
Toch zijn er mooie dingen om trots op te zijn. We hadden onlangs een gesprek op school, en daar kwam uit dat hij hoog scoorde op de Cito-toets. Iets wat ik eigenlijk al verwachtte. Hij heeft simpelweg geen uitdaging meer in groep 2. Alles wat moeilijk is, heeft hij al gedaan. En als er geen prikkels of uitdagingen zijn, tja… dan komt de verveling. En met verveling komt ook vervelend gedrag. Best logisch toch?
Ik heb aan de juf gevraagd of hij extra werkjes mag doen, zodat hij toch iets heeft om zich op te focussen. Helaas blijft het vaak bij ja-knikken, zonder dat er echt iets gebeurt. Dus ik moet er bovenop blijven zitten, anders verandert er niks. Dat kost energie, maar ik weet waar ik het voor doe.
Jammer genoeg wordt er veel ja geknikt en weinig uitgevoerd. Moet erbovenop blijven zitten.
Neurofeedback: van intensief naar afbouwen
De neurofeedback-sessies hebben tot nu toe goed geholpen. Zijn focus is verbeterd, en hij kan steeds beter zijn rust vinden. Op dit moment gaan we nog 1 keer in de 2 weken naar de neurofeedback, en hopelijk kunnen we het na de zomer nog verder afbouwen. Zeker als het straks weer mooier weer wordt en hij meer buiten kan spelen, kan hij zijn energie kwijt op een natuurlijke manier. En dat werkt natuurlijk minstens zo goed als een behandeling.
Na de zomer begint hij in groep 3. Spannend, maar ook heel fijn. Ik hoop echt dat hij zijn energie dan kan inzetten voor lezen en schrijven. Vanaf kleins af aan lees ik hem al voor, en hij kan zich echt verdiepen in boeken. Hij bladert dan in z’n eentje door prentenboeken en verzint er zelf verhalen bij.
Ik probeer hem ook te motiveren: “Als jij straks leert lezen en schrijven, hoef ik je niet meer voor te lezen. Dan kun je zelf verhalen verzinnen en opschrijven!” En met zijn fantasie… nou, dat worden schriften vol avonturen!
Podium, breakdance en motivatie
Wat hem echt blij maakt, is optreden. Gelukkig hebben we een kleine school waar elke groep om de week optreedt voor elkaar. Dat is écht zijn moment. Hij straalt op het podium – of hij nu zingt, danst of gewoon gek doet. Deze vrijdag gaat hij weer het podium op met het liedje Scream and Shout, waarbij hij gaat breakdancen. Hij heeft er zóveel zin in!
Dat is zijn lust en zijn leven. Het podium. Iedereen die naar hem kijkt en hij het publiek kan entertainen!
Als extra motivatie heb ik hem beloofd dat als hij zijn zwemdiploma haalt, hij mag kiezen: breakdancen of drummen. En geloof me, daar praat hij élke dag over. Het motiveert hem enorm, en dat is precies wat hij nodig heeft.
Het blijft zoeken naar balans, naar prikkels die hem uitdagen zonder te overprikkelen. Maar elke stap vooruit voelt als een overwinning, hoe klein ook. En zolang hij blijft lachen, dansen en dromen, weet ik dat we op de goede weg zijn.
