ADHD zonder Medicijnen of met Medicatie. Elians gegil dringt dwars door mijn oordopjes en het kussen dat ik over mijn hoofd getrokken heb heen. Ik kijk op de klok. Half tien. Dat is wel een prima tijd om op te staan op mijn uitslaapdag. Beneden vind ik Elian érg druk. Hij maakt veel lawaai en springt letterlijk alle kanten op. Hij stuitert vaker, maar nu is hij duidelijk extra in de war, doordat het vakantie is, bedenk ik.
Bewust geen ADHD medicatie
Dan vertelt Martin me dat hij Elian zijn medicijnen niet heeft gegeven. Heel bewust. Elian klaagt namelijk al behoorlijk lang over buikpijn. De enige manier om te zien of die iets met zijn medicijnen te maken heeft, is door hem een paar dagen geen medicijnen te geven. Martin en ik hebben het daar meerdere keren over gehad, overwogen dat in de meivakantie te doen, maar durfden het uiteindelijk toch niet. Elian was toen hij opstond echter zo rustig, dat het Martin toch een goed idee leek eens te kijken hoe hij zou zijn zonder zijn pil.
ADHD en rust
Nou, het rustige is er inmiddels vanaf. Een aantal keren trekt Elian zijn broek en onderbroek naar beneden, bukt en slaat op zijn achterwerk, roepende: ‘Billen, billen, billen!’ Iets wat hij de laatste tijd vaker doet, tot zijn grote vermaak en onze ontzetting. Ik kan alleen maar hopen dat hij dat niet ook op andere plekken doet.
Hij blijft lawaai houden, gilt, praat, maakt geluiden; het is lastig je voor te stellen hoe hij doet, als je niet zelf zulk gedrag van een kind meemaakt. Als Elian naar zijn logeerhuis is, verbazen Martin en ik ons vaak over de rust in huis, zelfs als Marie en Rowan druk zijn voor hun doen – en die verbazing voelen wij al wanneer Elian zijn medicijnen gewoon wél krijgt. Even later speelt Elian een poos op zolder met zijn treintjes. Dat doet hij alleen, dus dat gaat best goed.
Precies op het moment dat een vroegere buurman belt, die ik lang niet heb gesproken, komt Elian beneden. Martin staat onder de douche. Rowan is aan het wii’en op de bank. Elian klimt ook op de bank, gaat liggen, trekt een deken over zich heen en begint wild om zich heen te trappen. Omdat ik me hiermee moet bemoeien, hangt de buurman snel weer op. Daarna gaat Elian in de keuken bij de gootsteen met water in de weer. Ook dit doet hij met veel lawaai, maar hij vermaakt zich opperbest en de andere kinderen zijn aan de andere kant van de kamer, dus vinden we het prima.
Als ik de tafel heb gedekt voor de lunch is Martin nog net even op de computer bezig met een puzzel, en ik ga een minuut of twee bij hem, Marie en Rowan zitten. Elian komt eraan lopen, half nat, voetsporen achter zich aan latend. De keuken blijkt een kliederboel te zijn.
Luidruchtig en aanwezig
Ook tijdens het middageten is Elian zeer luidruchtig: hij gaat met zijn benen over de leuning zitten; slaat met een mes tegen potten beleg; zingt; rent meerdere keren bij tafel weg; komt terug bij tafel met papa’s schoenen aan en een kleed over zich heen, kortom, doet alles behalve eten en trekt zich van onze vermaningen helemaal niets aan. Tot hij uiteindelijk onder de tafel kruipt, de maat vol is en hij naar zijn kamer moet.
Eenmaal terug rent hij alle kanten op, gooit met kussens, slaat tegen een kip van papier maché aan, poetst met een nat sponsje op onze leren stoel, slaat zichzelf met een speelgoedpoes tegen het hoofd, wil absoluut niet bij me komen als ik zijn haar wil kammen, trapt Rowan van de bank af (gelukkig zonder dat die zich echt zeer doet) en verpest een velletje tatoeagestickers, waar Marie juist erg blij mee was. Hij heeft ondertussen de grootste lol.
‘Heb je nou niet door dat papa en ik steeds boos op je zijn, of kan je dat niets schelen?’ vraag ik.
‘Nee,’antwoordt hij botweg, met een lach om zijn lippen. Hij trekt papa’s schoenen weer aan en bonst door het huis, het kleed over zich heen.
Gewenning ADHD
Vlak voordat we naar scouting moeten laat hij een paar scheetjes, die nat blijken te zijn, dus snel moet hij nog een schone onderbroek aan. Daarna racen we op de fiets naar het clubgebouw. Uiteraard doet Elian niet zijn voeten omhoog bij de plas waar we doorheen fietsen, wat ik wel had gezegd, en dus heeft hij zijn broekspijpen wat nat als we bij de scouting aankomen. De leiders vertel ik dat ze mogen bellen als het niet gaat. Dat doen ze niet, want het blijkt redelijk te zijn gegaan. Elian wilde wat minder meedoen en had een langere wentijd nodig. Verder merkten ze niet zoveel aan hem. Ze rennen en springen lekker buiten bij de scouting, dus dat doet Elian goed.
Thuis speelt Elian weer even op zolder, maar omdat daar een hele brandlucht ontstaat, doordat hij bij kampvuur heeft gestaan, zeg ik dat hij en Marie moeten douchen. Dat gaat beter dan verwacht, maar uiteindelijk gillen Elian en Marie allebei. Op mijn vraag waarom, heeft Elian geen idee waarom hij gilde. Marie zegt dat haar oren pijn doen van Elians gegil. Dat kan kloppen, want hij gilt tegenwoordig zó hard en zonder remmingen, dat je het gevoel hebt alsof je trommelvliezen bijna knappen. Ook tijdens de maaltijd gilt Elian meerdere keren, tot hij weer naar zijn kamer moet.
Daarna kijkt hij een poosje tv. Als het programma is afgelopen loopt hij rondjes, slaat zichzelf op zijn hoofd, gilt en doet gek. En als hij zich om moet kleden voor het naar bed gaan en zijn tanden gepoetst moeten worden, werkt hij totaal niet mee.
Gek genoeg wil hij niet voorgelezen worden en voetballen, als ik hem naar bed breng, terwijl Martin en ik dit beurtelings elke avond met hem doen.
Voordelen; ADHD zonder medicijnen
Hij ligt nog geen minuut in bed als Rowan beneden staat dat Elian een autootje van hem heeft afgepakt. Elian geeft het me rustig weer terug als ik om het autootje vraag. Daarna gaat hij spelen, zoals elke avond. Om half negen werkt hij goed mee als Martin zijn laatste bedrituelen met hem doet. Hopelijk merken we nu ook een voordeel van dat hij geen medicijnen heeft gehad en valt hij snel in slaap, in plaats van na drie kwartier roepen dat hij nog niet kan slapen, zoals hij de laatste dagen vaak doet.. Hoewel het me aan het eind van de middag nog meeviel hoe Elian zich gedroeg, omdat Elian normaal een terugslag heeft aan het eind van de dag, zijn Martin en ik bekaf.
Welk gedrag vertonen
Ik herinner me dit soort dagen van vroeger. Dan kwam Martin thuis van zijn werk en vroeg hoe het was gegaan. Vaak kwam ik niet verder dan: ‘Elian was druk, ging van het ene stoute naar het andere, maar heeft zich niet extreem stout gedragen.’ Als Martin vroeg wat Elian gedaan had, noemde ik een paar dingen, waarnaar ik me afvroeg wat hij in vredesnaam ook alweer allemaal gedaan had. Nou, gedrag vertonen zoals vandaag, dus. Expres heb ik vandaag af en toe tussendoor opgeschreven wat Elian allemaal deed, omdat ik wist dat ik het me ’s avonds allemaal niet meer zou herinneren. Ik heb veel opgeschreven, maar nog niet eens alles. Misschien dacht je tijdens het lezen: Jeetje, het gaat maar door! Misschien vond je het zelfs vermoeiend om te lezen. Precies dat gevoel heb ik willen overbrengen. (En misschien ben ik daar zelfs zo in geslaagd, dat de lezers dit niet eens meer lezen. :-))
Dit soort dagen zijn druk en vreten zoveel energie van Martin en mij, dat we nauwelijks aan Marie en Rowan toekomen. Toch willen we het nog een paar dagen zonder medicijnen proberen, want Elian klaagde ook vandaag over buikpijn en één dag zonder medicijnen zegt nog niet genoeg …
Pfff wat een dag.Knap dat je het volhoud hoor.
Omdat ons kind van 6 nu met medikenet is begonnen moet er eerst gegeten worden.zelfs dat uurtje zonder medicatie vind ik nu al te lang.ook hij vind er niet veel aan want hij kan zich totaal niet concentreren.de medikenet werkt dus ook al niet en zijn we van ellende maar weer overgegaan op ritalin (kortwerkende dus).dat werkt wel maar luisterd zo nauw qua tijd.
Succes de komende dagen ook zonder medicatie en hoop dat de buikpijn minder word.ik doe het je niet na.
Dag Nicole, bedankt voor je reactie. Zie voor een algemene reactie mijn post van 3 mei van 18.27 uur.
Knap dat we het volhouden, nu ja, we wilden gewoon zeker weten dat de buikpijn niet aan de medicijnen lag, want anders zouden we moeten kijken of we die konden veranderen. Hoewel dat wel lastig zou worden, want hij heeft al meerdere varianten gehad … Maar inderdaad, het is echt pittig.
Elian kreeg Medikinet vanaf zijn vijfde (!), maar daar kreeg hij uiteindelijk een te ernstige terugslag van. Hoe kan het dat bij jullie Medikinet niet werkt en Ritalin wel? Want het is toch zo’n beetje dezelfde stof.
Ze zeggen wel eens dat het het beste is om je kind af en toe een poosje van de medicatie af te halen, om te zien hoe het het dan doet. Nou, ik heb niet zo;n behoefte dat erg vaak te doen … 😛
Geen idee waarom de medikenet niet goed werkt.of te lage dosis of het ligt aan de langwerkende werking die bij hem dus niet werkt.Hij is ook heel dun (te dun) terwijl hij goed eet.wie weet ligt het aan zijn stofwisseling dat de langwerkende medicatie niet werkt? Ook de ritalin red hij maar 3/3,5 uur. en dan krijgt hij sinds een paar dagen totaal 25mg.Heb over 2 weken pas bel afspraak maar ga volgende week al bellen.
Ik baal echt zo dat die langwerkende niet goed werkt.geeft je zoveel meer vrijheid,moet hem nu gaan zoeken als hij buiten is voor volgende dosis en minder stress.ook voor quinten (net 6) die schommelt niet zo (rebound).hij zit al flink boven zijn dosis..hoger durf ik niet.
Ik vind dat uurtje later pilletje geven al een ramp..laat staan hele dag haha
Och, Nicole, wat een gedoe. Het heeft inderdaad vast met zijn stofwisseling te maken. Had de voorschrijvende arts daar niets over te zeggen? Kan Quinten als hij buitenspeelt niet een horloge om dat piept als hij zijn medicijnen moet, zodat hij zelf kan thuiskomen? Geen idee wat zoiets kost, trouwens, zo’n horloge.
Het valt me vandaag pas op dat Coen “ahdh” voor de titel heeft gezet. Officieel heeft Elian dus geen adhd-diagnose, maar als ik dan zie hoe hij is zonder medicijnen; als hij geen adhd heeft, hoe druk zijn “echte” adhd-kinderen dan? 😛
Hoi Trenke,
Fijn hé zo’n meivakantie waarin vaak kids redelijk de kluts kwijt zijn, ze zijn hun structuur en duidelijkheid kwijt, ineens is alles anders.
We kunnen wat uitslapen ’s morgens, ontbijten net wat later/anders, lunchen idem alles is voor je zoon en vele anderen duidelijk in de war.
Ondanks het leuke verhaal ja het is vermoeiend, heb ik niet kunnen lezen hoe jullie reageerden op z’n gedrag en of hij nu ook buikpijn had.
Ik zou het toch nog maar een paar dagen aankijken en zoveel mogelijk structuur erin houden, een kind met buikpijn en misschien nog meer bijwerkingen is voor hem maar ook voor jullie niet fijn.
Wij zijn onlangs gestopt met de medicatie bij mijn 15 jarige zoon en ik moet je eerlijk zeggen zowel op school als thuis gaat het goed, maar de structuur viert hoogtij ook in de vakantie om hem zoveel mogelijk houvast te bieden. Hij slikt nu alleen medicatie als hij het nodig heeft om zich te kunnen concentreren met leren.
Hij voelt zich veel beter minder duf in z’n hoofd, geen hoofdpijn,buikpijn en duizeligheid en slaapt en eet weer goed.
Het is het absoluut meer dan waard en wij hebben echt alle medicatie geprobeerd die er is maar mijn kind zit nu veel beter in z’n vel.
Ik wens jullie veel succes en hoop op nog een paar gezellige positieve dagen met het hele gezin.
Groetjes,Karin
Dag, bedankt voor je reactie. Zie voor een algemene reactie mijn post van 3 mei van 18.27 uur.
Maarre, Karin, uitslapen, nee, daar doen ze hier niet aan. Als er eens een keer één van de kinderen uitslaapt, dan is er wel een ander kind wakker (we hebben er drie). Als ik wil uitslapen, dan moet mijn man opstaan. 🙂
Hoe we reageerden op zijn gedrag? Nou, aangeven wat zijn gedrag wel moest zijn (maar het is wellastig als je tegen zo’n kind zegt: ‘Doe nou toch eens wat rustiger!’ Alsof je tegen een kind met een gebroken been zegt: ‘En nu erop lopen!’ Maar ja, je kunt niet niks zeggen) en regelmatig een time-out op zijn kamer, want hij negeerde ons de hele dag volkomen. Als hij zo is, wordt het huis een troep en lopen de andere kinderen het risico pijn gedaan te worden, dus we grijpen regelmatig in.
We waren dus afgelopen zaterdag begonnen en hebben het vier dagen volgehouden. Wij hebben hier altijd heel veel structuur, maar inderdaad waren er nu net wel dingen anders. Zondag gingen we op visite een eindje rijden hier vandaan en maandag zijn we aan het eind van de middag naar een Koninginnefeest geweest. Dat is normaal al heel lastig voor hem. Toch gingen deze twee dingen nog redelijk, op een paar agressieve incidenten na. Dit gedrag laat hij toch het meest thuis zien. Zijn buikpijn is dus gebleven; voordeel is dat het dus niet aan de medicijnen ligt, want ik moet er niet aan denken om te moeten veranderen, maar misschien dat we de oorzaak nu dus ook niet zullen kunnen wegnemen. Maar eens zien wat een dokter ervan zegt (als Elian goed meewerkt tenminste).
Tja, wij werken dus normaal met extreem veel structuur. Wij hebben ook zelden tot nooit onverwachte dingen en doen eigenlijk alleen dingen die Elian kent. Ik ben dus bang dat vergelijkbaar gedrag momenteel het hoogst haalbare is, als hij geen medicijnen krijgt. Maar hij is ook nog maar net 7, wie weet kunnen wij er ook mee stoppen als hij 15 is. 🙂
Gister ben ik met hem, zijn begeleider en zijn broertje naar het Stadspark geweest, een speeltuin hier in de stad Groningen. Dat vond hij erg leuk. Helaas ging het daar ook mis (hij gooide meerdere keren met zand op onder meer zijn broertje), ondanks zijn medicijnen, maar hij heeft zich wel vermaakt. Vandaag is hij naar het logeerhuis.
Mijn zoon heeft al een aantal jaren Concerta en dit gaat super…. Hiervoor heeft hij Ritalin (3x per dag) gehad maar dan is de rebound heel erg na de laatste tablet en kwam het er savonds er dubbel en dwars uit…. Plus het nadeel van ritalin is dat je het echt op gezette tijden moet geven met de laatste rond 4 uur smiddags. Ook al niet zo makelijk als ze bij een vriendje gaan spelen….
Mijn zoontje neemt de Concerta op schoolgaande dagen in als hij beneden komt ( 8 uur )
en in de weekenden zodra hij wakker is… ( dat kan 9 uur zijn maar ook 10 uur maar uiterlijk 11 uur anders maak ik hem wakker)
Jullie geven aan dat hij savonds slecht in slaap komt als hij zn medicatie overdag inneemt maar hebben jullie al geprobeerd om hem dan melatonine te geven…. De hoeveelheid is even zoeken… Ik ben begonnen met 2 mg per avond…. Dat ging heel goed… We zijn langzaam gaan zoeken of hij die 2 mg wel echt nodig had en zijn steeds 1 tablet afgaan bouwen….. Daar ging steeds wel een week of 2 – 3 overheen….
Hij heeft een hele tijd op 1 mg gestaan maar we zijn uiteindelijk terecht gekomen op 1.5 mg….
Bij momenten zoals zenuwen voor cito, verjaardag, kerst enz neemt hij vaak 2 of 2.5 mg in…
@Nicole Stokhof…. Weet niet of jullie Concerta al gehad hebben maar dat zou voor jullie misschien ook een oplossing zijn omdat het ook een langdurende werking heeft….
Weet niet of het jullie evt verder helpt maar je weet nooit….
Succes
Hoi Debby, dank je wel voor je reactie. We waren afgelopen zaterdag begonnen met geen medicijnen geven. Zie ook mijn post van 3 mei 18.27 uur.
Toen Elian Medikinet kreeg, kreeg hij ook Melatonine om in te slapen, want dat ging toen ook niet goed. Die werkte, maar toen hij Concerta kreeg niet meer, ook niet toen de dosis zo ver opgehoogd werd, dat hij echt niet meer hoger mocht. Niet alleen ging hij er ’s avonds niet van slapen, hij spookte ook gemiddeld tweemaal per week ’s nachts uren rond. Hij krijgt nu Clonidine ’s avonds, een bloeddrukverlager, die wordt gegeven voor de bijwerking sufheid. Hij slaapt nu wel later in dan je zou verwachten op zijn leeftijd, maar hij functioneert goed. Helaas gaat hij wel steeds meer roepen ’s avonds dat hij niet kan slapen … Uiteraard wordt zijn bloeddruk goed in de gaten gehouden.
@Debby,
dat heeft hij gehad maar dat werkt echt niet bij hem.Eerst kreeg hij 18 mg (hij os 21 kg) en dat deed helemaal niets.verhoogd naar 27mg en dat leek goed te gaan…maar na 2-3 weken werd zijn gedrag weer drukker en concentratie minder en..die 12 uur werking haalde hij echt niet.
we waren overgestapt van de ritalin naar concerta idd ook om de schommelingen tegen te gaan en omdat het erg handig is.1 pilletje en je bent klaar.
helaas werkt het voor hem niet.Nu medikenet (20mg)en dat geeft ook geen gewenst resultaat.Hij is niet zo ontspannen,klaagt veel over hoofdpijn en moet weer bijkrijgen.
ook hij krijgt melatonine omdat hij anders erg lang wakker ligt en heel snel wakker is.dat werkt bij hem goed.
Ondanks dat het ons aangeraden wordt, zie ik af van medicijnen voor mijn zoon. Het is soms vermoeiend en slopend. Dat geef ik eerlijk toe. Vooral in een meivakantie waarbij toch een stuk structuur even weg valt. Met heel veel geduld, discipline, veel (buiten) beweging en gezonde voeding (zo min mogelijk suikers en e-nummers) is het over het algemeen te doen. Medicijnen kunnen veel rust brengen, ook in het hoofd van het kind, maar ze maken ook erg veel kapot. Daarom kies ik ervoor om geen medicijnen te geven, ook al vergt dat soms het uiterste.
Hoi Claudia, dank je wel voor je reactie. Fijn dat het bij jullie lukt zonder medicijnen. Ik weet natuurlijk niet wat jullie situatie verder is, maar ik weet die van ons wel. Elian is niet alleen druk zonder medicijnen, hij wordt ook agressief. Daarbij vreet hij dus alle aandacht, wat zijn zus Marie en broertje Rowan niet ten goede komt. Marie is “normaal”, maar wel iemand die veel aandacht vraagt. Rowan is vast ook normaal, maar heeft veel autistische trekjes die hopelijk gewoon bij zijn leeftijd horen. Het is voor ons gewoon echt niet vol te houden om Elian geen medicijnen te geven. Ik ben bekend met overspannenheid en zelfs als Elian medicijnen krijgt, moet ik nog altijd vechten om het hoofd boven water te houden …
Hoi Trenke, wat heftig zeg. Wessel is helemaal niet agressief en altijd positief ingesteld. Qua aandacht vragen is het wel erg moeilijk en zijn zusje wil natuurlijk ook wel eens aandacht. Hij kan zich erg moeilijk zelf vermaken en is met name erg impulsief. Zo kan hij niet alleen in het verkeer en ook in huis verzint hij van alles wat gevaarlijk kan zijn. Je moet ogen in je rug hebben zeg ik weleens. Zo lang ik het zo kan volhouden, blijf ik het zo doen. Ik merk echt wel een heel duidelijk verschil in welke voeding hij krijgt. Zoveel mogelijk kleurstoffen, suikers en e-nummers vermijden werkt heel goed. Succes!
Hoi Claudia,
dat scheelt, dat je zoon niet agressief is. Ik vind dat zelf één van de moeilijkste dingen, want (je) andere kinderen lopen gewoonweg gevaar.
Het niet herkennen van gevaar speelt hier ook, zelfs met medicijnen. Ik merk hier de laatste maanden wel enige verbetering in. Afgelopen zomer kom hij nog rustig in open ramen, ging aan de trap hangen, schoor zichzelf (kreeg een sneetje en zei doodleuk: ‘Nu weet ik ook eens hoe dat is’), enzovoort. Misschien dat het iets beter wordt doordat hij wat ouder wordt? Hoe oud is jouw zoon?
Suikers vermijden lijkt me erg lastig, omdat hij al zo anders behandeld wordt en dan zou hij bijvoorbeeld geen snoepje meer mogen als de andere kinderen dat wel mogen. Ze krijgen hier geen van allen veel snoep, hoor.
Hoi Trenke,
Mijn zoon is nu 8 jaar. Het niet herkennen van gevaar komt erg bekend voor. Gister nog weer geoefend met fietsen in de stad. Stoppen voor haaientanden, eerst kijken, wachten op het stoplicht, aan de rechterkant fietsen (dat is het moeilijkst). Het lijkt soms wel of het het ene oor in gaat en het andere direct uit. Het kwartje valt soms gewoon niet. Het enige wat werkt is keer op keer herhalen, uitleggen waarom en blijven oefenen.
Wij zijn ook niet helemaal zonder suiker en E-nummers hoor. Ik probeer het zoveel mogelijk te beperken, maar je ontkomt er soms niet aan. Bijvoorbeeld bij een traktatie op school.
Ik schrijf regelmatig blogs over Elian, die pdd-nos, “active but odd” heeft. De psychiater die de diagnose stelde zei erbij dat ze niet mocht zeggen dat hij ook adhd heeft, maar … En toen ik zag hoe hij zich gedroeg zonder medicijnen (wat we ook al verwachtten, want we zijn zijn pil ook wel eens vergeten, waardoor we er dus ook erg tegen opzagen om Elian bewust een poosje zijn medicijnen niet te geven), leek het mij dat deze blog, die ik afgelopen zaterdag schreef, ook goed zou passen op deze site. Dat leek Coen ook. Ik was inderdaad benieuwd of de mensen die met adhd te maken hebben dit zouden herkennen en ja dus. 🙂
We hebben het vier dagen volgehouden, drie dagen waren mijn man en ik beiden thuis, de vierde dag was ik alleen, maar was onze dochter bij haar oma. Ik moet wel zeggen dat de eerste dag het ergste was. De allerergste drukte, het lawaai en niet aanspreekbaar zijn werden iets beter. Helaas kwam zijn agressie, waarvoor Elian de medicijnen oorspronkelijk kreeg, absoluut terug. Zo heeft hij onder meer zijn zus met opzet flink op haar handen getrapt … Sinds gister krijgt hij weer medicijnen en dat bevalt een stuk beter!
Hij bleef die vier dagen wel over buikpijn klagen. Hoewel meer kinderen dat hebben, willen we er wel mee naar de dokter gaan, want Elian klaagt normaal gesproken namelijk nooit over pijn. Hij is het type dat met een kapotte ellenboog komt binnenlopen en dan zegt: ‘Mam, ik heb een pleister nodig.’
Zin eetlust was wel beduidend beter toen hij geen medicijnen kreeg en hij riep ook niet meer steeds, als hij al in bed lag. Het betere eten en rustig in bed liggen zal ik wel missen …
Wow, Trenske, wat een verhaal!
Ik ben zelfs moe van het lezen. dat overkomt me zelden…
Ondertussen vraag ik me af wat er zoal in Elian omgaat – wat hem hindert – en hoe zijn specifieke gedrag voor hem de beste manier lijkt om dat te verdragen… (al is het voor jullie allemaal absoluut niet de beste manier om mee te leven)…
Hebben jullie wel iets gevonden dat altijd goed bij hem werkt, dat hem rust schenkt?
Vrij-worstelen met vader op een kamer vol matrassen? Hoofd masseren? In bad liggen?
Dank je voor je reactie, Tura. Grappig dat je moe bent van het lezen, dat was dus ook een beetje de bedoeling. 🙂
Ik wil niet beweren dat we alles hebben geprobeerd om Elian rustig te krijgen op dit soort momenten, maar ik weet wel dat hoegenaamd niets werkt. Als je hem wilt pakken, loopt hij gewoon weg. Worstelen wordt hij drukker van. In bad wil hij wel, maar dan is hij daar gewoon druk en lawaaiig, hij wordt er niet rustiger van. Zelfs van tv kijken wordt hij niet echt rustig zonder medicijnen, hij gaat dan rondspringen en kijkt niet echt. Alleen van een time-out, op zijn eigen kamer, met wel speelgoed maar zonder al te veel prikkels, kalmeert hij.
Zonder medicijnen raakt hij snel overprikkeld. Ook al bij gewone zaken. Er waren zaterdag namelijk geen uitzonderingen, alles ging zoals het bij ons elke zaterdag gaat. Desalniettemin was hij dus extreem druk. (Hoewel het natuurlijk wel het begin van de vakantie was, dat is voor hem reuze spannend)
Toen Elian nog Medikinet kreeg, kreeg hij uiteindelijk heel vroeg een enorme terugslag. Zeg maar ongeveer als hij thuiskwam van school. Tegen etenstijd stond het huilen mij dan nader dan het lachen en dan moest er nog van alles gebeuren. In die periode heb ik ook wel tegen Marie gezegd: ‘Nee, lieverd, ik kan geen spelletje met je spelen, als Elian thuis is kan dat niet.’ Dat vind ik dus heel erg en wil ik niet meer.
Beste Trenke,
wij hebben ook zo’n ventje in huis.
Wat ik vaak doe tijdens die crisis situaties is proberen hem te overbluffen en nog vreemder te doen als hij, of hem te imiteren. Daarbij probeer ik hem aan het lachen te brengen wat vaak lukt en als dat gelukt is met hem te knuffelen en met mijn nagels over zijn rug te strelen.
Meestal komen we dan ook tot een gesprek, waaruit blijkt dat er veel in zo’n manneke omgaat.
Met de vakantie was hij dus ook heel druk en aan het afreageren op de andere familieleden.
Bleek dat hij een probleem op school had, maar door de vakantie kon hij dat dus niet direct oplossen en dat is dus een probleem voor een adhder! Het allerbelangrijkste vind ik , is het feit dat hij altijd gehoord wil worden en dat er dan ook aandachtig geluisterd moet worden. Gebeurd dit niet, ontploft hij vaak, omdat hij zijn verhaal/emoties niet kwijt kan…
Bij ons is het slapen gaan dus ook een probleem, hij slikt Concerta en slaapt daar blijkbaar niet goed van.
Mijn vraag is eigenlijk, wat zijn de voor- en nadelen van zo nu en dan zijn medicijnen niet geven? Is er sprake van ontwenning en opnieuw gewenning als je er soms mee stopt, of niet?
Groetjes
Erwin
Dag Erwin, dank je wel voor je reactie. Hoe oud is jullie zoon? En heeft hij “alleen” adhd? Dat vraag ik, omdat Elians diagnose eigenlijk pdd-nos is, hij is dus licht autistisch. Als je nog gekker gaat doen dan hij, gaat hij geheid een volgende keer ook zo gek doen. Als je met hem over zijn emoties wil praten, wordt het voor hem nog veel moeilijker, omdat juist voor hem één van de allermoeilijkste dingen is. Daar moeten wij eigenlijk meer mee bezig, maar juist zijn inzicht in zijn eigen emoties is heel miniem (laat staan in de emoties van anderen).
Ik zou je vraag over af en toe niet medicijnen geven aan de voorschrijvend arts voorleggen. Ik kan je wel vertellen dat ik mensen ken die hun zoon doordeweeks medicijnen geven, maar ’s weekends niet end at dat goed gaat. Ik ken ook mensen die hun zoon medicijnen geven voor op school, maar voor thuis niet en dat gaat ook goed. Maar er zijn ook mensen die er voor pleiten om je kind niet af en aan medicijnen te geven. Als het goed is, zijn de medicijnen wel na 24 uur volledig uit je systeem. Het kan wel een beetje verschillen per kind, afhankelijk van het metabolisme.
Jij ook succes met jouw zoon!
Sinds kort heb ik een goedkope variant van ritalin. Zelf heb ik ADD. Ik heb geen bijwerkingen, alleen maar positieve dingen! Er is minder chaos, minder drukte, minder denken aan 439051065830643 dingen die ik nog wil doen. Alles is overzichtelijker, lastige klusjes worden sneller gedaan, ik erger me aan rommel (Uh, daar keek ik normaal niet eens naar!) En ook kan ik eindelijk dingen af maken zonder 50 andere projecten te starten. Ik slaap tegenwoordig ook als een roosje, en word stipt om 8 uur wakker. En in plaats van continu moe te zijn, kom ik eindelijk de dag door! Normaal waren 3 afspraken echt veels te veel op een dag… Nu is het vorige week prima gegaan. Geen migraines meer door de drukte en chaos in mijn hoofd. Echt super fijn! Verder weinig stemmingswisselingen. Normaal van het ene op andere moment geïrriteerd en shagrijnig. Ook dingen 10 x overdenken doe ik niet meer. Mijn zin naar koffie is echt vér gedaalt (Lees; Ik drink nu cafeine vrij en drink van de normaal 2 kannen 8-10 MOKKEN! koffie naar 1 of 2 mokken en niet eens elke dag!) En ook veel minder de neiging langzame mensen weg te gaan schoppen.. Normaal kon ik daar echt niet tegen en nu is het draaglijk geworden haha! Veel mee geduld!
Wat een verademing! Voor mij dus echt wel een wondermiddel. Het enige nadeel vond ik, toen ik begon, dat ik tussen de pilletjes in een enorme domper kreeg, ik moe werd, shagrijnig, en niks goed was haha. Dat heb ik nu minder omdat ik nu een pilletje meer heb en normaal 3 x 10 mg. maar nu 4. En niet meer om de 4 uur, maar om de 3,5 uur slik.