Home » Ervaringen van ouders van kinderen met ADHD » De school wil niet meewerken: Een persoonlijk verhaal van een moeder

De school wil niet meewerken: Een persoonlijk verhaal van een moeder

Als moeder van drie kinderen heb ik geleerd dat elk kind uniek is, met zijn eigen behoeften, uitdagingen en talenten. Mijn middelste zoon, laten we hem voor het gemak Tom noemen, heeft niet lang geleden de diagnose ADHD gekregen. Het was een opluchting om eindelijk een verklaring te hebben voor het gedrag en de worstelingen die we al zo lang zagen. Maar de diagnose bracht ook nieuwe uitdagingen met zich mee, vooral op school.



Een moeizame start op school
Vanaf het moment dat Tom naar school ging, merkten we dat het niet soepel verliep. Hij vond het moeilijk om stil te zitten, zijn aandacht bij de les te houden en volgde de regels niet altijd zoals de leerkrachten dat wilden. Dit resulteerde vaak in boze telefoontjes, gesprekken op school en een constante stroom van negatieve opmerkingen.

We probeerden als ouders steeds open in gesprek te blijven met de school. Iedere keer als ik vroeg of ze ook merkten dat Tom anders reageerde dan andere kinderen, leek het antwoord ontwijkend. “We zien niets bijzonders,” zeiden ze vaak, terwijl ik thuis een uitgeput en soms verdrietig kind had dat duidelijk worstelde met het schoolsysteem.

De diagnose: Hoop en frustratie
Toen de diagnose ADHD eindelijk kwam, voelde het alsof er een puzzelstukje op zijn plaats viel. Eindelijk konden we gericht aan de slag met het ondersteunen van Tom. Maar onze opluchting was van korte duur. Ondanks dat de diagnose zwart op wit stond, leek de school het niet serieus te nemen. Ze wezen iedere suggestie voor aanpassingen van de hand.

Er werd nauwelijks gekeken naar de tips van de kinderpsycholoog. Het voelde alsof we tegen een muur spraken. Iedere keer als ik op een oudergesprek aandrong op meer begeleiding of bijvoorbeeld pauzes tussendoor, kreeg ik te horen: “We hebben geen ruimte in ons rooster,” of “Hij moet leren omgaan met de regels zoals alle andere kinderen.”

De overstap naar speciaal onderwijs
Omdat we merkten dat Tom steeds ongelukkiger werd op school, hebben we besloten om te onderzoeken of speciaal onderwijs een betere plek voor hem zou zijn. Hier kunnen kinderen als Tom vaak in kleinere groepen werken, met docenten die getraind zijn om te begrijpen hoe je omgaat met ADHD.

Maar toen we dit voorstel bij de school neerlegden, stuitten we opnieuw op weerstand. “Speciaal onderwijs is helemaal niet nodig,” kregen we te horen. “Wij kunnen hem prima begeleiden hier.” Ironisch genoeg was dit dezelfde school die in de praktijk weinig tot geen aanpassingen deed.

De machteloosheid als ouder
Het meest frustrerende in dit hele proces is de machteloosheid die je als ouder voelt. Je wilt niets liever dan het beste voor je kind, maar je bent afhankelijk van een systeem dat soms meer lijkt te werken tegen je kind dan voor hem. Iedere dag zie ik Tom worstelen en probeer ik hem duidelijk te maken dat het niet zijn schuld is.

Wat nu?
We hebben inmiddels contact opgenomen met instanties die ons kunnen ondersteunen in het proces naar een overstap. Denk aan leerplichtambtenaren, onderwijsconsulenten en ouderverenigingen. Toch voelt het alsof je continu moet strijden voor iets wat vanzelfsprekend zou moeten zijn: passend onderwijs voor elk kind.

Ik deel mijn verhaal in de hoop dat andere ouders die in een soortgelijke situatie zitten, zich hierin herkennen. Misschien hebben jullie tips, ervaringen of gewoon wat bemoedigende woorden.

Want als ouder wil je maar één ding: dat je kind zich gezien en gesteund voelt. En soms betekent dat vechten tegen de stroom in, ook als het moeilijk is.

Heb jij een idee hoe we de school kunnen overtuigen of hoe we dit proces kunnen versnellen? Alle suggesties zijn welkom. Samen staan we sterker.


LTO3

Comments

5 reacties op “De school wil niet meewerken: Een persoonlijk verhaal van een moeder”

  1. Ik zou hem niet naar speciaal onderwijs doen.
    Maar vragen om duidelijke regels en afspraken dan reden ze het ook.
    Ik ben 31 heb ADHD en ben van overtuigd dat elk kind het op een gewonen school kan reden.
    Met duidelijke regels en niet alleen voor hem maar voor iedereen

  2. nathalie avatar
    nathalie

    Zo herkenbaar!!! Ons zoontje heeft ASS en ADHD. We merkten ook dat het in het gewone onderwijs zo niet verder kon, was al bezig met het 1ste leerjaar opnieuw te doen en lukte nog niet, ook het sociale lukte niet meer want hij had geen vriendjes.Met het revalidatiecentrum tot de beslissing gekomen dat hij het beter zou stellen voor zichzelf op aangepast onderwijs en dit voor vele dingen.Maar de school en clb wou niet meewerken, na vele contacten en testen van clb ook uit die toegaven dat hij het wel moeilijk had maar nog het papier niet willen tekenen voor aangepast onderwijs heb ik echt gezegd van kijk ofwel tekne je dat papier ofwel verander ik hem zo van school en ben je je geld ervoor ook kwijt!! Wel ik geloofde nie wat ik zag minuut later was alles geregeld, hij kon naar aangepast onderwijs!! Erg dat ze het daar laten van afhangen maar ik was o zo blij dat het in orde was.Nu 4 jaar later stelt hij het nog altijd super op school natuurlijk wel op zijn tempo kleine klasjes structuur, maar het gaat en vooral heeft vrinedjes, want ze kindjes zijn daar gelijk en wie bestaat er elkaar dan beter dan lotgenoten!!Als je wil dat je kindje verandert blijven doordoen niet laten afweten en misschien ook eens zeggen van ik verander hem dan zo..Veel succes!!!

  3. Linda avatar

    Goed te horen dat het bij jullie goed gegaan is. Wij hebben met een school te maken die niet voor reden vatbaar is. Er zijn geen afspraken mee te maken. Ook hebben we 3 jaar werk gehad met het aanpassen van zijn voeding op school. Kleurstoffen en conserveringsmidd. Ze geloven er niet in, was de reden. Deze spec school houdt veel meet rekening met deze kids en is super leuk. Dus we gaan ervoor!! Ik wil mijn kind weer eens blij zien

  4. herkenbaar,
    met onze zoon ging het ook niet goed op school door dat hij geen medicatie slikte,was hij onrustig en moest hij eigelijk van school,ze rade ons ind speciaal ondewijs aan,
    hij zit in groep 3 en vind deze school helemaal geweldig heeft veel vriendjes enz,
    toen hebbe wij toch de keuze gemaakt om hem toch medicatie tegeven alleen voor op school,
    hij slikt nu medicatie en daar door gaat het nu veel beter met hem,
    hij doet zijn opdrachtjes en werkjes veel beter en is veel rustiger geworden,en het allerbelangerijkste hij is voor uit gegaan voor hem heeft de mediatie dus we degelijk geholpen…groetjes van een troste mama

  5. Francis Nijenhuis avatar
    Francis Nijenhuis

    Mijn oudste liep erg achter met lezen en had een heel laag zelfbeeld. Na een jaar op So heeft hij 2 jaar aan leesnivo ingehaald.en hij droomt zijn droom weer om paleontoloog te worden.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *