Hoe blijf je als ouders van een kind met een ‘labeltje’ samen sterk?

Hoe zorg je er als ouders van een bijzonder kind voor dat je op een goede manier contact houdt met elkaar en met je kind? Hoe zorg je dat gesprekken productief zijn in plaats van dat er irritatie wordt opgewekt en je verder uit elkaar groeit? Help je elkaar en je kind wel echt met de manier waarop je er nu voor hem of haar probeert te zijn? Wat doet dat met je kind? Wat doet dat met je relatie?

Niet alleen de zorgen voor en om je kind kunnen je als ouder teveel worden, ook tussen jou en je partner kunnen conflicten ontstaan. Jullie zijn het niet altijd eens over de manier van opvoeden, reageren frustratie onbedoeld op elkaar af en wijzen elkaar aan als schuldige op momenten van boosheid of geven jezelf juist de schuld van alles op momenten van totale machteloosheid.
Jullie hebben alles al geprobeerd. Jij hebt alles al geprobeerd. Je blijft zorgen voor je kind. Maar doe je dit wel op de juiste manier? Zorgen jullie er niet voor dat bepaalde patronen in stand gehouden worden terwijl deze wel eens doorbroken zouden mogen worden?

Help je je kind en elkaar, of zorg je er samen voor dat er geen verandering mogelijk is?

Binnen de coaching gebruik ik verschillende methoden en modellen om te werken aan de communicatie binnen het gezin. Een daarvan is de dramadriehoek. De dramadriehoek is gebaseerd op 3 rollen die vaak voorkomen in gesprekken. Zoals de naam al doet vermoeden zorgt het innemen van 1 van deze rollen voor “drama” binnen de communicatie.
Om ervoor te zorgen dat je op een structurele manier werkt aan verbetering binnen het gezin is het van belang inzicht te krijgen in welk van deze rollen jijzelf en de andere leden van het gezin geneigd zijn te stappen. Zodra je de rollen kan gaan herkennen kan je de keuze maken om uit deze rol te stappen en te bepalen wat WEL werkend is qua gedrag.

3 rollen binnen de dramadriehoek

De dramadriehoek is een heel simpel model. De driehoek laat 3 rollen zien:

• De Redder is altijd geneigd alles voor een ander op te lossen. Hij geeft (ongevraagd) advies en geeft daarmee onbedoeld de boodschap dat de ander niet zelf in staat is ook maar iets zelfstandig te kunnen. De ander wordt als slachtoffer behandeld. Zolang alles goed gaat krijgt de redder dankbaarheid. De redder wordt als vertrouwenspersoon gezien en plaatst zichzelf boven de ander. Als het redden niet lukt zorgt dit voor frustratie en boosheid.
• Het Slachtoffer kan er allemaal niets aan doen dat het gaat zoals het gaat. Het komt door de mensen om hem heen, het komt door de ziekte, hij is nou eenmaal zo geboren. Het slachtoffer geeft de redder dan ook de schuld als het redden niet meer lukt. Het slachtoffer stapt daarmee in de rol van aanklager, of gaat op zoek naar een andere redder.
• De Aanklager verwijt de ander dat hij het niet goed gedaan heeft. De ander doet niet genoeg zijn best. De aanklager is boos op alles, het werkt niet omdat mensen te dom zijn om het systeem eens goed onder de loep te nemen. Het werkt niet omdat de ander heeft gefaald. De aanklager erkent zijn eigen schuld en pijn niet en zal zijn slachtoffer “straffen” voor het niet opvolgen van zijn adviezen.

Na verloop van tijd kan wisseling van rollen ontstaan. Het slachtoffer is het bijvoorbeeld zat om zijn eigen fouten niet te mogen maken en geeft de redder hiervan de schuld. Op dat moment stapt het slachtoffer in de rol van aanklager.
Hoe jij reageert heeft invloed op de reactie van de ander. Door bijvoorbeeld altijd als redder op te treden dwing je je kind in de slachtofferrol te stappen. Door jezelf als slachtoffer op te stellen daag je de ander uit om te gaan redden of te gaan aanklagen.

Van drama naar groei

Om uit de dramadriehoek te blijven en te zorgen voor een betere communicatie binnen je gezin helpt het om de rollen van de dramadriehoek te gaan herkennen.
Daarnaast is het nodig om:

• De ander verantwoordelijk te laten zijn voor zijn eigen keuzes en hulp te bieden op het moment dat het gevraagd wordt. Je kan alleen leren door te proberen en alleen door leren krijg je het gevoel dat je wat voorstelt en dat je wat kunt.
• Geef aan wat je nodig hebt in plaats van te klagen wat je niet krijgt. “Ik mag van jou nooit wat” wordt dan “ik zou graag zelf willen bepalen welke keuze ik maak”
• Geef alleen gevraagd advies en vraag de ander wat hij of zij concreet met dat advies gaat doen. Zo help je je kind of je partner om met meer vertrouwen betere keuzes te maken en sterker te worden vanuit wederzijds respect en gelijkheid.
• Vraag jezelf steeds af wat je in een bepaalde rol doet. Wat levert het je op? Wat kan je doen om dit patroon te doorbreken?

Herkenning?

Zorgt dit voor herkenning bij jezelf of binnen je gezin?
Wat ga je vanaf nu anders doen?
Heb je er voor jezelf over nagedacht in welke rol(len) jij vaak stapt en wat dat doet met je omgeving?
Weet je al hoe je kan aangeven aan je partner welke behoefte je hebt in plaats van je beklag te doen?

Ik hoop oprecht dat jullie hier als gezin iets mee kunnen.