Mijn kind met ADHD heeft verlatingsangst

verlatingsangstMijn dochter van 7 met ADHD heeft moeite met afscheid nemen in de klas, soort verlatingsangst. Ik breng haar naar haar klas (anders wil ze helemaal niet) neem afscheid en zodra ik uit de klas ben gilt ze alles bij elkaar. Als ik haar eindelijk in de klas heb gekregen, ben ik kapot en zij is het vergeten.

Wie herkend dit? En wat doen jullie hieraan.

Wat is verlatingsangst?

Verlatingsangst, wat is dat en hoe voorkom ik het? Het is de angst voor het gevoel dat met verlating gepaard gaat, zoals eenzaamheid, machteloosheid, hulpeloosheid, verdriet en wanhoop.

Verlatingsangst kan zich uiten in je gedrag, je gevoel en op geestelijk en/of lichamelijk niveau.

Kenmerken van Verlatingsangst

  • Je vader en moeder extra in de gaten houden
  • Slapeloosheid
  • Chantage
  • Volgen en stalken
  • Hartkloppingen bij kinderen
  • Hoofdpijn
  • Kinderen die zichzelf pijn doen
  • Grote hoeveelheden transpiratie

Hoe kun je hetherkennen?

  • Je zoon of dochter is bang om alleen te zijn
  • Huilt als papa of mama weggaat
  • Je zoon of dochter is erg onzeker
  • Kind vraagt steeds bevestiging
  • Je zoon of dochter wil eigenlijk altijd samen zijn
  • Hij of zijn vraagt constant maar aandacht

Wil je de angst bij jouw kind verminderen? Kom dan de angst onder ogen zien, visualiseren, stop met piekeren, maak een plan van aanpak en ontdek je eigen kracht.

Geschreven door Bianca


Reacties

3 reacties op “Mijn kind met ADHD heeft verlatingsangst”

  1. Jacqui avatar
    Jacqui

    Negeren en observeren onderschat haar intelligentie niet!!! Maak geen oog contact en je zal merken dat ze alles uit de kast trekt voor jouw aandacht!dat geld voor alle situaties.
    Het is aangeleerd gedrag omdat je als moeder voelde dat zij anders was.daar zijn mensen met ADHD heeeeel slim in.
    Desnoods loop je weg er komt een dag dat zei het door heeft het werkt niet meer bij mama en het voordeel is dat zei aan het leren is door zelf te gaan nadenken dat is opvoeden.

  2. Kim avatar
    Kim

    Hallo, ik kan je meerdere tips geven. Ik heb zelf ADHD en kan er heel goed mee omgaan. Hiervoor heb ik diverse diploma’s gehaald waaronder mijn spw. Ik heb gewerkt in de kinderopvang en in de woonzorg met mensen met een psychische stoornis.
    Maar ook met kinderen met dat probleem. Bij mij is het pas april dit jaar bekend geworden. vandaar dat ik uit herkenning spreek en ermee heb gewerkt, en voor geleerd.
    Een tip voor dit probleem wat vaak helpt is deze: Waarschijnlijk weet je dat als je adhd heb je moeilijk kan schakelen, elke keer als je de deur dicht doet is eng want is de enge wereld, Ook hechten ze zich vaak aan weinig mensen. Als diegene dus weggaat is dat lastig, kortom eng in een kind zijn ogen.
    De reactie van hierboven is in dit geval meestal de beste oplossing met kinderen die geen ADHD hebben. En zou je ook vaak horen maar werkt niet. En het kind wordt banger. En probleem groter of worden nog opstandiger.
    Als je je kind uitlegt waar je heen gaat en dat het daar heel leuk is staan ze er meer voor open. Maar het kost wel even tijd. Maak er een feest van… Blijf dus heel positief! Sta er al mee op. Zoals vandaag gaan we naar de opvang! Wat wil je allemaal gaan doen, ga je wat moois maken, en vragen waar ga je mee spelen? Zelf ook druk positief erheen gaan.
    En erg geïnteresseerd zijn wat zij verteld..Want bijvoorbeeld die ene pop kan heel belangrijk zijn. Wanneer ze dan zeggen ik heb geen zin… Kan je positief erop inspelen door te zeggen van, Ja maar daar is toch die pop! Die heeft jouw vast gemist, en wil wel weer graag een knuffel van jou! En misschien wel met je spelen.
    Als je binnenkomt kan je haar vertellen dit is de happy deur! Als je hier naar binnen gaat is alles leuk! Kan je spelen en hoef je mij niet te missen want het is de happydeur! Daar is het altijd leuk. Wanneer ik je kom halen gaat de deur dicht.. en ben ik er weer en zijn we weer samen. Het ligt ook aan je eigen overtuigingskracht en positiviteit! Laten zien dat jij het heel leuk vind. Het kinderdagverblijf en het jammer is dat jij niet kan blijven.. Omdat het zo leuk is.
    Je moet alleen niet op de negatieve reacties ingaan, draai het om naar het positieve de hele tijd. Dan kan het zo na 3 dagen al goed gaan.Geef ze geen kans voor verdriet of angst door veel te communiceren en heel positief en enthousiast erover te zijn! Blijven praten tot je er bent. Zodat ze ook geen tijd hebben om na te denken over het negatieve. Dan zijn ze heel vrolijk want mama is ook vrolijk! En ze gaan over het algemeen dan mee praten erover en er vrolijk over praten.
    Hoop dat je er wat aan heb. Ik leg het meestal persoonlijk uit en het werkte vrijwel altijd. Maar om het te schrijven is lastiger.
    Groeten Kim

  3. Bianca van de Korput avatar
    Bianca van de Korput

    Bedankt voor jullie reacties, we zitten al weer een paar weken op school ze gaat nog steeds niet alleen naar boven om naar de klas te gaan. Ze probeert het wel, loopt alleen de gang door maar zodra ze de trap ziet word ze bang en begint te huilen en het is echt angst ik zie het in de ogen geen spelletjes.
    Eerst kwam de juf met een stickersysteem voor het huilen dat is nou over maar ze durft nog steeds niet naar boven nou komt de juf(echt een schat)haar beneden ophalen en lopen samen naar boven. Ik weet dat ze een keer moet doorzetten maar om nou elke dag een drama er van te maken als het zo is opgelost, ze is nog maar 7.
    We zien later wel weer verder.

Geef een reactie

%d bloggers liken dit: