ADHDblog

Hulp bij ADHD

Coen Olde Bijvank

Superfoods die elke ADHD’er zou moeten proberen

Gepubliceerd:
Laatste update:

De kans is groot dat je zonder het te weten de superfoods in de supermarkt gewoon voorbij loopt. Toch is het zinvol om de volgende keer beter om je heen te kijken. Superfoods hebben namelijk niet alleen de naam gezond te zijn, maar bieden talloze voordelen aan kinderen en volwassenen met ADHD. Nu zul je wellicht denken dat je weer een ‘effectief’ ADHD dieet krijgt voorgeschoteld, maar niets is minder waar. Superfoods zijn namelijk niks anders dan super gezonde toevoegingen voor de reguliere maaltijd. Geen ingewikkeld gedoe, maar gewoon iets extra met extreem veel voordelen.

Wat is superfood?

Superfoods zijn voedingsmiddelen die aanzienlijk grotere hoeveelheden antioxidanten, vitamines, mineralen en andere ingrediënten bevatten dan de meeste andere voedingsmiddelen. Superfoods komen gewoon voor in de natuur en bestaan ​​al duizenden jaren. Nog een voordeel: superfoods zijn 100% biologisch. Kortom: nog gezonder kan niet. De zes meest interessante superfoods stellen we dus graag aan je voor.

ADHD superfood nr. 1 – Chia Seeds

Deze kleine zaadjes, bij de oude Inca’s en Maya’s waren ze niet weg te denken als vast onderdeel van het dagelijkse menu, zijn hard bezig om ook hier een vaste plek in het schap te veroveren. Dat is namelijk niet zonder reden. Een portie chiazaad (2 eetlepels) zorgt er voor dat je 11 gram vezels, 4 gram eiwit en 5 gram omega 3-vetzuren binnen krijgt. Als dat niet genoeg is, dan is het handig om te weten dat je op die manier zo’n 30% van de aanbevolen  dagelijkse hoeveelheid magnesium naar binnen kunt werken, bovendien bevat het ook fosfor. Magnesium kalmeert het zenuwstelsel en bestrijdt depressies en is betrokken bij meer dan 600 processen in ons lichaam.

Chia-zaadjes kun je eenvoudig door de yoghurt mengen of door de havermoutpap bij het ontbijt. Bak je zelf graag cake, verwerk daar dan ook chiazaden in.

ADHD Superfoods nr. 2 – Hennepzaden

Nee we gaan je niet aan de marihuana helpen, maar toch is ook hennep een superfood. Het zit namelijk boordevol eiwitten en dus is het ideaal voor vegans. Er is echter waardoor hennep eigenlijk niet mag ontbreken.

Een portie (twee eetlepels) bevat 5 gram eiwit, 300 mg. kalium (bijna net zoveel als één banaan!) en veel vitamine A en ijzer. Ook bevat het goede (lees: gezonde) vetten in overvloed.  Omega 3 en 6 vinden we in grote hoeveelheden terug en mensen met ADHD profiteren daar van!

Hennepzaden zijn makkelijk in het gebruik vanwege de relatief milde smaak. Eigenlijk kun je ze in elk gerecht gebruiken, met name in de lekkere dingen zoals cake, koekjes en mueslirepen. Liever iets anders? Probeer het dan te combineren met yoghurt of salades.

ADHD superfoods

ADHD Superfoods nr. 3  – Cacaopoeder

Zonder twijfel is dit een van de meest geliefde superfoods onder ADHD’ers. Een heerlijke decadente smaak zorgt ervoor dat je er maar moeilijk van af kunt blijven. Cacao is de onbewerkte versie van cacao, wat zoveel betekent dat het al het goede heeft behouden en geen vervelende chemicaliën bevat. In oude en vaak vergane culturen noemde men dit de drank van de God – en niet zonder goede reden!

Cacao stimuleert in hoge mate de aanmaak van specifieke stoffen in de hersenen zoals serotonine en dopamine. Deze zijn moeilijk na te maken, maar voor de ADHD’er in kwestie zijn ze bijzonder belangrijk. Het bevat daarnaast ook een grote hoeveelheid ijzer, iets waar kinderen met ADHD vaak een tekort van hebben. Het gebruik van cacao in het eten is super eenvoudig: maak een heerlijke smoothie van cacao, roer het door de yoghurt of als je echt van kokkerellen houdt, meng het dan door de avocadomousse.

ADHD Superfood nr. 4 – Macawortel

Maca-poeder is wellicht nog relatief onbekend als superfood, maar dat gaat veranderen! Het hoort bij de familie van de kolen zoals bloemkool, boerenkool en broccoli. Tot voor kort werd het voornamelijk in Zuid-Amerika gebruikt, maar inmiddels weet ook de Europese consument dit wonder der natuur op waarde te schatten.

Een van de voordelen is dat het zorgt voor een gebalanceerde hormoonhuishouding, maar er is nog iets belangrijkers. Maca is een adaptogeen kruid, wat betekent dat het niet alleen je welzijn bevordert, maar dat het rustgevend werkt. Het zorgt er voor dat je zenuwstelsel zich makkelijker aan nieuwe situaties kan aanpassen. Dat het tevens de geheugenfunctie ondersteunt is natuurlijk ook mooi meegenomen.

Voor ADHD’ers is het voordeel dat invloed heeft op de cortisolspiegel. Die  vecht- of vluchtmodus blijft dus eerder achterwege. Macawortel wordt meestal vermalen tot een fijn poeder. De redenhierachter is dat de kracht achteruit gaat als je het hier als wortel zou kopen. De smaak en geur zijn zeer aangenaam, bijna gember- of kaneelachtig. Het is daardoor ideaal als extra ingrediënt als je cake of koekjes gaat bakken, maar in een smoothie past het ook prima.

De do en dont’s van het opvoeden van een kind met ADHD

Gepubliceerd:
Laatste update:

Het opvoeden van een kind met ADHD is niet hetzelfde als het gewone opvoeden. Het normale van normale regels en een duidelijke structuur kan bijna een onmogelijke opgave worden. Uiteraard is dit geen standaard gegeven en is veel afhankelijk van het type ADHD en de ernst van de symptomen. Het is altijd een kwestie van trial & error: uitproberen en zien wat wel of juist niet werkt. Kinderen worden immers nog steeds niet geboren met een handleiding, dus komt veel neer op het uitproberen, hoe frustrerend de resultaten ook mogen zijn.

Kind met ADHD

Net zoals je als ouder bepaalde verwachtingen hebt van je kind, zo heb je die ook van een kind met ADHD. Het punt dat het een aaneenschakeling van frustratie kan worden om met bepaalde gedragingen om te gaan. Ook al is het vaak duidelijk dat bepaalde situaties het resultaat zijn van ADHD, er zijn manieren om het leven makkelijker te maken.

De eerste stap voor ouders is het stukje acceptatie. Kinderen met ADHD functioneren nu eenmaal anders dan kinderen zonder ADHD. Simpel gezegd: de hersenen zijn net even anders bedraad. Hoewel kinderen met ADHD nog steeds leerbaar zijn, maakt hun aandoening hen vatbaarder voor impulsief gedrag.

Persoonlijke ontwikkeling

Om de persoonlijke ontwikkeling van een kind met ADHD te bevorderen, moet je als ouder je eigen gedrag aanpassen en leren omgaan met het gedrag van je kind. Medicatie kan de eerste stap zijn in de behandeling van ADHD, het is zeker geen succesformule om er opeens een ‘normaal’ kind van te maken. Gedragstechnieken voor het beheersen van de ADHD-symptomen van een kind moeten altijd aanwezig zijn en kunnen aangeleerd worden. Door deze richtlijnen te volgen, kun je specifiek ADHD gedrag herkennen en je kind stimuleren om het beste uit zichzelf te halen.

Principes van gedragstherapie

Er zijn twee basisprincipes om het gedrag te leren beheersen. De eerste is het aanmoedigen en belonen van goed gedrag (positieve bekrachtiging). De tweede is het negeren van slecht gedrag en eventueel te wijzen op de mogelijke gevolgen. Pak je dit goed en consequent aan, dan zal dit negatieve gedrag achterwege blijven. Je kind weet dan wat het gevolg is van slecht gedrag. Kortom, stel duidelijke regels op, vertel wat je verwacht en wat de gevolgen zijn als die regels niet worden nageleefd. Consequent zijn is hierbij het toverwoord. Ga je de regels aan passen op basis van de situatie, dan wordt het niet alleen verwarrend, maar het zorgt ook voor het verdwijnen van het stukje respect wat je probeert op te bouwen.

kind met ADHD

Wees duidelijk: wat mag wel en wat mag juist niet

Het doel van gedragsverandering is om je kind te leren wat de gevolgen zijn van een bepaalde handeling. Kent hij of zij de gevolgen, dan zal de impuls om juist dat te doen wat niet mag, verdwijnen. Dat wil niet zeggen dat het makkelijk is. Het vereist empathie, geduld, genegenheid, energie en kracht van jou als ouder. Bepaal dus eerst wat wel of niet wordt getolereerd. Pas als dat duidelijk is. Kun je resultaten verwachten. Wees hierbij wel helder in en hanteer het met een duidelijk stramien. De ene dag iets verbieden om het de volgende dag weer toe te staan zal averechts werken.

Het leren van de richtlijnen, kan voor een kind met ADHD ronduit lastig zijn. Als je er echter voor zorgt dat de regels geen complex geheel wordt, is er geen reden om te denken dat het je niet zou kunnen lukken. Onthoud wel dat je het positieve gedrag moet belonen. Op die manier koppelt het kind de beloning aan goed gedrag. Nog een tip: zorg ervoor dat de regels in huis ook zichtbaar zijn.

Definieer de regels, maar wees flexibel

Het is belangrijk om goed gedrag consequent te belonen en destructief / negatief gedrag te ontmoedigen. Dat betekent niet dat je de politieman- of vrouw moet zijn. Met andere woorden: wees niet te streng, maar zorg voor een stukje flexibiliteit. Besef dat kinderen met ADHD zich misschien niet zo goed aan kunnen passen aan veranderingen als andere kinderen. Je kind mag namelijk fouten maken om ervan te leren. Gedrag dat niet schadelijk is voor je kind of zijn of haar omgeving, moet je als ouder gewoon kunnen accepteren. Het is namelijk onderdeel van de individuele persoonlijkheid van je kind.

Beheer de agressie

Agressieve uitbarstingen van kinderen met ADHD kunnen een veelvoorkomend probleem zijn. Het organiserten van een “time-out” is een effectieve manier om zowel jezelf als ouder als het overactieve kind te kalmeren. Gedraagt hij of zij zich in het openbaar niet zoals je het hem of haar hebt aangeleerd, dan moet het onmiddellijk op een rustige en beslissende manier worden gecorrigeerd.

Het principe van de ‘Time-out’ moet echter wel aan het kind worden uitgelegd. Zo weet hij of zij dat deze periode juist bedoeld is als moment van zelfreflectie. Probeer licht storende gedragingen te negeren. Destructief, beledigend of opzettelijk storend gedrag dat in strijd is met de regels die je  stelt, moet echter altijd worden bestraft.

Het onoplettende type: ADHD of leerstoornis

Gepubliceerd:
Laatste update:

Problemen met het plannen, organiseren en de concentratie wijzen vaak op het onoplettende type van ADHD. Het wil echter niet zeggen dat dergelijke symptomen daadwerkelijk op ADHD duiden. Er kan namelijk ook sprake zijn van iets heel anders, namelijk leerstoornissen. Deze kunnen zeker bij kinderen makkelijk over het hoofd worden gezien. Vaak zijn de verschillen zo subtiel dat je zonder voldoende kennis ADHD of een leerstoornis van elkaar  kunt onderscheiden.

ADHD of leerstoornis

Een kind of volwassene met ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder)  kan worden gediagnosticeerd met ADHD. Zoals bekend kunnen we de drie meest voorkomende soorten onderscheiden:

  • ADHD – Het gecombineerde type betekent dat het kind of de volwassenen hyperactief, onoplettend en impulsief is
  • ADHD – Het hyperactief-impulsief type betekent dat men hyperactief en impulsief is. De onoplettendheid ontbreekt hier.
  • ADHD – Het onoplettende type betekent dat men alleen onoplettend is.

Het is niet moeilijk om te begrijpen welk gedrag gepaard gaat met hyperactiviteit of impulsiviteit. Onoplettendheid is echter een heel ander verhaal. Want wanneer spreek je nu over onoplettendheid en wanneer juist niet?

ADHD: het onoplettend type

De richtlijnen die worden vermeld in de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders-V vereisen dat de arts ten minste zes van de negen gedragingen identificeert. Dit is het handboek wat wordt gebruikt om vast te stellen of een kind of volwassene ADHD heeft.

Een van de negen genoemde gedragingen verwijst naar afleiding door externe stimuli (geluiden of visuele stimuli). Een andere verwijst naar de moeilijkheid om de aandacht vast te houden. De overige zeven beschrijven moeilijkheden die verband houden met de uitvoerende functie. Met andere woorden: het vermogen om een ​​taak te begrijpen, in te plannen en tijdig uit te voeren. Zo kan een kind of volwassene die problemen heeft met alleen een uitvoerende functie, voldoen aan de criteria om te worden geïdentificeerd als onoplettend.

ADHD of leerstoornis

Wanneer ADHD-medicatie niet werkt

Is er sprake van het onoplettende type ADHD, dan wil dit niet zeker dat het blijvend van aard is. In sommige gevallen kan medicatie de problemen aanzienlijk verminderen en is de impact minimaal of zelfs volledig afwezig. Dit is zeker niet altijd het geval. Met name organisatorische problemen en moeilijkheden met het managen van de beschikbare tijd zijn vaak hardnekkig. Zeker als het kinderen betreft kan bijscholing absoluut noodzakelijk zijn om een leerachterstand te voorkomen. In bepaalde gevallen kan ook de inzet van een gespecialiseerde ADHD-coach de problemen verlichten.

De genoemde problemen met organisatie en tijdsindeling kunnen een symptoom zijn van ADHD, maar kunnen net zo goed het gevolg zijn van leerstoornissen (LD). Een combinatie is daarnaast ook mogelijk.

De juiste behandeling

Voor de ouder van een kind met onoplettendheid, evenals voor een volwassene die hetzelfde probleem ervaart, is het belangrijk om de mogelijke oorzaken te begrijpen om zo de meest kansrijke behandeling voor het kind te krijgen. Een van de zaken waar je als ouder aandacht voor zou moeten hebben, is het achterhalen van de manier(en) waarop dergelijke symptomen worden beïnvloed. Organisatorische problemen kunnen namelijk ook invloed hebben op het leerproces.

De juiste hulp voor ADHD of leerstoornissen

Sommige professionals hebben de neiging om symptomen van onoplettendheid en problemen met uitvoerende functies (met name organisatie en tijdplanning) te snel af te schuiven als ware het ADHD. In feite richten veel evaluatieteams op scholen zich op de bevindingen die een ADHD-diagnose ondersteunen. Een huisarts kan daardoor de resultaten gebruiken om medicatie voor te schrijven die bij een andere diagnose niet zou zijn gegeven. Hierdoor kunnen de symptomen mogelijk wel worden bestreden, maar het spreekt voor zich dat dit niet de juiste manier is. Bij het stellen van een goede diagnose moet worden gekeken naar wat uitgesloten kan worden en niet alleen naar welke mogelijke verklaringen eerder zijn gegeven. De symptomen kunnen namelijk ook voortkomen uit leerstoornissen, waarvoor een ander behandelplan nodig is.

De symptomen van het onoplettende ADHD type

Vanzelfsprekend verschillende de symptomen per persoon, maar in algemene zin kan er op de volgende signalen worden gelet:

  • Let vaak niet goed op details, of maakt onzorgvuldige fouten op school of op het werk
  • Heeft vaak moeite om de aandacht vast te houden bij bepaalde taken of (spel)activiteiten
  • Lijkt vaak niet te luisteren als hij of zij rechtstreeks wordt aangesproken
  • Volgt instructies vaak niet op en maakt schoolwerk of klusjes niet af
  • Heeft vaak moeite met het organiseren van taken en activiteiten
  • Vermijdt vaak, heeft een hekel aan, of is terughoudend om deel te nemen aan taken die een aanhoudende mentale inspanning vereisen (huiswerk of papierwerk indienen)
  • Verliest vaak dingen die nodig zijn voor bepaalde taken of activiteiten
  • Vaak gemakkelijk afgeleid door prikkels van buitenaf
  • Vaak vergeetachtig bij dagelijkse bezigheden

Als je kind met ADHD in de pubertijd komt

Gepubliceerd:
Laatste update:

Kinderen opvoeden kan al zwaar zijn, als daar ADHD bij komt, dan wordt het er voor de meeste ouders niet eenvoudiger op. Elk kind heeft zijn of haar eigen gebruiksaanwijzing en dat is zeker van toepassing bij een kind met ADHD. Maat wordt nog uitdagender als je kind met ADHD in de puberteit komt.

ADHD in de puberteit

De puberteit is een periode van grote veranderingen. Die opgewekte en vrolijke zoon of dochter ondergaat net als elk ander kind veranderingen in de hormoonhuishouding. Als ouder krijg je dus het onvermijdelijke over je heen: een kind wat alles wat je niet wilt herkennen combineert: humeurig, eigenwijs, brutaal en onredelijk. Kortom, de puberteit in het kwadraat. Die lieve tiener met ADHD ervaart alles net iets heftiger en aan jou als ouder de taak om dat in goede banen te leiden.

Fysieke veranderingen

De fysieke veranderingen, gecombineerd met alle verschijnselen van de adolescentie maken het er niet makkelijker op. In sommige gevallen heb je zelfs gewoon pech en beginnen de veranderingen al voor je kind echt gaat puberen. Het respect voor jou als ouder verdwijnt en je kind zal zich vaker dan ooit opstellen als iemand die jouw goed bedoelde adviezen helemaal niet nodig heeft.

Aandachtspunten

Het goede nieuws is dat jongens met een aandachtstekortstoornis (ADHD of ADD) niet meer moeite hebben met de puberteit dan andere tieners met ADHD. Hun specifieke problemen en spanningen kunnen echter verschillen. Door te weten wat je kunt verwachten is het een stuk eenvoudiger om er op te anticiperen. De belangrijkste zaken zetten we even op een rij.

Medicijnen weigeren

De hormonen stromen in overvloed door het lijf van je zoon of dochter en  kunnen intense fysieke en psychologische veranderingen veroorzaken. Tieners vinden dit vaak pijnlijk en willen er graag bij horen. Daarom beginnen veel kinderen die op de basisschool samen medicijnen slikten, in hun tienerjaren te protesteren en komen niet zelden in opstand. Het plannen van een medisch onderzoek loopt dus niet zelden uit op een drama.

De oplossing is de positieve benadering, hoe moeilijk dat ook is. Kies bijvoorbeeld voor medicatie met een langdurige werking. Hiermee voorkom je dat jou puberende kind op school medicijnen moet slikken. Een korte proefperiode is prima, zo ontdekt je kind dat die medicatie toch echt nodig is. Overweeg je om tijdelijk de medicatie stop te zetten, overleg dit dan eerst met je arts.

Groepsdruk en acceptatie

Alle kinderen hebben de drang om geaccepteerd te worden door leeftijdsgenoten. Daar is niets mis mee, maar ADHD kan, als het pas op latere leeftijd is ontdekt, leiden tot een achterstand. Beperkte sociale vaardigheden kunnen dan behoorlijk wat impact hebben wat weer tot frustratie kan leiden. In dergelijke gevallen kan ADHD in de puberteit extra vervelend zijn.

Het gevaar voor sommige kinderen is dat ze op zoek gaan naar een groep leeftijdsgenoten die hen accepteert. Sociaal afgewezen jongens met ADHD klampen zich vaak vast aan andere “buitenbeentjes” die vergelijkbare ervaringen hebben. De combinatie van een groep ‘gelijkgestemden’, de behoefte om geaccepteerd te worden en een laag zelfbeeld vergroot in veel gevallen het risico op alcohol- en drugsgebruik. Zoek daarom als ouder tijdig hulp om hier mee om te gaan.

Gebrek aan toezicht

ADHD en de puberteit

Experimenteren met alcohol, drugs en seks is van alle leeftijden en ook kinderen met ADHD in de puberteit  kunnen er flink op los experimenteren. Spoiler alert: dat doen kinderen niet enkel in het weekend. De meest risicovolle periode is juist van maandag tot en met vrijdag. Nog specifieker: tussen 15.00 en 18.00 uur. Kinderen hebben dan vaak geen toezicht, vooral als beide ouders werken, bovendien ben je wellicht blij dat je op dat soort momenten even de tijd voor je zelf hebt.

Uiteraard ben je ook op die tijdstippen de ouder en dus is het belangrijk om proactief te blijven. Als je na school geen toezicht kunt houden op je tieners, zorg er dan voor dat ze betrokken zijn bij andere activiteiten zoals sport. Het grote voordeel is dat je op die manier ervoor zorgt dat er altijd toezicht is.

Comorbide aandoeningen

Mensen (en dus ook kinderen) met ADHD hebben een verhoogd risico op comorbide stoornissen (twee of meer aandoeningen die tegelijkertijd optreden). Stemmings- en angststoornissen komen vaak voor het eerst voor in  de leeftijd van 8 en 12 jaar, en vervolgens opnieuw in de (vroege)  adolescentie. Probeer dit dus tijdig te onderkennen en schaam je er niet voor om hulp in te schakelen.

Let daarnaast ook op tekenen van ODD (oppositioneel opstandige stoornis). Dit wordt gekenmerkt door antisociaal, vijandig en ongewoon opstandig  gedrag. Deze stoornissen plaatsen impulsieve jongens vaak in gevaarlijke en soms zelfs criminele situaties. Tussenkomst is dan absoluut noodzakelijk.

Veranderingen in de medicatie

De meeste jongens die ADHD medicijnen gebruiken, kunnen dit gewoon blijven doen tijdens de puberteit. Zelfs de meest voorkomende veranderingen zoals gewichtstoename hoeven niet te leiden tot aanpassingen in het medicijngebruik. Heeft de medicatie en de voorgeschreven hoeveelheid altijd gewerkt, blijf dit dan vooral doen.

Het goede nieuws is dat ongeveer de helft van de kinderen met ADHD indrukwekkende verbeteringen laat zien na de puberteit. Vaak is er geen noodzaak meer om medicatie te blijven gebruiken. Slechts een klein deel zal ook op latere leeftijd medicatie moeten blijven gebruiken.

ADHD en ODD: de verschillen

Gepubliceerd:
Laatste update:

Als we het hebben over ADHD, dan wordt vaak gezegd dat het een autismespectrumstoornis is. Dit is niet helemaal correct. Het is een neurobiologische stoornis waarbij er een sterk vermoeden is dat genetisch-biologische factoren een belangrijke rol spelen. Daarnaast bestaan er nog een aantal andere stoornissen die wat betreft de symptomen veel gelijkenissen hebben. Denk aan ADD, maar ook ODD. Met name die laatste wordt nogal eens verward met ADHD.

ADHD en ODD

Ongeveer 40 procent van de kinderen met een aandachtstekortstoornis (ADHD of ADD) heeft ook een oppositionele opstandige stoornis (ODD) of een gerelateerde gedragsstoornis. Een oppositioneel opstandige stoornis (ODD) is vaak te herkennen aan een overdreven grote hoeveelheid agressiviteit en de neiging om opzettelijk anderen lastig te vallen en te irriteren. Hoewel iedereen van tijd tot tijd agressief of irriterend richting anderen kan zijn, is het niet altijd zo dat er sprake is van ODD. Om dergelijke gedragingen te kunnen classificeren als ODD, moet er duidelijke sprake zijn van een patroon van negativistisch, vijandig en uitdagend gedrag. Dit moet bovendien minstens zes maanden of langer voortduren.

Het verschil tussen ADHD en ODD

Niet alle kinderen met het Attention Deficit Hyperactivity Disorder (ADHD of ADD) komen in aanmerking voor de diagnose ODD. De percentages zijn echter hoog. Uit sommige onderzoeken komen onderzoekers zelfs tot de conclusie dat 65 procent van de kinderen met ADHD, ook een uitdagingsstoornis zoals ODD hebben. Een recent onderzoek onder 600 kinderen in de leeftijd van 7 tot 9-jaar, liet zien dat ruim 40 procent gedrag liet zien wat gekwalificeerd kan worden als ODD. In 15 procent van de gevallen, 1 op 7 dus, was er sprake van nog meer serieuze gedragsstoornissen.

ADHD en ODD

Wanneer is er sprake van ODD

Zoals uit bovenstaande blijkt, is er pas sprake van ODD als er is voldaan aan belangrijke voorwaarden. Zo moet de betrokkene een patroon van negativistisch, vijandig en uitdagend gedrag laten zien. In nagenoeg alle gevallen is er in de kinderjaren sprake van dergelijk sterk afwijkend gedrag. De gedragingen dienen daarnaast minstens zes maanden aan te houden. Kenmerkende eigenschappen hierbij zijn de volgende:

  • verliest vaak zijn geduld
  • maakt vaak ruzie met volwassenen
  • gaat vaak actief in tegen (normale) verzoeken of regels van volwassenen of weigert deze na te leven
  • ergert mensen vaak opzettelijk
  • geeft anderen vaak de schuld van zijn of haar fouten of wangedrag (externaliseren)
  • is vaak lichtgeraakt of raakt geïrriteerd door anderen
  • is vaak boos en verontwaardigd
  • is vaak hatelijk of wraakzuchtig

ODD is niet altijd blijvend van aard

Alhoewel ODD bijzonder belastend kan zijn voor de omgeving, is het niet zo dat dergelijke gedragingen blijvend zijn. Het lijkt er juist op dat sommige kinderen bepaalde aspecten van ODD kunnen ontgroeien. Een uitdagende tiener kan bijvoorbeeld uitgroeien tot een meer evenwichtig persoon die ook makkelijk in de omgang kan zijn. Andere gedragingen kunnen echter blijvend van aard zijn. Een agressieve tweejarige zal bijvoorbeeld ook op latere leeftijd agressief gedrag kunnen tonen.

Opvoeden van een kind met ODD

Als er sprake is van ODD doordat een arts dat heeft vastgesteld, dan is vaak de vraag je daar als ouder het beste mee om kunt gaan. In veel gevallen verschilt de manier van omgaan en opvoeden van een kind met ODD niet zo heel veel van de opvoeding van een kind met ADHD:

  • Richt de aandacht altijd op de positieve punten. Geef het kind complimenten en beloon de positieve gedragingen, bijvoorbeeld wanneer het je kind zich flexibel opstelt of meewerkt. Let dus op de “kleine overwinningen”.
  • Leer jezelf te beheersen. Neem een ​​time-out of pauze als je op het punt staat het conflict met je kind te verergeren.
  • Maak duidelijke keuzes en wees volhardend. Aangezien een kind met ODD moeite heeft om de machtsstrijd te vermijden, moet je als ouder prioriteit geven aan de dingen die je wilt dat je kind doet.
  • Stel redelijke, leeftijdsgebonden limieten op met consequenties die hanteerbaar zijn. Weersta de verleiding om het kind te zachtmoedig tegemoet te treden.
  • Denk niet te snel dat je de klus wel ‘even’ kunt klaren. Je bent namelijk niet de enige met een kind met ODD. Schaam je niet om hulp te vragen of om advies in te winnen van professionals zoals leerkrachten en coaches. Wees ook niet te beroerd om mogelijke adviezen van je partner aan te nemen. Twee weten immers meer dan een.
  • Voorkom een ​​burn-out. Alhoewel een kind met ODD veel tijd vraagt, moet het geen excuus zijn om je leven volledig stil te zetten. Neem dus ook tijd voor jezelf.

Vijf dingen waar je meisjes met ADHD aan kunt herkennen

Gepubliceerd:
Laatste update:

Kinderen en dan met name jonge kinderen kunnen nogal eens druk gedrag vertonen. Dat betekent niet dat er altijd sprake is van ADHD. In veel gevallen zijn ze niet altijd druk of is er een logische verklaring voor de grote hoeveelheid energie waar kinderen over beschikken. Toch kan het zinvol zijn om kritisch te letten op het gedrag als je vermoed dat er iets meer aan de hand is dan het normale druk zijn. Dat kan lastig zijn als het niet je zoon, maar je dochter betreft. ADHD bij meisjes is namelijk een stuk lastiger te herkennen.

Meisjes met ADHD

ADHD – Alle Dagen Heel Druk – kan zowel bij jongens als meisjes voorkomen. Het punt is juist dat het bij een jongen veel eenvoudiger te herkennen is dan bij een meisje. Als dat over het hoofd wordt gezien, is er vaak ook sprake van een late diagnose. Jammer, want door het tijdig herkennen van duidelijke signalen kun je veel onnodige problemen voorkomen. Zo hebben meisjes met ADHD veel minder last van het typische hyperactieve gedrag, maar zijn andere signalen juist wel nadrukkelijk aanwezig.

Meisjes zijn minder vaak hyperactief

Terwijl hyperactiviteit bij jongens juist een hele duidelijke indicatie van ADHD is, gaat die vlieger voor meisjes niet op. Zo zal je dochter met ADHDF minder moeite hebben om langere tijd stil te zitten en hebben ze veel minder behoefte om continu in beweging te zijn.

meisjes met ADHD

Meisjes zijn ook minder impulsief

Meisjes zijn duidelijk anders dan jongens wat het gedrag betreft. Dat geldt niet alleen voor meisjes zonder ADHD, ook met ADHD is het een wereld van verschil. Ook al kunnen meisjes wel degelijk impulsief gedrag vertonen, het brengt ze veel minder vaak in de problemen. Meisjes met ADHD zijn in die zin makkelijker te sturen en zullen niet zonder toestemming ‘zomaar’ iets pakken.

Minder druk op school

Doordat meisjes met ADHD minder hyperactief of impulsief zijn dan jongens, vallen ze op school minder snel op. Hun gedrag is stukken rustiger waardoor hun vorm van ADHD minder snel door een leerkracht wordt opgemerkt. Simpelweg gezegd: ze slagen erin om het beter te verbergen.

Meisjes zijn vaker afgeleid

Naast de afwezigheid van de twee belangrijkste symptomen is er wel een derde symptoom waar je op moet letten: concentratieproblemen. Het verschil tussen jongens en meisjes is dat het bij de meiden juist vaker leidt tot dagdromen. Ze zijn meer teruggetrokken, leven in hun eigen wereldje en vinden het lastig om langdurig geconcentreerd te moeten werken.

Meisjes schamen zich sneller voor ADHD

Naar mate meisjes met ADHD ouder worden, ontwikkelen ze een bepaalde schaamte voor ‘hun’ vorm van ADHD. Ze weten van zichzelf al vaak dat het veel moeite kost om langdurig op te letten en niet zelden nemen ze zich dat kwalijk. Dit zich niet alleen bij het leren, maar ook in de sociale contacten. Logisch dat ze daardoor minder zelfvertrouwen krijgen.

Homeopathie als alternatieve manier om ADHD te behandelen

Gepubliceerd:
Laatste update:

Als er sprake is van ADHD, of het nu een kind betreft of een volwassene, vaak leidt het tot een zoektocht naar de juiste behandeling. Dat kan vaak een heel traject zijn. Gelukkig zijn er grote sprongen voorwaarts gemaakt door de medische wetenschap de laatste jaren. Zo kunnen de meest voorkomende klachten c.q. symptomen van ADHD vaak met medicatie worden behandeld. Dat wil niet zeggen dat het voldoende is om ‘even’ Ritalin voor te schrijven.

ADHD klachten behandelen met homeopathie

In een willekeurig gesprek met een leek over ADHD, is de kans groot dat vroeg of laat de term ‘Ritalin’ valt. Het is het meest bekende medicijn wat wordt voorgeschreven bij de behandeling van ADHD gerelateerde klachten. In de meeste gevallen werkt dat prima, maar niet altijd. In sommige gevallen kunnen dergelijke klachten ook met een andere medicatie worden bestreden. Toch is de keuze voor het gebruik van medicijnen niet vanzelfsprekend. Vooral als je zelf ouder bent van een kind met ADHD, is de keuze voor medicatie niet altijd een droomscenario. Het goede nieuws: er zijn tal van alternatieve methodes om de bekende klachten die bij ADHD horen te bestrijden.

Naast de wellicht bekende alternatieve methodes zoals acupunctuur of het gebruik van CBD, kan homeopathie ook erg succesvol zijn. Deze holistische geneeswijze wordt niet door iedereen omarmt, maar bij de behandeling van ADHD worden interessante resultaten geboekt.

De mens staat centraal, niet de klachten

In tegenstelling tot de gewone geneeskunst, gaat men er bij homeopathie uit van het genezend vermogen van het lichaam. Met andere woorden, niet alleen het ziektebeeld staat centraal, maar de gehele mens. Een symptoom is dus geen klacht, maar een signaal dat het lichaam niet langer in balans is. Door middel van een homeopathische behandeling streeft men naar het herstel van het lichaam. Die benadering is dus duidelijk anders dat wat de huisarts doet of de arts in het ziekenhuis. Nog mooier om te weten: homeopathische zijn altijd op natuurlijke basis en zijn dus niet schadelijk voor de lever of de nieren.

Homeopathie

Alternatief voor Ritalin e.d.

De homeopathie kan in veel gevallen een oplossing bieden voor bepaalde klachten waaronder typische ADHD gerelateerde klachten als hyperactiviteit, onoplettendheid en angst. Bij het juiste gebruik van homeopathische middelen ontstaat er meer rust, zijn spanningen niet langer prominent aanwezig en neemt ook de concentratie toe. Dit zorgt ervoor dat de homeopathie een prima alternatief kan zijn als je liever niet wil overstappen op de medicatie die vaak wordt voorgeschreven.

Ondanks deze veelbelovende resultaten en de positieve ervaringen van veel mensen met ADHD, is de homeopathie zeker geen antwoord op alle ziektebeelden. Zo heeft de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geen aanbeveling gedaan voor het gebruik van homeopathie bij tal van andere ziektes. Zo is dus geen oplossing voor ernstige ziektes als HIV, TBC of malaria. Dit is dan ook de reden dat zorgverzekeringen homeopathie niet vergoeden. Je zal een homeopathische behandeling dus uit eigen zak moeten betalen.

Onderzoek naar ADHD en homeopathie

Ondanks de uitlatingen van de WHO zijn er geen negatieve aanbevelingen gedaan voor de homeopathische behandeling van ADHD / ADD. Uit verschillende onderzoeken blijkt juist dan veel mensen met ADHD baat hebben bij een homeopathische behandeling. Een Zwitserse studie heeft juist aangetoond dat de effecten van een behandeling van ADHD op basis van de homeopathie net zo effectief is als het gebruik van Ritalin (Frei en Thurneysen, 2001).

De homeopathische kijk op ADHD

Het probleem bij de behandeling van ADHD (en ADD)is dat de westerse geneeskunst zich vooral toelegt op symptoombestrijding. Binnen de homeopathie gaat men vooral op zoek naar de oorzaak. Op basis van de tot nu toe opgedane ervaring met de behandeling van ADHD, gaat men ervan uit dat met name saccharum het hoofdmiddel is bij ADHD. Naast die stof kan de homeopaat kiezen uit een behoorlijk aantal andere opties:

  • Tuberculinum
  • Tarentula
  • Phorphorus
  • Veratrum Album
  • Medorrhinum
  • Lachesis
  • Lycopodium
  • Sulphur
  • Carcinosin
  • Argaricus
  • Stramonium
  • Hyoscyamus

Ook al is bovenstaande lijst indrukwekkend, het betekent niet dat elke persoon met ADHD ‘zomaar’ even wat kan gaan uitproberen. En goede homeopaat zal tijdens een eerste consult veel willen weten over de geschiedenis en in sommige gevallen ook over de familie en de zwangerschap. Hij of zij probeert op die manier een compleet beeld te krijgen en kan op basis van die informatie de juiste behandeling voorschrijven.

Zelfhulp voor ADHD: dopamine zelf reguleren

Gepubliceerd:
Laatste update:

ADHD is, om het heel simplistisch weer te geven, een verhaal over de onbalans tussen de verschillende stofje – neurotransmitters – in de hersenen. Terwijl die balans in ‘normale’ situaties keurig wordt gereguleerd, gaat dit in het geval van ADHD niet altijd even vlekkeloos. De twee stofjes die hier het meest invloed op hebben zijn serotine en dopamine. Beiden hebben een eigen unieke functie, maar bepalen wel in zekere mate het gedrag. Een te laag gehalte aan dopamine heeft veelal een neerslachtig gevoel tot gevolg. Zo zullen een gebrek aan motivatie en een hulpeloos gevoel, herkenbaar zijn voor veel ADHD’ers. Natuurlijk kun je met medicatie veel corrigeren, maar je kunt ook op een andere manier het dopaminegehalte aanpakken.

Geestelijke gezondheidsproblemen

Om je direct gerust te stellen: problemen met het dopaminegehalte is niet het exclusieve terrein van mensen met ADHD. Ook als je geen ADHD hebt, kun je specifieke klachten hebben die te wijten zijn aan een afwijkende hoeveelheid van die stof. Zo kan het verslavend gedrag in de hand werken waardoor tal van andere problemen naar voren kunnen komen. Denk bijvoorbeeld aan zaken als eetproblemen, zelfverwonding, maar ook een gok- of internetverslaving. Daarnaast kan een tekort aan dopamine ook leiden depressies en angstgevoelens. Het goede nieuws is echter dat je door enkele simpele veranderingen het tekort aan dopamine kunt opheffen of in ieder geval kunt verminderen.

Zorg voor tyrosinerijke voeding

Tyrosine speelt een belangrijke rol bij de productie van dopamine. Door te zorgen voor voeding wat rijk is aan tyrosine kun je het lichaam stimuleren om meer dopamine aan te maken. Die stof zit overigens in tal van voedingsmiddelen:

• vlees van grasgevoerde dieren, wilde vogels en wilde vis
• scharreleieren
• zuivelproducten (biologisch)
• noten, zaden en bonen
• peulvruchten
• onbewerkte granen

Ga je aan de slag met tyrosinerijke voeding, zorg dan wel voor evenwichtige maaltijd. Daarmee bedoelen we voeding met een evenwichtige samenstelling wat betreft de noodzakelijke micronutriënten. In gewoon Nederlands: je voeding moet niet alleen voldoende tyrosine bevatten , maar ook vitamine B6, foliumzuur en koper. Deze voedingsstoffen zijn noodzakelijk omdat deze essentieel zijn voor de aanmaak van dopmanie in het lichaam.
Mocht bovenstaande echt veel te complex klinken, neem dan L-tyrosine in de vorm van voedingssupplementen. Je weet dan zeker dat je voldoende binnenkrijgt. Nuttig in ieder geval geen verzadigde vetten, geraffineerde suikers of andere producten zoals kunstmatige zoetstoffen. Deze hebben namelijk dopamineremmende eigenschappen.

Zorg voor voldoende slaap

Naast een goede, evenwichtige maaltijd is slaap ook zeer wenselijk op een eventueel dopaminetekort tegen te gaan. Als je slaapt maakt je lichaam namelijk meer dopamine aan. Dit zorgt ervoor dat het gehalte aan dopamine in de hersenen in de ochtenduren hoog is. Dat heeft een belangrijk voordeel: het zorgt ervoor dat je makkelijker wakker wordt. Hier schuilt dan ook een ander probleem voor ADHD’ers: een te hoog dopaminegehalte zorgt er ook voor dat je laat op de avond minder makkelijk in slaap valt.

Lichamelijk actief zijn

dopamine

Het lichaam is een bijzonder complex geheel. Niet alleen voeding, maar ook de mate van activiteit speelt een belangrijke rol bij het op peil houden van de hoeveelheid neurotransmitters. Met name noradrenaline, serotonine en dopamine zijn gevoelig voor lichaamsactiviteit. Kortom, door aan sport te doen kun je de balans tussen de verschillende neurotransmitters beïnvloeden.

Mindfulness en meditatie

Activiteiten die raakvlakken hebben met mindfulness zoals yoga werken stressverlagend. Dat is eenvoudig te verklaren. Dergelijke activiteiten verhogen het dopaminegehalte zodat angstgevoelens worden verminderd. Ook andere activiteiten zoals meditatie kunnen helpen om de productie van neurotransmitters en hun functioneren gunstig te beïnvloeden.

Visolie goed voor ADHD, hersenen, hart en de bloedvaten

Gepubliceerd:
Laatste update:

Visolie Omega-3 vetzuren zijn essentieel voor het menselijk lichaam. De stoffen die in visolie zitten hebben we wel nodig maar kunnen we zelf niet maken. Visolie bij mensen met ADHD zorgt voor meer concentratie en minder activiteit in de hersenen. Onderzoeken zijn er nog niet helemaal uit wat visolie precies doet, maar kwaad kan het zeker niet.

Ook als je geen ADHD, ADD of Autisme hebt is visolie niet schadelijk en kan het alleen maar een positief uitwerking hebben.

Visolie kan een gunstig effect hebben op de symptomen van ADHD maar dit hoeft absoluut niet zo te zijn en verschilt tevens per persoon.

Waarom visolie slikken? Veel mensen slikken visolie supplementen voor de hersenen, hart- en bloedvaten, het DHA (docosahexaeenzuur). Vrouwen willen het ook nog wel eens gebruiken voor de hormoonhuishouding.

Ook wordt visolie veel gebruikt bij mensen met ADHD, zowel bij kinderen en volwassenen.

visolie-capsules

Wat is visolie?

Visolie is een 100% natuurlijke olie afkomstig uit vis.

Visolie voedingswaarde per 100 gram:

  • Verzadigd 21 gram
  • Meervoudig onverzadigd 16 gram
  • Enkelvoudig onverzadigd 57 gram
  • Energie (kcal) 902
  • Cholesterol 766 mg

Wanneer visolie slikken?

Je kunt visolie eigenlijk de gehele dag door slikken mocht je dat willen. Wel is het verstandig om de capsules voor een maaltijd met water in te nemen. Wanneer je moeite hebt met innemen kun je de capsules ook openen en mengen met yoghurt, thee, pap of ander voedsel.

Hoe wordt visolie gemaakt?

Bekijk de onderstaande video en ontdek hoe visolie wordt gemaakt.

Hoeveel kilogram vis heb je nodig om 1 liter visolie te bereiden?

Als je 1 liter 100% natuurlijke visolie wilt produceren heb je ongeveer 40 á 100 kilogram wilde vis nodig, afhankelijk van de soort vis die men gebruikt.

Visolie wordt gemaakt uit de volgende vissoorten: zalm, sardines, makreel, ansjovis, tonijn, en haring.

Wat doet visolie met je lichaam?

Bekijk de onderstaande video wat visolie met je lichaam doet na 30 dagen.

Visolie waar te koop?

Je kunt visolie overal wel kopen. Voor 30 capsules betaal je gemiddeld 8 euro. Er zijn heel veel aanbieders die dit voedingssupplement aanbieden. Vergelijk zelf ook even op internet want je betaald al snel veel te veel.

Ervaringen met visolie en ADHD

Wil je eerlijke en betrouwbare ervaringen lezen die door echte mensen zijn geschreven? Lees dan eens de categorie visolie ervaringen door op het ADHD blog Nederland forum en oordeel zelf.

Op het forum van ADHDblog kun je ook heel veel ervaringen lezen over visolie: Ga maar eens zoeken op Visolie ervaringen ADHD dan zul je ons al snel tegen komen.

Belangrijk om te weten over visolie!
Wanneer stoppen met het gebruik van natuurlijke visolie? Als je de visolie gaat op boeren is het verstandig (tijdelijk) te stoppen met het innemen. Voel je je er helemaal niet prettig bij? Bel dan voor de zekerheid jouw huisarts voor betrouwbaar advies.

ADHD en Impulsief gedrag

Gepubliceerd:
Laatste update:

Een van de symptomen die kenmerkend zijn voor ADHD is het impulsieve gedrag. Niet nadenken, maar gewoon doen zou men vroeger hebben gezegd. Vaak is dat ook het geval en gaat er geen duidelijk aanwijsbare oorzaak vooraf aan de actie. Het is gewoon een spontane actie waarbij later pas het besef komt. Vaak zou je ADHD juist kunnen omschrijven als een combinatie van factoren. Aan de ene kant hebt jet het drukke en impulsieve gedrag, aan de andere kant juist de moeilijkheid om zich goed te kunnen concentreren en het vasthouden van de aandacht. Simpel gezegd: AD (attention deficit) en HD (hyperactivity disorder).

Combinatie

Op merkelijk genoeg hebben veel ADHD’ers ‘last’ van een combinatie van beide. Men is dus zowel snel afgeleid als impulsief. Dit leidt dus automatisch tot de vraag of er sprake kan zijn van een duidelijk verband of dat het louter op toeval berust. Om het maar even wetenschappelijk te verwoorden: is er sprake van een duidelijke correlatie of een causale relatie.

Om meer inzicht te krijgen in de aard van de impulsiviteit als kenmerk is het soms handig om het antwoord op een andere manier te achterhalen, dan louter op een medische manier. Informaticus Tom Heskens blijkt dan opeens van onschatbare waarde te zijn. Samen met psychiater Jan Buitelaar, hersenonderzoeker Jeffrey Glennon, geneticus Barbara Franke en andere wetenschappers van het Radboudumc en Radboud Universiteit is Tom Heskes aan de slag gegaan met die vraag.

Algoritmes

Alhoewel hij in zijn normale werk weinig te maken heeft met ADHD, komt zijn kennis en ervaring nu wel goed van pas. Zijn specialisme is juist het gebruik maken van algoritmes om te speuren naar oorzakelijke en causale relaties in grote hoeveelheden data. Om het nut ervan te illustreren kun je kijken naar het volgende, willekeurig gekozen voorbeeld.

‘Kinderen die een grote schoenmaat dragen, zijn beter in aardrijkskunde’.

Ogenschijnlijk hebben beide gegevens niets met elkaar te maken. Sterker nog, een verband tussen de grote schoenmaat en het goed presteren op school bij het vak aardrijkskunde, lijkt bijzonder onmogelijk. Het verhaal wordt heel anders als je andere factoren erbij haalt die mogelijk een rol spelen. In dit voorbeeld is dat de leeftijd. Dan wordt het opeens logisch en ontstaat er door de correlatie een duidelijk causaal verband.

Genen en geslacht

Bij het onderzoek naar een mogelijk verband tussen de verschillende kenmerken, hanteert Heskes een vergelijkbare aanpak. Hij stelt dat je, ondanks het veelvuldig waarnemen van beide kenmerken (hyperactiviteit en een gebrek aan concentratie) niet direct kan spreken van een duidelijk verband. Een tekort aan aandacht hoeft geen garantie te zijn voor hyperactiviteit en andersom leidt hyperactiviteit niet automatisch tot een tekort aan aandacht.

De derde factor

Om een mogelijk verband niet per direct uit te sluiten is het zinvol om te kijken naar een andere factor. Om daar achter te komen werd informatie uit andere onderzoeken erbij betrokken. Zo is het een bekend gegeven dat mannen vaker te maken krijgen met ADHD dan vrouwen, bovendien kunnen bepaalde genetische variaties de kans op het ontwikkelen van ADHD vergroten.

Heskes zegt hierover dat de computeralgoritmes een causale relatie kon aantonen. Deze loopt dan van een gebrek aan aandacht naar hyperactief en impulsief gedrag. Andersom is er geen sprake van enig verband.

Voor deze conclusie is men niet over een nacht ijs gegaan. Juist om de factor toeval uit te sluiten, heeft men gebruik gemaakt van verschillende datasets om bij een eensluidende conclusie te kunnen wijzen om de zuiverheid van het onderzoek. Ook dan blijkt duidelijk dat er geen aanwijzing is die kan suggereren dat impulsief en hyperactief gedrag, mogelijk concentratieproblemen (tips) kan veroorzaken.

De toegevoegde waarde

Zo’n wetenschappelijk onderzoek is leuk, maar wat is de waarde ervan? Meer dan je zou denken. Jan Buitelaar, als psycholoog bij het onderzoek betrokken geeft aan dat het in de literatuur wel eens is gesuggereerd, maar dat het niet eerder aantoonbaar werd gemaakt. Met deze wetenschappelijke benadering is het dus extra interessant om te kijken of er ook een neurologische onderbouwing gevonden kan worden.

Daarnaast kan met de conclusie in de hand, ook veel praktischer worden gewerkt aan een therapeutische benadering. Als het gebrek aan aandacht dus leidt tot impulsief en hyperactief gedrag, dan biedt dat juist een opening om de behandeling te richten op de inattentie in plaats van op de hyperactiviteit. Het onderzoek laat dus zien dat de kans groot is dat de hyperactiviteit kan afnemen als er sprake is van vermindering van de inattentie.

ADHD en de gezondheidszorg

Gepubliceerd:
Laatste update:

Dat kinderen erg druk kunnen zijn zal elke ouder kunnen beamen. Af en toe vraag je jezelf gereld af waar zo’n kind in hemelsnaam de energie vandaan haalt. Er is echter een groot verschil tussen ‘gewoon’ druk en problematisch druk. Zeker bij kinderen die ‘anders’ druk zijn kan er al snel worden gedacht aan ADHD of ADD. Er zijn echter duidelijk verschillen die wijzen op een afwijkend patroon.

Wel of geen ADHD

Concentratieproblemen, hyperactiviteit en impulsief gedrag komen bij alle kinderen voor. Het wordt echter heel anders als het gedrag meer dan gemiddeld afwijkt. Gebeurt het vaker en oogt het ernstiger, dan kan er spraken zijn van ADHD. Dit is geen conclusie die een huisarts even tijdens een consult trekt, voor het (in veel gevallen) verlossende woord wordt uitgesproken gaan er een hele procedure aan vooraf. Het is vaak het begin van een lange weg waarbij je veelvuldig te maken hebt met de gezondheidszorg.

Hulp zoeken

In veel gevallen is de huisarts de eerste schakel in de gezondheidszorg die je tegenkomt als je vermoed dat je kind ADHD heeft. Stelt de huisarts vast dat je vermoeden klopt en dat het gedrag van je kind aanwijzingen voor ADHD bevat, dan zal er een doorverwijzing plaatsvinden naar een kinder- en jeugdpsychiater. Een doorverwijzing naar een in ADHD gespecialiseerde kinderarts is ook mogelijk. In veel gevallen komt er daarnaast ook nog een of meerdere gesprekken met een psycholoog die de verdere diagnose zal stellen. Dit is in veel gevallen een GGZ-psycholoog, klinisch (neuro)psycholoog en kinder- en jeugdpsycholoog.

Diagnose ADHD bij volwassenen

ADHD is niet een ziektebeeld wat enkel bij kinderen wordt vastgesteld, ook op volwassen leeftijd kan de diagnose ADHD worden gesteld. Zijn er specifieke kenmerken die mogelijk daarop duiden, dan wordt je daarop onderzocht en vindt er een uitgebreid gesprek plaats met een gz-psycholoog. Deze psycholoog heeft ruime kennis en ervaring op het gebied van ADHD en zal in veel gevallen in overleg met een klinisch psycholoog (of psychiater) het onderzoek gaan uitvoeren en op basis van de resultaten beoordelen of er sprake is van ADHD of juist niet.

Omdat er vaak een uitgebreide voorgeschiedenis is als het gaat om een jongere of volwassene, is het onderzoek vaak een stuk uitgebreider dan bij een kind. Tijdens het gesprek wordt dan ook nadrukkelijk gekeken naar de voorgeschiedenis en mogelijke aanwijzingen van ADHD. Ook de eventuele partner, familieleden en ouders kunnen bij dit onderzoek worden betrokken. Dit wordt gedaan om een zo volledig mogelijk beeld te krijgen.

ADHD behandeling

Als er eenmaal ADHD is vastgesteld, wordt het behandeltraject gestart. Dit traject omvat verschillende onderdelen:

  • Psycho-educatie
  • ADHD medicatie
  • Coaching
  • Psychotherapie

Heb je ADHD, dan is het niet uitgesloten dat er ook sprake is van bijvoorbeeld een angst- of stemmingsstoornis. Dat wil overigens niet zeggen dat dit vaak het geval is. Is daar wel sprake van, dan volgt er vaak een aangepaste behandeling. Gaat het om kinderen met een angst- of stemmingsstoornis, dan krijgen de ouders ook hulp aangeboden.

Ook alternatieve behandelingen voor ADHD zo als acupunctuur zijn steeds meer in opkomst evenals natuurlijke ADHD medicatie.

Psycho-educatie

Psycho-educatie is in feite niks anders dan het verkrijgen van praktische kennis over het vastgestelde subtype ADHD. Je leert daardoor meer over de stoornis en de specifieke kenmerken die daarbij horen. Dit vergroot het begrip waardoor het eenvoudiger is om op specifieke situaties goed te kunnen anticiperen.

Psycho-educatie kan erg goed werken voor mensen die nog vrij kort de diagnose hebben gekregen om zo doende veel kennis op te doen zo dat hij of zij beter met zijn ADHD symptomen kan omgaan.

ADHD medicatie

Een van de meest bekende vormen van een behandeling is ADHD medicatie. Dankzij jarenlang onderzoek is ondertussen duidelijk welke medicatie goed aanslaat en wat mogelijke alternatieven zijn. Dit gaat dan niet alleen over medicatie voor kinderen, maar ook voor volwassenen. In tegenstelling tot een gewone ziekte, gaat het bij de medicatie voor de behandeling van ADHD niet om genezing, maar om het beperken van de kenmerkende symptomen.

Het meest bekende geneesmiddel wat wordt gebruikt bij de behandeling van ADHD is Ritalin. Het middel werd in eerste instantie voorgeschreven voor de behandeling van slaapzucht, maar bleek ook uitermate effectief voor ADHD’ers. De werkzame stof in Ritalin is methylfenidaat, een stof die de afgifte van dopamine en noradrenaline stimuleert en de heropname beperkt. In simpele bewoordingen komt het erop neer dat het ervoor zorgt dat je concentratie met sprongen vooruit gaat. Het middel is niet vrij verkrijgbaar maar kan enkel worden voorgeschreven door een psychiater of een behandelend arts.

Last van een slechte concentratie? Lees dan concentratieproblemen en ADHD inclusief 5 handige tips.

Coaching

De coaching voor ADHD’ers is vooral bedoeld om op de juiste manier om te gaan met ADHD. Dit kan zowel individueel als in groepsverband worden gegeven. De coaching is groepsverband kan voordelen bieden ten aanzien van de individuele coaching. Door de feedback van anderen ontstaan een vorm van zelfreflectie en kan je als ADHD’er juist steun ervaren van lotgenoten. Naast de noodzakelijke informatie en aandacht voor het fenomeen ADHD kunnen ook andere zaken worden aangepakt, denk hierbij aan tal van dagelijkse dingen als het maken van een goede planning, communiceren en het omgaan met geld.

Psychotherapie

In sommige gevallen kan het volgen van psychotherapie een uitkomst zijn. Niet zelden kampen ADHD’ers met een gebrek aan zelfvertrouwen door stigmatisering. In dergelijke gevallen kan het volgen van een individueel psychotherapeutisch traject onderdeel zijn van een behandeling van ADHD. Dit kan ook positief zijn bij het verwerken van ingrijpende situaties die het goed functioneren in het dagelijks leven kunnen belemmeren.

Verschil kenmerken en symptomen van ADHD

Gepubliceerd:
Laatste update:

ADHD is in hele simpele bewoordingen een gevolg van een verstoorde productie en functionering van bepaalde stofjes in de hersenen. Doordat er sprake is van een onbalans, wordt het gedrag hierdoor in bepaalde mate beïnvloed. Zo reageert iemand met ADHD op een andere manier op bepaalde (externe) prikkels. Denk hierbij aan het plotseling omslaan van het humeur, erg druk gedrag en andere zaken. Het kan ertoe leiden dat de concentratie minder is. De kleinste afleiding kan vaak al voldoende zijn. Iemand die ADHD heeft kan daarnaast ook impulsief gedrag vertonen, overactief of juist extreem onrustig zijn.

Symptomen versus kenmerken

Als we het over ADHD hebben, dan kunnen we verschillende symptomen en kenmerken onderscheiden. Om het hele plaatje helder te krijgen: een symptoom is een situatie wat het gevolg is van de oorzaken van ADHD. Een kenmerk is eerder gedraging wat door ADHD wordt gestimuleerd. Zo is de vaak obsessieve hang naar aandacht een kenmerk en is het afwijkende slaappatroon een symptoom.

Volwassenen en kinderen

De symptomen en kenmerken van ADHD komen zowel bij kinderen als volwassenen voor. Dat slechts 33% van de volwassenen die in hun jeugdjaren ADHD hadden en dit blijven houden, betekent niet dat symptomen verdwijnen. In tegenstelling tot jongeren zijn volwassenen vaak beter in staat om bepaalde kemerken en symptomen van ADHD te onderdrukken. Ze zijn er dus nog steeds, maar men kan er over het algemeen beter mee omgaan.

De belangrijkste symptomen en kenmerken van ADHD zijn de volgende:

Concentratieproblemen

  • snel afgeleid zijn waardoor het lijkt alsof men minder goed kan luisteren.
  • moeite met details, weinig secuur, slordigheidsfoutjes maken.
  • teveel tegelijkertijd willen doen.
  • vergeetachtigheid.
  • niet meer weten waar spullen zijn neergelegd snel verveeld zijn.

Deze concentratieproblemen zijn niet het exclusieve terrein van kinderen met ADHD, ook volwassenen kunnen hier hinder van ondervinden.

Hyperactiviteit

Net als kinderen, kunnen ook volwassenen last hebben van hyperactiviteit. Dit kan zich op verschillende manieren uiten:

  • niet stil kunnen zitten
  • rusteloos zijn
  • veel praten
  • niet of moeilijk kunnen ontspannen

Impulsiviteit

Zowel bij volwassenen als bij kinderen met ADHD is er vaak sprake van impulsief gedrag. Dat is niet leeftijdsgebonden en kan ook op latere leeftijd aanwezig blijven. Die impulsiviteit blijkt onder meer uit de volgende zaken:

  • acties uitvoeren zonder er eerst over na te denken.
  • onnadenkendheid (dingen doen waar men later spijt van heeft).
  • anderen onderbreken.
  • impulsief gedrag op tal van gebieden: geld, vrienden, relaties en werk.

Typische kenmerken van ADHD

Afgezien van de hierboven gegeven voorbeelden, zijn er tal van andere kenmerken waaraan je iemand met ADHD kunt herkennen:

  • geen besef van tijd waardoor men vaak te laat komt.
  • moeite hebben met het zorgvuldig plannen van activiteiten.
  • (sterk) afwijkend slaappatroon.
  • snel geprikkeld zijn.
  • snel angstig zijn, vaak in combinatie met weinig zelfvertrouwen.
  • snel boos zijn.
  • in sociaal opzicht weinig begaafd.