Ik las gisteren een blog van een moeder die als er een pil beschikbaar was om een supermoeder te zijn, dat ze die dan zonder aarzelen zou nemen. Vrouwen reageerden positief en enthousiast. Ja natuurlijk zou je die nemen! Toen kwamen er bij mij toch een aantal vraagtekens naar boven. Wanneer ik aan mensen vertel dat ik ADHD heb en dat ik daar ook medicatie voor neem dan wordt er op een hele andere manier gereageerd.
ADHD modeziekte
Een gedeelte van de mensen denkt dat ADHD een verzinsel is. Dat het een modeziekte is of dat je zomaar een stempel op je voorhoofd krijgt. Dat je gewoon een beetje druk bent of dat je gewoon lui bent en geen zin hebt om te doen wat je zou moeten doen. Ik ben zelfs iemand tegengekomen die zei dat ik gewoon geen discipline heb en dat ik maar het leger in zou moeten gaan om me dit bij te brengen.
De beste adviezen..
Het lijkt wel alsof iedereen een mening erover heeft. Vooral de mensen die helemaal niets af weten van ADHD. De opmerkingen vliegen je om je oren. Je gaat toch geen speed slikken? Zo druk ben je nou toch ook weer niet? Heb je al eens geprobeerd je voeding aan te passen? Je zou eens flink moeten sporten. Maak gewoon lijstjes met wat je moet doen. En zo kan ik nog wel even doorgaan.
Oordeel en mening
Eerst trok ik me deze reacties vreselijk aan. Waarom oordeelden deze mensen over mij terwijl ze mijn situatie niet kennen? Waarom snappen ze niet dat ik nu juist goed voor mezelf zorg? En voor mijn zoon? En toen besefte ik iets. Iedereen reageert vanuit zijn eigen referentiekader en perspectief en deze meningen hebben niets te maken met mij, maar met die persoon zelf. En als ik mij laat beïnvloeden door deze meningen dan kies ik er zelf voor om niet te geloven in mijzelf.
Beperking
Ik schudde alle negativiteit van me af en ik kwam tot bloei. Doordat ik mij veel aantrok van de mening van een ander beperkte ik mijzelf enorm, en dat is zo zonde! Ik ben ik, en dat is goed genoeg. En ook mijn keuzes zijn MIJN keuzes. Maak ik een fout, dan is dit MIJN fout, en MIJN les.
Mijn Super Mama pil
En zo heb ik er dus voor gekozen om medicatie te gebruiken zodat ik niet in de ochtend al zo moe ben dat het huilen me nader staat dan het lachen. Zodat ik met mijn zoon gek kan doen zonder dat al het geluid dat hij maakt door mijn hoofd tettert en ik daar letterlijk gek van word. Zodat ik het red om alleenstaande ouder te zijn van een zorgintensief kind. Zodat ik kan werken. Zodat ik kan genieten van sociale contacten. Zodat ik niet op burn-out nummer 4 afsteven. Zodat ik andere mensen en kinderen kan helpen. Zodat ik weer vol van het leven kan genieten.
Dus laat je niet beïnvloeden door de meningen van anderen. Mensen zullen altijd een mening hebben. Wat je ook doet.
Wel of geen medicatie bij ADHD? Jouw keuze, jouw lijf, jouw leven.
Ik blijf mijn ADHD-medicatie slikken, want dat is voor mij mijn super mama pil.
Top! Ik heb zelf ook medicatie en ik vind het geweldig. Nu functioneert ons gezin een heel stuk beter en hebben we weer plezier met elkaar. Goed van je dat je voor jezelf en je zoon kiest. Daar kan ik alleen maar respect voor hebben. Ga zo door in ieder geval.
Respect voor deze moeder die er alles voor over heeft, met een pilletje, om super mama te zijn en ook nog eens haar werk kan doen. Inderdaad de mensen praten en oordelen zo snel. Ze mogen het ook een dagje hebben die ADHD. Lieve moeder sterkte met alles.
Ik zelf gebruik Dexamfetamine, de methyl werkte bij mij amper, zonder medicijnen ga ik als een ‘Taz Mania Devil’ door het leven! Ik ben met medicijnen een leukere moeder voor mijn twee puber zonen, mijn oudste zoon,18, heeft ook ADHD en is autistisch met een verstandelijke beperking
M’n schoonmoeder vindt dat ik het nu zonder medicijnen (vanwege m’n zwangerschap) best goed doe. Dus vroeg ze zich laatst nog openlijk af waarom ik ze straks weer zou willen gebruiken.
Wat ze niet ziet, is dat ik met de grootste moeite de dag doorkom. Dat ik alle niet medische handvatten die ik heb ook echt gebruik en nodig heb. Dat ik doodmoe ben, continu. En dat ik het alleen maar volhoud omdat ik toevallig ook zonder werk zit. En omdat haar zoon, mijn man, een schat is die ontzettend z’n best doet. Maar dat houden wij zo niet eeuwig vol. Dus ja, die medicatie heb ik straks weer hard nodig.