Ik zoek hulp voor mijn zoon met ADHD is de vraag die ik mijzelf telkens stel. De laatste tijd lopen wij als ouders steeds meer tegen het volgende aan. Mijn jongste zoon van 10 heeft ADHD en ODD, dit brengt de nodige problemen met zich mee zoals iedereen wel weet.
Van kleins af aan heeft hij wel spulletjes die niet van hem waren maar van broer of zus gepakt, en als je hem daar dan naar vroeg gaf hij altijd een “omgekeerd” antwoord.
Wat ik daarmee bedoel is: Hij zei dan “dit zit NIET in mijn jaszak” en dan wist je precies waar hij het had gelaten.. in zijn jaszak.
En dit heeft hij altijd al gedaan.
Naarmate hij ouder word gaat het weliswaar anders maar als hij dan iets gepikt heeft laat hij zich toch op 1 of andere manier betrappen.
Maar nu is het van pikken in huis.. verandert in het pikken in de winkel.
En dit baart ons heel veel zorgen.
Maar wat voor mij als moeder nog de grootste vraagtekens oproept zijn z’n antwoorden die hij geeft als je hem vraagt waarom hij dit gedaan heeft.
Zijn antwoorden zijn altijd:
- Ik weet niet waarom ik dat doe
- Het gebeurt gewoon
- Gaat gewoon vanzelf
- Kan er niks aan doen
En als ik dan ook terug ga kijken naar zijn reacties die hij als kleiner kind gaf zoals hierboven beschreven.
Heb ik sinds hij ouder word en steeds meer dit gedrag vertoont, het nare gevoel dat er meer met hem aan de hand is dan alleen maar ADHD en ODD. Want steeds meer heb ik zelf het gevoel dat het een soort schreeuw om hulp is.
Misschien heb ik niet helemaal goed verwoord maar misschien zijn er ouders van kinderen met ADHD die dit herkennen?
We hebben hulp voor hem en proberen hem zo goed mogelijk te sturen in zijn gedrag, maar we weten hier nu op het moment even geen raad mee.
Het lijkt misschien onschuldig gedrag maar als we hem hierin niet goed sturen kan het lijden tot grote problemen en dat willen we voorkomen.
Alvast bedankt dat jullie de moeite hebben genomen om mijn ervaring te lezen.
En alle tips en adviezen zijn van harte welkom.
Beste moeder, je liefde voor je kind proef ik tussen alle regels door.
En je schrijft dat je kind al heel jong die “neiging” tot pakken en pikken heeft vertoond. Heb je wel eens systemisch werk geprobeerd, het werken met familieopstellingen?
Het kan best zijn dat je kind onbewust iets opgepikt heeft uit het familiesysteem, zoals we dat in systemisch werk plegen te noemen.
Is er binnen de familie van je zoons vader of van jou iemand “buitengesloten” bijvoorbeeld? Iemand die ontkend of genegeerd is? Of toevallig zelfs een dief was of daarvan beschuldigd is?
Er zijn nog meer mogelijkheden die zich onbewust in je zoon genesteld kunnen hebben… en die je met een pilletje niet weg zult krijgen.
Het is ook mogelijk dat niet je kind, maar jij of zijn vader een eigen kwestie in een opstelling laat ontvouwen. Dat heeft dikwijls ook effect op kinderen, zelfs als ze er niet eens bij de opstelling aanwezig waren.
Tura Gerards
Iedere dag vertellen dat je trots op hem bent, iedere dag zeggen dat je van hem houd en het probleem waar hij last van lijkt te hebben kan aandacht zijn maar leg hem dan de gevaren van stelen uit en dat hij er andere pijn mee kan doen.
Straffen heeft geen zin al zijn daar de meningen altijd over verdeeld.
Wees duidelijk maar spaar hem niet, dat zal de buiten wereld namelijk later ook niet doen. Ga de confrontatie aan en neem geen genoegen met een antwoord zoals hij dat nu geeft.
Dan kan je er bv. voor gaan zitten want dat vinden ADHD-ers helemaal niks en zal stelen uit zijn systeem verdwijnen. Je MOET er voor hem zijn, je kan geen genoegen met dat antwoord nemen, simpel omdat een ander dat ook niet zal doen en jij als moeder mag hem dat in laten zien en dat is precies de vraag die je zoon jou stelt. Hij vraagt je om grenzen, ik wens je veel wijsheid en sterkte wil ik niet zeggen want deze kinderen zijn bijzonder. JE KAN HET!!!
Mijn leven lang heb ik al ADHD ik ben daar zelf nu dus zo’n +/_ 7 jaar achter. Als ik terug kijk staat mijn hele leven in het teken van dat ik voor het ongeluk geboren ben, altijd was ik de pineut en had ik het gedaan en nu nog trouwens.
Maar ik wil hier mee aangeven dat je er ook een probleem van kan maken, tegenwoordig heeft een kind al snel de stempel van anders te zijn. Maar mensen wees blij dat we geen eenheidsworst zijn geef je kind voldoende aandacht laat het kind lekker aan een fysieke sport doen.
En laat het kind voelen dat deze gewoon normaal is alleen wat drukker dan een ander is.. nou en lekker belangrijk!
Zoals ik al zei aandacht dat is de sleutel, maar in deze tijd is dat bijna niet meer mogelijk. Deze snelle maatschappij is op werkende ouders ingesteld dus als een kind wat druk is en aandacht nodig heeft is het al snel ADHD zodat het probleem niet bij de ouders leg. Ik ben goed terecht gekomen heb alles wat mijn hart begeerd oké de crises heeft nu toch ook wel wat grip op onze levensstandaard.. maar ik als ADHD-er zeg altijd na regen kom zonneschijn 🙂