Ik ben een studente van 20 jaar oud, doe de hbo opleiding sociaal pedagogische hulpverlening en eigenlijk gaat het de laatste tijd niet zo goed met mij. Ik heb dit jaar stage en school in één en dat vraagt heel veel energie van mij.
In het begin van dit jaar ging alles nog goed. Ik begon enthousiast aan mijn derde schooljaar, had leuke vakken (dus daar heb ik dan alle concentratie en motivatie voor) en was enorm blij met mijn stageplaats. Tot een maand of 4 geleden.. Ik werd heel erg moe, chagrijnig, boos om dingen waarvan je denkt: “Doe eens normaal”.
Ook kreeg ik steeds minder motivatie om mijn schoolwerk af te ronden en liet dit dan ook liggen. Ik heb hierover met mijn decaan gepraat vanuit school en die gaf het advies om een paar vakken naar volgend jaar te schuiven en eventueel te vertragen. Dit advies heb ik na twee weken met moeite geaccepteerd, omdat ik vrij perfectionistisch ben en dit soort dingen niet los kan laten. Ik zie dit dan als falen en ben ook bang voor de reactie van mijn ouders.
Ook op mijn stage merkte ze dat ik ‘veranderde’. Ik werd meer passief, teruggetrokken en als ik niet wist wat ik moest doen, deed ik maar niets want dan kan ik het immers ook niet fout doen.. Nu kwam mijn stagebegeleider met de vraag of ik misschien ADD heb, omdat ik veel overeenkomsten heb met een persoon die hij kent met ADD. Ik schrok er in eerste instantie een beetje van, want een jaar terug kwam mijn beste vriendin ook al met die vraag.
Zij baseerde het op mijn emotionele uitbarstingen die ik wel eens heb (voornamelijk woede uitbarstingen helaas) in mijn thuissituatie. Deze ontstaan, omdat ik me vaak onbegrepen voel.
Ook ben ik onzeker over mijn kunnen. Als ik geen overzicht heb (over mijn schoolwerk bijvoorbeeld), raak ik vreselijk in paniek. Ik raak vaak spullen kwijt. Van buiten lijk ik rustig, maar in mijn hoofd ben ik druk. Ik denk dan over veel dingen na en ben dan in mijn eigen wereld. Als iemand mij dan roept, moet diegene mij drie keer roepen voordat ik het door heb dat ik geroepen word. Emoties niet los kunnen laten. Al deze punten van mij herkende deze vriendin in zichzelf.
Nu heb ik het een en ander opgezocht over ADD en een aantal vragenlijsten ingevuld en daar komt uit dat ik hoogstwaarschijnlijk ADD heb. Dit heb ik uiteindelijk met moeite aan mijn ouders vertelt. Mijn ouders vonden dat ik mij moest laten testen, maar twijfelde toch aan het hele verhaal. Mijn ouders denken dat dit gedrag komt door de druk van stage en school en dat ik daarom gewoon moe ben. Ik denk hier uiteindelijk toch wel anders over:
Als kind zijnde leerde ik heel snel. Ze wilde mij in groep 4 een klas over laten slaan, omdat ik volgens hun ‘hoogbegaafd’ zou zijn. Als kind was ik heel stil en rustig. Altijd hard werken aan school. Ik was ook een buitenbeentje. Waar de meisjes uit mijn klas gingen touwtjespringen, ging ik liever voetballen met de jongens of bij de bosjes lopen op zoek naar lieveheersbeestjes of andere dieren.
Ik was ook altijd een tweede keus wat betreft vriendschappen. Ik had op mijn achtste al suïcidale gedachten. Ik schreef op briefjes dat ik mezelf haatte en kneep mezelf. Dit kwam, omdat mijn kleinere broertje veel meer aandacht kreeg (naar mijn idee). Hij eiste ook alle aandacht als ik dan met mijn moeder samen was. Mijn broertje kreeg alles voor elkaar. Als hij niet op de schoolfoto wilde dan kreeg hij een brandweerauto of wat anders en ik niet. Ik was ontzettend jaloers op hem en had daardoor ook het gevoel dat mijn ouders mij haatte en liever mijn broertje hadden. Hier is verder nooit over gesproken o.i.d. terwijl mijn ouders die briefjes wel hadden gevonden.
Op de middelbare school had ik veel te maken met woedeaanvallen thuis. Het werd dan ‘zwart’ voor mijn ogen en ik sloeg in het rond. Ook richtte ik de woede vaak naar mijzelf toe. In havo 4 ben ik blijven zitten, omdat ik niet wist hoe ik mijn schoolwerk aan moest pakken. Ook toen was ik passief en had ik veel ruzie thuis omdat ik ‘niks deed’ en dat het logisch was dat ik bleef zitten. Hierdoor werd ik weer woedend en kreeg ik soms woedeaanvallen.
Als ik dan kijk naar de ADD kenmerken die worden beschreven, herken ik mezelf in veel van deze punten. Ook als ik naar mijn verleden kijk.
Alles kort samengevat. Ik denk dat ik hoogstwaarschijnlijk ADD heb met depressieve klachten heb ?. Aan de ene kant doet het me veel verdriet, omdat het de laatste tijd slecht gaat ‘en dan komt dit er ook nog eens bij’. Aan de andere kant zou ik best blij zijn met de diagnose, omdat ik dan weet waar het vandaan komt en dan zou ik misschien met behulp van medicatie of andere behandelvormen weer doorgaan! Stage en school weer oppakken zoals voorheen. Meer interesse in mijn omgeving en meer motivatie om überhaupt leuke dingen te gaan doen.
Ik zou graag willen weten wat jullie van mijn verhaal vinden en hoe jullie er over denken. Ik ben in ieder geval al opgelucht dat ik even mijn verhaal kwijt kan hier op ADHDblog!
Geschreven door Stephanie, gastblogger bij ADHDblog.nl
Hi ik ben Akim en ik ben dus ook gezegend met n zwaar overschot van ADD. En ik herken toch wel een heleboel van wat ik in jou stukje lees terug bij mij zelf.
Dus ik durf er wel zeker van te zijn dat jij ook wel ADD zal hebben. Maar wees gerust het hoeft niet altijd een zware last voor je te zijn hoor. Heb er door de loop der jaren voor mezelf wel een redelijke weg mee weten te vinden. Al is het soms toch lastig wat betreft t stukje motivatie voor dingen op te brengen. Aangezien ik zelf in het verleden mede door me ADD toch wel heel erg vaak op me bek ben gegaan het zij met werk, opleidingen, relaties enz enz enz!
Maar gelukkig ben ik van mezelf redelijk optimistisch en positief in gesteld. Dus ik kan je zo wie zo aan bevelen om gewoon zo positief mogelijk in het leven te blijven staan. Hoe zwaar en storm achtig het er ook aan toe kan gaan. Met name in het hoofdje! Vergelijk de gedachte stroom altijd maar n beetje met een rollercoaster(park) op n hete zomerdag. En je hoeft je ook zeker niet te schamen of zo voor ADD/ADHD.
Want ondanks alle ups en downs hierdoor. Geeft het toch ook wel weer een heleboel kleur aan het dagelijkse leven. Nou in ieder geval heel veel sterkte en ik hoop dat je er n beetje je weg in weet te vinden als je ook daadwerkelijk dat stempeltje van ADD weet binnen te halen.
Hey Akim, ik ben dus bij een psycholoog geweest en die denkt meer aan een lichte depressie/stemmingsproblemen en geen ADD.
Dit omdat ik in mijn jeugd alles haalde en er zelfs werd gezegd dat ik hoogbegaafd was.
Ook had ik al mijn papieren bij me tijdens die afspraak dus ze zei: Dit is zo geen ADD. Ik weet niet zo goed wat ik ervan moet denken.. Vind het een moeilijk verhaal allemaal haha.
Hey Stephanie,
Op zich hoeft het feit dat je op de basisschool alles haalde niet te zeggen dat je geen add hebt. Als je verder slim bent kan het dat ook verbloemen namelijk. Zelf deed ik nooit iets in de klas, was er nooit met mn aandacht bij en moest altijd op het laatste moment mn best doen, en haalde dan toch elke keer de tentamens. Doordat ik wel goede cijfers haalde valt het daardoor niet zo op dat het verder niet zo goed gaat. Ik ben dan ook pas op mijn 20e gediagnosticeerd met ADD, toen alles helemaal vast liep in mn leven.
Overigens bleek ik ook depressie te hebben. Dit had ik zelf niet eens zo door. Maar ik ging niet meer naar colleges, ik sliep halve dagen en ook sociale contacten verwaarloosde ik. Ook was ik emotioneel heel vlak , ik had alleen niet door dat dat depressie was. Ik had meer een beeld van iemand die heel verdrietig is daarbij. Ik kon me ook heel slecht concentreren en was erg besluiteloos over de kleinste dingen. Ook slecht concentreren en vergeetachtigheid schijnen bij depressie te kunnen voorkomen. Bij mij was het dan ook lastig vast te stellen of het ADD of depressie of alle bij was.
De psychiater wou eerst beginnen met antidepressiva om de depressie te verhelpen. We hebben toen gekozen voor een middel dat ook soms wel voor ADHD wordt gebruikt, omdat ook een beetje stimulerend kan werken (dit is nortriptyline). Samen met cognitieve gedragstherapie heeft het me veel goeds gedaan. Het heeft wel een paar maand geduurd voordat ik me echt weer beter voelde. Toen ben ik dexamfetamine naast de nortriptyline omdat ik me wel beter voelde maar nog steeds moeite had met concentreren. Inmiddels een jaar later met alleen nog dexamfetamine en het gaat nog steeds meestal goed!
Ik zeg meestal, want er zijn nog steeds momenten dat ik me somber voel. Maar onthoud dan altijd dat het tijdelijk is, en dat de wereld niet vergaat , morgen beter. Piekeren brengt je alleen maar verder naar beneden.
Sorry voor het lange verhaal, ik liet me een beetje gaan. Maar ik hoop dat je er wat aan hebt.
Als laatste kan ik je wel een belangrijke tip meegeven: zorg dat je bij een goede psycholoog/psychiater komt, die verstand heeft van ADHD en depressie. Ik zelf ben eerst nog bij een particuliere psycholoog geweest, maar dit was niet echt een succes. Later doorverwezen naar de afdeling psychiatrie bij een universitair medisch centrum. Hier hebben ze veel kennis en weten ze echt wat ze doen.
Hoi Stephanie, als eerste hoop ik dat het slechts een vermoeden is dat je ADD hebt. Alleen depressieve klachten alleen zijn al erg genoeg, maar gelukkig wel wat aan te doen. Ik ben iemand die in de horeca werkt en daardoor kent iedereen mij met een “big smile” maar niemand kent mijn stille verdriet.
Maar juist door die depressie ging ik juist dingen doen die ik niet moest doen. Het interesseerde me allemaal niets. Ruim twee jaar geleden ben ik voor het eerst naar Warschau geweest, en nu al in totaal vier keer bijna 3 tot 4 maanden en ik heb daar geleerd dat ik mijn negatieve energie om kon zetten in positieve energie.
Ik deed naast mijn werk vrijwilligerswerk voor arme mensen daar. En door te geven krijg je weer veel meer terug, zoals respect van anderen, en andere mensen vinden je aardig, je krijgt weer een sociaal leven..
Is het niet dat je ‘gewoon’ enorm perfectionistisch bent en als je dan het overzicht kwijt bent je totaal de kluts ook kwijt raakt en enorm boos/woest wordt. Om heel eerlijk te zijn vind ik het ook enorm naar een depressie wijzen.
Je hebt het druk.. wilt alles op jou manier doen, je wilt de regie zelf in handen houden (dit lukt soms/vaak niet)..
Ik merk in de omgeving vaak dat mensen een naam aan iets willen geven om het voor zichzelf zo gemakkelijker te maken.
ADD/ADHD/PDD-NOS gedrag heeft heel vaak te maken met het karakter van de persoon.. maar ook de omgeving waar hij/zij woont/werkt.. levens ervaring..
Haai Stephanie en de rest, beetje laat, jij bent net geen 20 meer denk ik, ik juist net wel. Mijn schoolloopbaan is de grootste hel van mijn leven tot nu toe geweest, dit jaar toch maar besloten om geen vwo(of ander) middelbare school diploma te halen na 7 jaar. Ik heb de 4e klas overgedaan, met hakken over de sloot 5e klas gehaald (door een regeling met school namelijk mijn huiswerk in de klas te mogen doen ook een ander vak dan de desbetreffende les), halverwege de 6e klas gekozen om maar examen te doen in de helft van de vakken. Dit schooljaar was voor de 2e helft die ik op de vavo ben begonnen, maar ik haalde het niet eens naar de eerste toetsweek en besloot net daarvoor te stoppen. Toen het zo slecht ging tijdens het leren voor de eerste toetsweek ben ik ook naar de dokter geweest om een verwijzing te halen voor een add diagnose. Deze zou pas begin afgelopen december plaatsvinden en aangezien de toetsweek eind oktober was, was het niet mogelijk voor mij om door te gaan met deze opleidingen. Ik heb het toen helemaal om gegooid ben nu van plan de 18 plus toelatingstoets te doen op de hku en daar dan aan te beginnen. Ook heb ik er voor gekozen om nog wel een vak te volgen op de vavo, zo dat ik iets van hou vast heb in mijn week. Want eerder is al gebleken dat ik niet goed een week alleen kan zijn thuis overdag. Mijn moeder was tot begin deze week nog thuis elke dag maar die is sinds 1 januari begonnen in het onderwijs oftewel eergisteren.
Ik herken mij enorm in jou verhaal, dat gemotiveerd zijn en dan weer niet en liever niks doen want dan doe ik niks fout, en het haten om alle beslissingen te maken die me meer tijd geven omdat ik niet mijn ouders wil teleurstellen en omdat ik dan heb gefaald. Bij mij is dat nu al minimaal 7 keer gebeurd de afgelopen 5 jaar en er komt er nog een aan. Want ik ben nu dus 3 dagen alleen geweest, met 2 taken die een korte deadline hebben. De ene is mijn portfolio klaarmaken voor toelating aan de hku over 2 weken en de ander is wiskunde, het enige vak wat ik nog volg, over een week en boy wat loop ik achter.
Ik ben vroeger, ergens in de periode van 11 jaar oud tot 15 jaar oud depressief geweest, niet de hele tijd maar het is een beetje een blur allemaal, het was meer richting de 15 dan de 11. Ook weer een punt van herkenning, had op m’n 7 ook al suïcidale gedachten. Maar goed, ik heb mezelf helemaal uit die depressie gehaald, weet nu ook heel goed wanneer hij weer aankomt en wat ik er tegen kan doen. En de laatste tijd wordt steeds duidelijker dat ik niet alleen kan zijn als ik taken heb en een deadline, dan wordt ik depressief en snel ook hup anderhalve dag, komt omdat ik me er in geen mogelijkheid me er toe kan zetten om te doen wat ik moet doen. En zelfs al lukt het wel, dan lukt het een dag perfect, dat was maandag, heel veel aan wiskunde gedaan, zelfs in de bus geleerd etc. en dan wil het de volgende dag niet meer. Ik heb nog steeds dingen gedaan maar niet genoeg naar mijn idee niet wat ik van mezelf moest doen en dan ben ik enorm teleurgesteld in me zelf.
Omdat november/december weer best wel goed gingen heb ik toen toch niet de add diagnose gedaan, want ik dacht het gaat goed dus ik kom er wel. Ik werk een beetje aan de dingen, en als het me dan niet lukte om er aan te zitten, no big deal ik heb nog de tijd, ook toen ben ik wel gewoon regelmatig bezig geweest. Nou een maand later en de deadline is er en heb ik toch te weinig gedaan omdat ik die keren die ik er aan wilde zitten maar het niet lukten en het toen liet gaan, mis.
Dus in tegenstelling tot wat de meeste reacties hier zeggen denk ik dat je add hebt (of eigenlijk had) en dat je daardoor depressief wordt. Want volgens mij is dat nu precies wat er met mij gebeurt. Beetje jammer dat ik die diagnose niet heb gedaan vorig maand, maar gelukkig is de doktersverwijzing nog geldig