Mijn ADHD hulpverlening deel 1ging over hulpverlening Nederland en de enorme muur waar wij tegen aanliepen, deze blog gaat daar ook over, maar het oefenen heeft geholpen en we zijn over de muur gesprongen!
In februari was ik het wachten op de instantie die de diagnose bij onze kanjer had gesteld zat en heb ik na heel lang wikken en wegen de stap gezet om zelf contact op te nemen met Bureau Jeugdzorg. Wat vond ik dat moeilijk, het is zo’n zwaarbeladen organisatie..
Met een rotsblok in mijn maag heb ik dan uiteindelijk de telefoon gebeld.
Wist ik veel hoe dat in zijn werk ging, zal wel allerlei papier werk worden dacht ik
Na een daglang bellen en proberen er door te komen had ik dan uiteindelijk de afdeling intake oid aan de lijn. “Mevrouw, zullen wij telefonisch de intake doen, dan hoeft u daar niet speciaal een afspraak voor te maken?”
“Mevrouw?” “Eh ja! Sorry, dat lijkt me een heel goed plan” (viel ik toch ff stil omdat dit SNEL ging)
Een half uur later, ongeveer 130 vragen verder waren we klaar.
“Mevrouw, ik ga dit nu doorsturen naar de afdeling die kijkt of dit correct is ingevuld, dan sturen zij het door naar de persoon die de daadwerkelijk intake verder op zich neemt”
“Dank u wel” (dat zal wel minimaal een half jaar duren dacht ik toen)
De tijd verstreek, zowel vanuit Bureau Jeugdzorg als vanuit de diagnose instelling bleef het in die periode stil.
Na 7 weken kreeg ik een brief met het verzoek het verslag van de diagnose op te sturen.
Dus…
Het was inmiddels april. En we waren zo mogelijk nog minder hoopvol op een nog beetje sneller gang van zaken…
Het is natuurlijk niet alleen het wachten op eindelijk een klein stapje vooruit maar vooral het wachten op eindelijk echt mijn kanjer kunnen laten helpen.
Eind april kreeg ik ineens telefoon dat we een week later op intake konden komen.
Alles verzetten, maar aanwezig zullen we zijn!
En dan is het zover, met zo mogelijk een nog groter rotsblok in mijn maag gaan we naar Bureau Jeugdzorg. Alle verhalen en ervaringen die ik ooit gehoord of gelezen heb gaan als een film door mijn hoofd.
Dan maken we kennis met ons contactpersoon. En BAM, het rotsblok valt letterlijk aan diggelen en er overstroomt mij een gevoel van, zij begrijpt mij echt!
Eindelijk iemand die zonder dat ik ook maar iets aandik begrijpt hoe zwaar het is voor Brigitte maar ook voor ons. En eindelijk iemand die vind en begrijpt dat er snel wat moet gebeuren omdat wij al veel te lang wachten op ook maar een heel klein beetje hulp.
Er worden afspraken gemaakt en binnen een week zullen wij het verslag ontvangen, welke na onze goedkeuring doorgestuurd gaat worden naar een Jeugdhulpverleningsinstantie welke alle vormen van zorg welke wij afgesproken hebben, kan regelen.
Het verslag is in één woord top! Het kon mijn eigen verwoording wel zijn!
Binnen dan en 6 weken zouden wij horen wanneer het afstemmingsgesprek zou plaatsvinden.
5 weken later zaten wij met de contact persoon van Bureau Jeugdzorg en de contact persoon van de jeugdhulpverlening bij ons thuis.
De contactpersoon van jeugdhulpverlening vroeg zich af of wij genoeg hadden aan anderhalf uur. Tot ze mij vroeg wat precies de hulpvraag was. Kort en bondig en tot in detail kon ik haar alles vertellen wat ze wou weten en had ze geen vragen meer.
Binnen een uur was onze kanjer op een wachtlijst geplaatst voor dagbehandeling (2 middagen na school gaat ze naar een groepsopvang waar ze intensief wordt begeleid door een pedagogisch coach/mentor om aan haar doelen te werken)
Aangezien de wachtlijst LANG is, werd binnen datzelfde uur geregeld dat er tot die tijd met regelmaat iemand bij ons thuis komt om de dingen waar we tegen aan lopen te bespreken en ons een handvat te geven hoe we het misschien anders zouden kunnen aanpakken.
Al moest ik eerst enorm aan het idee wennen dat Brigitte 2 middagen (na 15.15 – 18.15) weg zal zijn, ben ik er nu echt van overtuigd dat dit haar in korte tijd enorm gaat helpen en dat dit gaat zorgen dat binnen afzienbare tijd die schaduw van ADHD en extreme onzekerheid in de schaduw komt te zijn van een positieve, meer zelfverzekerde trotse meid!
En hoe negatief Bureau Jeugdzorg ook in het nieuws komt, ik wil laten zien met deze blog dat er in deze logge organisatie ook mensen zijn met een echt hart voor de kinderen en dat er echt mensen tussen ziet die zich hard maken om een kind die het zo nodig is op de juiste manier te helpen!
Wat fijn dat dat zo goed is verlopen, Ingrid! Gaat het ook goed met de hulp? En weet je al wanneer ze terecht kan bij die dagbehandeling?
Hoi!
Woensdag is de eerste keer hulp. Maar de tussentijdse contacten zijn alleen maar positief. Helaas is er voor de dagbehandeling een flinke wachtlijst, wat betekend dat zij er op zijn vroegst december a.s. terecht zou kunnen.
Met de hulp die we nu krijgen overbruggen we die periode wel, maar het is eigenlijk te gek voor woorden zo lang.. al weet ik dat er buiten Brigitte om natuurlijk ontzettend veel kinderen zitten te smachten om hulp!
Ingrid
Beste Ingrid,
Toen ik, twaalf jaar geleden, als vijftig jarige, zelfstandig levende man, negen maanden lang, vanuit een onwerkbare situatie, terwijl ik al mijn kracht en energie nodig had, om deze situatie plus een aantal niet misselijke privé- problemen het hoofd te bieden, 9 maanden lang, helemaal compleet ‘de juiste weg’ kwijt was, heb ik via mijn huidige werkgever kennis gemaakt met een dame van bedrijfs- maatschappelijk werk. Na een half jaar heeft zij er, bovenop haar eigen drukke werkzaamheden, er in toegestemd, om vanwege mijn ADHD, mijn Mental Coach te zijn.
Ruim zeven, acht jaren, tot aan haar pensioen, heeft zij dat volgehouden.
Mijn boodschap is : Naar ik hoop, heb jij nu die éne persoon, een Mental Coach, voor Brigitte,
uit het hulp – verlening- moeras gevist, die ook echt iets voor jullie dochter doet !
Mijn vriendin, met een volwassen zoon
(die ook, net als ik, ADHD heeft, met wie het…na evenzo vele moeilijke periodes als welke ik zelf doorstaan heb, uitstekend gaat !)…heeft in feite die mental coaching overgenomen !
Tot en met 1993, dachten de ‘dames en heren psychiaters’…dat een volwassene met ADHD…
een MBD ( Minimal Brain Damage) had ! Nou, mooi niet dus !
Met de juiste begeleiding, gezien mijn eigen ervaring, is jouw dochter (en haar ouders, uiteraard !) het meest gebaat door begeleiding door één deskundig persoon.
Een persoon, die haar aanspoort, om haar beste talenten te gebruiken en verder te ontwikkelen !
En haar verder door dik en dun ondersteund bij zaken waar zij meer moeite mee heeft !
Ook al lijkt de tunnel waar in je loopt, nog zo donker, er komt ooit een einde aan.
Daar, aan dat einde, kunnen ook nog wel donkere wolken aan de hemel verschijnen,
maar die drijven op een gegeven moment weer over !
Jullie doen het goed, net als wijlen mijn ouders én mijn vriendin, anno 2012 !
Veel kracht, doorzettingsvermogen en geluk toe gewenst !
Elk kind is uniek, kinderen met ADHD…? Die zijn net even iets unieker, en kunnen ook daar (goed) terecht komen, in wat zij…uiteindelijk bereiken willen en kunnen !
Met vriendelijke groet,
Arend – Jan van der Vos. Amsterdam, 2 september 2012.