Steeds meer kinderen in Nederland slikken medicatie zoals Ritalin, Concerta en Medikinet bij een ADHD diagnose. Maar wat zijn eigenlijk de gevolgen op de lange termijn? Die vraag is nog altijd moeilijk te beantwoorden. Volgens verschillende experts is er te weinig onderzoek gedaan naar de langdurige effecten van deze middelen. Een steeds populairder en natuurlijk alternatief is LTO3.
Psycholoog: “Begin liever met ouder- en leerkrachtbegeleiding”
Psycholoog en onderzoeker Laura Batstra stelt dat medicatie vaak te snel wordt voorgeschreven. Volgens haar zou in 70 tot 90 procent van de gevallen ouder- en leerkrachtbegeleiding een beter startpunt zijn dan meteen medicatie. “Veel kinderen hebben milde klachten waarvoor een diagnose en medicatie niet altijd nodig zijn. Door ouders en leraren goed te begeleiden, kunnen we soms zelfs helemaal voorkomen dat een kind medicatie nodig heeft,” zegt Batstra.
Ze benadrukt dat ADHD geen ziekte is, maar een label dat vooral iets zegt over het gedrag van een kind in een bepaalde context. “We vragen tegenwoordig ontzettend veel van kinderen: ze moeten plannen, sociaal vaardig zijn, emoties onder controle houden en hoge cijfers halen. Niet elk kind past in dat plaatje, en dat is oké.”
Medicatie voor ADHD: weinig onderzoek naar lange termijn
Dick Bijl, arts en voormalig hoofdredacteur van het Geneesmiddelenbulletin, is kritisch over het gebrek aan onderzoek. “Het verbaast me dat middelen die al sinds de jaren dertig op de markt zijn, nog steeds onvoldoende zijn onderzocht op lange termijn. We weten gewoon niet goed wat het effect is van jarenlang gebruik van ADHD medicatie bij opgroeiende kinderen.”
Hoewel ADHD-medicatie op korte termijn kan helpen om beter te focussen of rustiger te worden, is er weinig duidelijkheid over wat het doet met de hersenen, het gedrag en de gezondheid van kinderen op de lange termijn.
Beïnvloedt ADHD-medicatie de leerprestaties?
Over de invloed van ADHD-medicatie op schoolprestaties zijn de meningen verdeeld. “Er is geen overtuigend bewijs dat medicatie zorgt voor betere leerprestaties op de lange termijn,” zegt Bijl. “In sommige kleine studies zijn wel positieve effecten gevonden, maar er zijn ook meerdere onderzoeken waar geen enkel effect is aangetoond.”
Kinderarts Derk Birnie ziet in de praktijk wél dat medicatie soms helpt. “Kinderen die niet behandeld worden, hebben vaker problemen op school. Zo zien we een schooluitval van 45 procent bij kinderen met onbehandelde ADHD. Dat is zorgwekkend.” Hij benadrukt dat elk kind uniek is en dat behandelingen maatwerk moeten zijn.
Wat is het alternatief?
Begeleiding van ouders en leerkrachten, gedragsinterventies en aanpassingen op school kunnen bij veel kinderen met ADHD klachten al grote verbeteringen geven. Ook wordt er steeds vaker gekeken naar natuurlijke supplementen of andere vormen van ondersteuning, zeker bij mildere klachten.
Wat vind jij?
Ben jij voor of tegen het gebruik van ADHD medicatie? Heb jij of jouw kind ervaring met medicatie, of juist met andere vormen van begeleiding? Laat je mening horen in de reacties
14 Reacties
Ik ben tegen ADHD medicatie! Waarom? Je bent zoals je bent en met medicatie ben je je zelf niet, dat is mijn mening.
ADHD is een gave en dat moet je niet verbergen met medicatie, wees er trots op en gebruik niet die ’troep’.
Ik heb zelf ADHD en heb het nooit geweten tot en met mijn 23ste.
Toen maakte ik de stap om naar een psycholoog te gaan. Maar al die jaren er voor zat ik in de knoop met mezelf, regelmatig burn-out gevoel, en echt depressief.
Puur omdat ik niet kon aarden met mezelf, en altijd anders was maar wat er nou zo anders was snapte ik niet.
Ik gebruik nou medicijnen en op dat moment dat ik er mee begon. Kwam er een nieuwe wereld die ik nooit had gekend.
Ik gebruik nou 4 jaar medicijnen, en heb een ADHD training gevolgd voor volwassenen.
Ik kan me knap boos maken. Dat mensen steeds roepen over hun kind hij heeft ADHD, want hij is zo druk en rusteloos. Maar krijgen die kinderen wel de juiste aandacht, en gaan ze wel op tijd slapen.
Maar medicijnen aan een kind geven alleen in uiterste noodzaak zeg ik en anders niet. Het zijn kinderen tel een keer tot 10 of zet hem op de trap..
ADHD een gave? Zowel ik als mijn zoon zijn besmet met ADHD. En beide gebruiken we medicatie hij Methylfenidaat en ik Dexamfetamine. Bij mijn zoon zijn we de medicatie gaan gebruiken omdat ie super gevoelig is voor externe prikkels niet stil kan zitten en niks uit zijn handen krijgt door de chaos.
Ik ben na dat mijn zoon de diagnose kreeg het gaan gebruiken ik ik ben zo blij met de medicatie! Het zorgt er voor dat ik me beter kan focussen op dat wat echt moet. Het geeft me rust door dat ik nu wel het overzicht heb!
Zonder medicatie doe ik 100 dingen te gelijk en maak niets af. kan ik geen prioriteiten stellen waardoor er frustraties op komen. Nemen mijn emoties een loopje met me! Zorgt er voor dat ik een puinhoop maak van alle contacten die ik heb zowel zakelijk als privé. Ik kan geen maat houden het is bij mij alles of niets..
En dan heb ik het nog geen eens gehad over wat het in het verleden met me gedaan heeft.. ADHD is voor mij zeker geen zegen! Het is een vloek en ik zou willen dat er een pil was die het doet verdwijnen.
Ik zeg altijd over de medicatie: beter een kort en gelukkig leven dan een lang en ongelukkig leven. Want we leven nu!!
Hoi Franka, ik wil even op jouw verhaal reageren, omdat ik het heel herkenbaar vind. Bij mij is zo’n 3 maanden geleden de diagnose ADD gegeven, bij mijn dochter 1 1/2 jaar geleden (zij is nu 11) en zij gebruikt methylfenidaat (3 x 15 mg)
Ik gebruik nu ook Dexamfetamine, maar ik weet het nog niet, een paar weken terug zat ik opgebouwd op 2 keer 10 mg en nog 1 van 5 mg. Nou ik heb een week gehad dat ik volledig “flipte” super geprikkeld en depressief (sprong nog net niet van de brug en was ook totaal niet voor rede vatbaar.
Inmiddels zit ik in overleg met mijn psychiater terug op 2 x 5 en dat gaat beter ik slik ook nog Tranxene 1 keer 10 mg en efexor 75 mg (Efexor XR bevat de werkzame stof venlafaxine en dit middel is een antidepressivum dat behoort tot de groep geneesmiddelen genaamd serotonine- en
norepinefrine-heropnameremmers (SNRI’s).
Deze laatste slik ik al 7 jaar vanwege depressiviteit en had tot voor kort een hogere dosering (standaard 150 en in periodes 225 zelfs)
Ik wil van de antidepressiva af want het helpt toch niet. Voor mij begint er nu ook heel veel op zijn plek te vallen over het hoe en waarom sommige dingen in mijn leven zeer waarschijnlijk zo (zijn) (ge) lopen. Ik wil niet alles op mijn ADD gooien. Maar ook voor mij geldt dat ik niet zonder medicatie kan hoor.
En ik zeg maar zo “iemand die suikerziekte heeft, krijgt insuline die nodig is en als je AD(H)D hebt mag en kan je daar ook “hulp” bij krijgen dus waarom niet? Ik vind het (ook) al moeilijk genoeg!
Het is jammer dat je er zo boos over bent. Als je eens de tijd zou nemen om na te denken over het feit dat jij als ADHD-er veel meer van het leven kunt genieten doordat je scherpere zintuigen hebt, je een andere kijk hebt op het leven.
Probeer je niet te conformeren aan wat “normaal” is en wat “moet”. Dat geeft een hoop minder stress en maakt dat je je eigen plan kunt trekken. Je kijkt nu teveel vanuit de optiek van iemand die geen ADHD heeft.
Als je het je eigen zou kunnen maken, leert je kind dat ook. Zonder medicatie; met acceptatie. En vooral zonder de boosheid. De vergelijking met een suikerpatiënt geen insuline geven is niet aan de orde; een diabetespatiënt overlijdt zonder de juiste medicatie…er is nog nergens bewezen dat adhdhersenen afsterven zonder medicatie!
ADHD is alleen een gave als je ermee om weet te gaan. Bij mij duurt dat al 27 jaar en nog steeds loop ik tegen veel dingen aan die mij beperken een normaal leven te leiden.
Medicatie bevordert misschien de leerprestaties niet, maar het helpt wel degelijk om even je ADHD-problematiek op een andere manier te bekijken en heel soms, als het je gegund wordt, je zelfs gelukkig te voelen.
Bij mijn zoons zijn we de medicatie gaan gebruiken omdat ze super gevoellig zijn voor externe prikkels oudste kan daarnaast niet stil zitten ener komt niet veel niks zijn handen krijgt door de drukte in zijn hoofd.
We zijn begonnen met medicatie omdat hij vastliep met zichzelf en op school zo ook de jongste.
Mijn Zoon van bijna 6 krijgt geen medicatie!
WEL Neurofeedback. Heb al vaker mijn verhaal op deze site geschreven. Hij was het drukste kind wat de juf ooit in de klas gehad had!
Ik ben een optimist van karakter en zie voornamelijk hoe uniek, humoristisch, bezorgd, creatief, pienter, fantasierijk en energiek hij is.
Hij zegt bijvoorbeeld tegen mijn vriendin als we daar op bezoek gaan hoe mooi haar ogen zijn. En ik weet dat ik heel vaak tot 100 moet tellen ( en dat voor iemand met weinig geduld!), maar ik geef hem zoveel mogelijk liefde en structuur als ik kan geven als moeder.
En ik denk dat dat het allerbelangrijkste is bij deze kinderen.
De kinderarts had vorig jaar al medicatie geadviseerd. Toen heb ik gevraagd of hij zijn kinderen cocaine zou geven. Waarom? Omdat Ritalin en al die andere zooi onder de opiumwet vallen NET ALS harddrugs!
Neurofeedback was de weg die wij in zijn geslagen een jaar geleden en het gaat hartstikke goed.
Eliane je bent ook een optimist!
I love it!
Beste Claudia,
Mijn naam is Rick, ik ben 37 jaar getrouwd en heb 2 kinderen. Ik lees in je reactie op medicatie dat je stellig tegen bent. Ik zal je mijn ervaring vertellen. Je kan altijd kijken of je er iets aan hebt.
Als kind zijnde gingen mijn ouders scheiden vanwege alcohol problematiek. Ik was destijds al een druk jochie 6 jaar. We moesten verhuizen en ging uiteindelijk naar school. Echter naar dringend advies en onderzoek werd ik geplaatst op een LOM school. Na een aantal maanden bleek dat volgens de leerkrachten van de LOM, ik mogelijk ADHD zou hebben. Echter mijn moeder wilde niet aan medicatie beginnen voor mij en heeft mij eigenlijk ondanks alle symptomen los gelaten in het publieke domein. Na veel ruzies met eigenlijk iedereen, en heel veel vallen en opstaan ging ik richting de pubertijd.
In mijn pubertijd kreeg ik het op de heupen en werd ik geconfronteerd met ruzies schorsing, emotioneel gedrag, veel praten, niet luisteren naar anderen (of ik moest geïnteresseerd zijn in de persoon,) Was nooit thuis en altijd maar buiten hangen. Weinig (vrienden) 2 en eigenlijk echt van mijn kant moest alles komen. Door hen liet ik mij alles zeggen. Met 17 jaar ben ik het huis uitgegaan en werkte als kok in de horeca. Alleen en ik werkte hard. Echter was ik al met mijn 15e al aan het experimenteren met drugs. Uitgaan, Ook toen kon ik niet stil zitten en was liever op pad dan thuis op mijn kamer. Administratie (ik had nog nooit administratie gedaan) Kortom puinhoop. Ik had op mijn 20e meer dan nu omgerekend 14.000 schuld. Daarnaast werd ik heel veel gepest omdat ik mij anders gedroeg dan de anderen. je wilt er graag bij horen maar na een aantal maanden soms dagen en of uren viel ik weer op en werd ik gepest en lieten mensen niets meer van zich horen. Nu ben ik 37 jaar en al 6 jaar getrouwd en heb 2 kinderen. Ik ben een trotse ondernemer. Alles liep op rolletjes……. tot vorig jaar. Ruzies niet stil zitten, weinig bemoeienis met de kinderen. Wisselvallige stemmingen van schreeuwen naar mijn vrouw en ook de kinderen. Veel buiten de deur, stres en eenzaam. Emotioneel. Als mijn vrouw iets aan het vertelde was ik afwezig en beantwoorde alles wel met ja hoor. Maar ik kreeg niet mee wat ze vertelde. Dat zorgde ook voor irritatie. Ik kon ook niet uitleggen wat er door mij heen ging. Communicatie was weg geëbd. Mijn vrouw heeft mij toen voor een bikkel harde keus gesteld. Eruit of je zoekt hulp. Ik wist dat dit ernst was en ben ook echt hulp gaan zoeken. Ik ben uiteindelijk via huisarts terecht gekomen bij een psycholoog en na een heftig gesprek doorverwezen naar een psychiater. Na 2 weken veel gesprekken te hebben gevoerd bleek dat ik ADHD had. Ik heb na deze diagnose mijn moeder eens gebeld. Die bevestigde dat. En vertelde het hele verhaal van de LOM school. Ik heb de LTS gedaan en tijdens de LTS kreeg ik op woensdag remedial Teaching. Gelukkig met veel gezweet heb ik een diploma Daarna Horeca vak techniek. Geen diploma was snel uitgekeken na 2 jaar en wilde MBO pedagogiek gaan doen. Na een jaar bleek dit ook niet te zijn wat ik wilde en zat meer met hele vage kennissen te hangen en had toen ook al een drugs probleem. Ben gaan werken als kok en ben later gaan trouwen en 6 jaar later weer gescheiden. Werken gaat prima en heb voor justitie gewerkt en Politie. Daar was ik snel bekeken en dat heeft gemiddeld 5 jaar geduurd. Druk manneke en dat beviel de ambtenaren wereld niet. Stel je eens voor als mijn moeder geluisterd had naar de Lomschool, had ik mogelijk dit vervelende gebeuren niet mee hoeven te maken en waren zaken mogelijk beperkt. Nu krijg ik medicatie van de Psychiater en voer therapie gesprekken met de psycholoog. Ik ben blij dat mijn omgeving maar ook mijn gezin mij steunt en er is veel veranderd. Gelukkig in positieve zin. Door mijn moeders trots en eigenbeeld heeft ze mij gewoon laten vallen. En het ergste is dat het eigenlijk allemaal niet had gehoeven. Ik ben blij met de stap die we als gezin hebben gezet. Het doet mij erg veel goeds. Ondanks dat ik nog wel eens druk ben, ben ik dat alleen in mijn eigen bedrijf
Best verhaal maar ADHDers hebben veel te vertellen. Kenmerkend erg lange verhalen. Terwijl dit voor een ander al met 25 regels was gezegd. Ik hoop dat je dit goed opvat maar alleen neurofeedback is niet voldoende. Bepaalde stoffen in de hersenen werken niet goed. Deze worden met medicatie wel geactiveerd. Als je goed aan de dossering houdt is er niets aan de hand.
Met vriendelijke groet,
Rick
Beste Rick,
Ik begrijp je verhaal heel goed. Mijn man en ik zijn ook geen rustige mensen.
Altijd een heel druk huishouden hier. Had ook niet verwacht dat wij hele rustige kinderen zouden krijgen. Maar ik heb gelukkig een goeie vooropleiding (SPH) en heb veel begrip (tot op zekere hoogte) van het gedrag van de kids.
Mijn man en ik staan allebei niet achter medicatie.En als onze zoon zelf wel medicatie zou willen, dan is hij ook op een leeftijd dat ik daar misschien wel begrip voor heb.
Maar zolang onze zoon zelf nog niet daarover kan beslissen zijn wij daar verantwoordelijk voor!
Heb jij zelf ook ervaring in neurofeedback, of heb je er alleen over gelezen?
Ik kan niet in de toekomst kijken maar ik blijf een optimist!!!
Grtz
Claudia…..
Hoi Rick,
Ik lees je verhaal en vraag mij daarbij af waarom de adhd alleen als boosdoener wordt aangestipt. Ik heb ook een roerige jeugd gehad, waarbij er geen ruimte voor mij als persoon was. Waar er een betere begeleiding had geweest, had ik mij anders ontwikkeld. Adhd is niet een foutje in de natuur, het is iets moois. Ik heb mijn jeugd verwerkt, waardoor de onderliggende problematiek de adhd niet meer in de weg zit en kan de adhd positief aanwezig zijn. Misschien raadzaam dat ook te proberen en de adhd niet te onderdrukken door medicatie. zodat je kan zijn wie je bent. Niet de adhd speelt je parten, maar de manier waarop er met jou als adhder is omgegaan.
Succes,
Eliane
Ik ben blij dat ik altijd mijn hart heb gevolgd..Het RIAGG indertijd heeft niet veel voor mij betekend. Maar de kinderpsychologen wel. En stap voor stap kwam er verbetering..Met liefde en heel veel geduld, duidelijke regels en standvastigheid is er veel te bereiken.. maar bovenal het kind kind laten zijn..creativiteit, op welke manier dan ook lekker laten ontwikkelen…Medicijnen heeft onze zoon nooit gehad… Zijn groeiproces en de rust op de Lomschool heeft hem veel positieve energie gebracht. Want Rust,Orde Evenwichtigheid en Regelmaat zijn de handvatten die stabiliteit op den duur bevorderen…Het ROER rechthouden…!
Zeker een voorstander, maar ik spreek voor mij persoonlijk. Een diabeet is ook blij met insuline kunstmatig omdat zij dit niet zelf maken. Ik mis een stofje in mijn brein, en krijg het via medicatie, top toch?
Hi allen. Medicatie gebruik bij kinderen ben ik persoonlijk erg op tegen. Kinderen zijn nog vol in de ontwikkeling, laat kinderen kind zijn! Zelf ondervind ik echter wel veel profijt van Ritalin op de professionele werkvloer. Zo heb ik mijn laatste promotie absoluut aan Ritalin te danken. Ik denk dat iedereen voor zichzelf kan bepalen of Ritalin wel of niets voor hen kan betekenen. Omdat ik zelf geen recept heb voor Ritalin koop ik dit online via Ritalinkopen.online Begrijp dat dit misschien niet de meest ideale manier is om eraan te komen, maar de huisarts nam mij niet serieus ondanks ik duidelijk profijt hiervan heb. De effecten zijn precies hetzelfde als wanneer ik de Ritalin van mijn kennis gebruik wat hij wel op recept krijg (het is overigens ook hetzelfde merk), denk dus wel dat dit goed zit. Voor mij is het in ieder geval een ontzettend grote hulp om het beste uit mijzelf te kunnen halen! Groeten Richard