Ik heb een tijdje geleden een aantal keer geschreven over mijn zoontje van 5 met ADHD en de neurofeedback therapie. Eerder geschreven door Claudia:
Neurofeedback of andere alternatieve geneeswijzen
Het gaat heel goed met hem, de juf is heel tevreden dus je zou zeggen: alles zijn gangetje.
Maar met mama gaat het niet zo goed. Ik ben iemand die mezelf meestal wegcijfer voor mijn gezin en altijd hele goeie adviezen en positieve woorden heb voor iemand die het nodig heeft, maar zelf…
Ik voel me echt een emotioneel wrak, in de winter is het natuurlijk allemaal een stuk erger. Maar soms denk ik echt: heb ik die kids wel verdiend? Ze zien me dan super vrolijk, dan huilend, dan schreeuwend, en meestal te haasten.
Terwijl er juist rust in huis nodig is.
De oudste die heeft het gevoel dat ik niet van haar hou omdat die jongste zoveel aandacht nodig heeft.
En we doen al heel bewust samen dingetjes met zijn tweetjes om haar aandacht te geven..
Maar doe ik het wel goed. Ik heb soms echt t gevoel dat ik erdoorheen zit.
Ik lees misschien wel teveel over allerlei aandoeningen dat ik soms denk: moet ik me ook laten testen of is dit gewoon normaal dat een moeder van 37 zo vaak emotioneel in de war is?
Ik weet het allemaal niet meer zo goed. En denk over alles: wat als dit, wat als dat..
Ik weet dat ik heel veel van allebei mijn kinderen hou en dat ik ze voor geen goud kan missen.
Geschreven door Claudia Theunissen
Geef een reactie