Iedereen die de afgelopen maanden een beetje heeft opgelet, weet dat er behoorlijk wat te doen geweest is rondom het middel Dexamfetamine. De reguliere Dexamfetamine, waar zo’n 30.000 Nederlanders bijzonder veel baat bij hebben, mocht niet meer verstrekt worden door de apotheken. In plaats daarvan mocht alleen nog Amfexa verstrekt worden. Hetzelfde medicijn, maar met een andere naam. Aldus de fabrikant van Amfexa. Bijkomend ‘puntje’ was echter dat Amfexa niet vergoed wordt, wat voor velen een enorme financiële strop betekent. Dat gaat namelijk niet om een paar tientjes, maar kan, als je pech hebt, oplopen tot een paar honderd euro per maand. Onbetaalbaar voor velen, met alle gevolgen van dien.
Als gebruiker van Dexamfetamine was dit bericht voor mijzelf ook een behoorlijke tegenvaller. Medicatie die eerst helemaal vergoed werd, ging me nu ongeveer €100 per maand kosten.. Dat hakt er behoorlijk in.
Stoppen met Dexamfetamine?
Wat nu? Stoppen met Dexamfetamine en weer het hele medicatie-traject in om te zoeken naar iets wat wél vergoed wordt? De zoektocht naar het middel dat bij mij past, in dit geval dus Dexamfetamine, was niet bepaald gemakkelijk en de gedachte dat ik weer opnieuw zou moeten beginnen, maakte me behoorlijk moedeloos. Daarbij ging ik in september weer studeren, iets waar ik me volledig op wil richten zonder een medicatie-zoektocht met alle bijbehorende ellende. Besloten dus om, met de financiële gevolgen van dien, gewoon op mijn vaste medicijn te blijven. Amfexa was toch immers precies hetzelfde?
De werkzame stof is hetzelfde..
Bij de apotheek nog navraag gedaan, aangezien ik weet van mezelf dat ik nogal gevoelig ben voor veranderingen op dit gebied. ‘Ja, ik geloof wel dat het hetzelfde is hoor, misschien een iets andere samenstelling, maar de werkzame stof is hetzelfde.’ Aldus de apotheek. Nu heb ik altijd een potje in de kast staan, wanneer ik thuis ben en mijn medicatie moet nemen, pak ik ze daaruit. Een ander potje in mijn tas, want iedere keer heen-en-weer met dat potje gaat niet goed, is de ervaring. Mijn ‘oude’ Dexamfetamine was nog niet helemaal op, er zat nog een potje in mijn tas. Thuis in de kast kwam de Amfexa te liggen. Wat zou het uitmaken als ik beide door elkaar zou gebruiken, het was immers hetzelfde medicijn.
Eerste dosering Amfexa
De eerste dosering Amfexa werd ingenomen, er gebeurde niets. Althans, niet iets dat moest gebeuren.. Knallende koppijn, hartkloppingen en een slecht humeur, dat had ik wel die middag. Ik dacht er niet te veel over na, was druk bezig en weet het aan toeval. In de weken die volgden, gebruikte ik de Dexamfetamine en de Amfexa door elkaar en langzaam maar zeker voelde ik me steeds minder goed. Na twee weken was ik door mijn Dexamfetamine heen en stapte in helemaal over op Amfexa. En toen ging het geleidelijk aan helemaal mis..
Depressief, hartkloppingen, trillen, hoofdpijn en slapeloosheid
Ik merkte totaal geen werking, mijn hoofd was overvol en ik kon me nergens op focussen. Hartkloppingen, trillen, hoofdpijn, slapeloosheid en een extreem kort lontje waren de dingen die ik wél merkte. Buiten dat, voelde ik me ontzettend depressief en zag ik niets meer zitten. Om niets sprong ik verschrikkelijk uit mijn vel, ik was de hele dag boos en chagrijnig. De link met hoe ik me voelde en de wisseling van medicatie was weleens door mijn hoofd gegaan, maar ook vrij snel weer aan de kant geschoven. Het was toch immers hetzelfde middel? Ik was in die weken erg druk in de weer met de schoolwisseling van kleine man naar het speciaal onderwijs en dat vroeg best wat aandacht. Daarbij was het ook nog zomervakantie en loopt alles anders dan ‘normaal’. Het is niet zo dat dit ‘ineens’ allemaal in volle hevigheid aandiende, maar hoe langer in Amfexa gebruikte, hoe erger het werd..
Amfexa de boosdoener?
Totdat ik op een ochtend niets meer kon dan huilen, zo ellendig voelde ik me. Dat dit weleens te maken kon hebben met de medicatie, had ik ondertussen wel door. Ik kon er de klok op gelijk zetten: wanneer ik ’s morgens de eerste dosering Amfexa innam, ging er binnen een half uur een knop om in mijn hoofd en werd ik boos, onuitstaanbaar chagrijnig en kon ik alleen nog maar snauwen. En dan bedoel ik niet boosheid die na een tijdje weer wegebt, nee, ik was gewoon de hele dag pisnijdig. Daarnaast voelde ik me zo depressief, dat ik het liefst niet eens meer wilde opstaan. Ik herkende mezelf helemaal niet meer, ik was mezelf helemaal kwijt. Mijn vriend vond het genoeg en sleepte me mee naar de huisarts. Ik trof een vervangster en legde uit wat er speelde, hoe ik me voelde en dat ik dit echt niet wilde. Ook haar snauwde ik af.. om vervolgens snotterend te zeggen: ‘Oh, sorry hoor, ik wíl helemaal niet zo zijn.. Dit is dus wat ik bedoel..’ Gelukkig begreep zij me erg goed en ondernam meteen actie.
Per direct stoppen met de Amfexa en weer terug op de ‘oude’ Dexamfetamine.
Gelukkig weer de oude
Fijn, zou je denken, want je weet dat dit middel werkt dus dan is je probleem opgelost. Dat viel echter nog best tegen. Aangezien ik dit middel enkele weken niet had gebruikt, kwamen alle bijwerkingen weer die ik ook had toen ik er 3 jaar geleden mee begon. Gebrek aan eetlust, misselijkheid.. en wat ik het meest vervelend vond: slapeloosheid. De eerste 3 weken sliep ik, als ik geluk had, 2 uur per nacht. Ik was doodop, maar slapen lukte me niet. Langzaam werd het beter.
Ik ben ondertussen 2 ½ maand verder en kan zeggen dat ik nu pas weer ‘de oude’ ben. Ik heb er echt een flinke klap van gehad en dat heeft me heel veel gekost. En dat voor een middel waar je dan als patiënt verplicht op over moet stappen, waarvan beweerd wordt dat het precies hetzelfde middel is dan het oude.. In mijn geval pakte het helaas iets anders uit..
Geef een reactie