Een dagje niks, geen medicatie en niet op mijn tenen lopen. Voorproefje doen voor hoe het straks zal zijn zonder Dexamfetamine… Sjonge wat zie ik er tegen op maar nu minister Schippers toch het aannemen van de motie van Leijten en van Gerven heeft terug gedraaid zit er niets anders op dan dat ik straks weer alle dagen in mijn eigen drukke hoofd moet zien te overleven…
Dit is een “gewone” dag… eentje zonder afspraak bij PsyQ of UWV.
Wakker worden… het geluid van de wekker klinkt alsof er een bom wordt afgeschoten naast mijn hoofd. Je ogen open doen… alsof iemand met een zaklamp recht in je gezicht schijnt en niet van plan is om het de andere kant op te richten.
Warme douche… even rust… het geluid van het water overstemd voor even de chaos in mijn hoofd. De constante gedachtestroom die zo eigen is voor een ADHD-er. Die gestopt kan worden met een pil… Helaas nu dus niet. Zodra de douche uitgaat voel ik de kou, niet alleen mijn lijf maar ook in mijn hoofd wordt het koud. Alle woorden tuimelen rond, lijstjes van wat ik nooit doen, geen orde kunnen scheppen in die chaos. Lichte wanhoop steekt de kop op… probeer te focussen. Let op je ademhaling… aankleden.
Oooh de wasmand! Dat kan ik wel alvast doen, een was sorteren om zo mee te nemen naar beneden. Aankleden… haar föhnen. Föhn? Waar ligt ie nu weer? Zoeken… hé misschien eerst even mijn bed opschudden? En dan die was… nee mijn haar föhnen! Pfffff klaar… naar beneden! Broodjes maken voor de jongens… oh ja! Die moet je wel even wakker maken natuurlijk! Boven aan gekomen zie ik die wasmand… oh ja, die zou ik meenemen.
Mn hoofd vult zich langzaam met alle geluiden en beelden, gedachten lopen door elkaar, het “bonzen” gaat beginnen. Bij alle gedachten horen beelden en geluid. En als ik probeer ze weg te stoppen gaat het geluid steeds harder.
Ooooh hoe kan ik dit stoppen? Ik wéét dat het niet kan stoppen zonder medicatie maar begin toch te piekeren over hoe het in godsnaam draaglijk kan worden.
Ondertussen stof ik mijn huis, maak de wc schoon, pak de stofzuiger en zet de emmer met dweilwater vast klaar.
Wasmand? Oh ja… machine aanzetten! Koffie… Misschien kan ik dan even bijtrekken. Radio aan, soms helpt het om mee te zingen. Vandaag niet. Het irriteert meer dan het goed doet.
Stofzuigen, dweilen… op de bank met mijn voeten omhoog bedenk ik ineens dat ik iets moet eten. Niet over de natte vloer… Dus wachten…
Zenuwachtig begin ik met mijn vingers over de stof van de bank te wrijven. Nadenken over hoe ik in de keuken kan komen… Dus tóch over die natte vloer. Broodje, koffie, beetje afwas. Opnieuw met dweil, koffie en broodje terug.
Weer zitten… gedachten tuimelen weer door mijn hoofd. Deze keer naar de boodschappen, wat eten we vandaag?
Hé, het vuilhuisje op het pleintje wordt geleegd… ik hoor het, de vrachtwagen maakt immense herrie… vogeltjes in de tuin vliegen driftig heen en weer. Maken een nestje in het huisje.
Huisje…. vuilhuisje! Is de vloer al droog? Het vuilhuisje is leeg… ik heb nog een vuilniszak in de keuken. Niet over de vloer!!
Gelukkig is het 9 uur… nog een paar uur chaos en dan mag ik naar bed! Stopt het dan? Nee helaas….dan maalt de hele dag nóg een keer door mijn hoofd!
Boodschappen doen is een hel… alle stemmen denderen mijn hoofd binnen. De felle lichten prikken in mijn ogen, vullen mijn hoofd met licht en kleuren die pijn doen. Ik krijg het benauwd en wil weg. Snel mijn lijstje afgaan… dat zou kunnen als het handig opgeschreven was… briefje! Waar is dat briefje? Thuis op tafel natuurlijk… dus gedoemd om alle paden af te gaan en sommige misschien wel 3x.
Bij de kassa is de dame zoals altijd heel vriendelijk… maar ik wil naar huis. Veilig tussen mijn muren.
Oh alsjeblieft mevrouw achter me, hou op met zeuren over de prijs van een bloemkool. Vreet die bloemkool óf leg het terug… maar laat mij met rust. De komkommer in mijn hand houd ik stevig vast. Ik zou haar kunnen meppen ermee. Hard en meedogenloos slaan… gewoon omdat mijn hoofd het gezeur niet meer aan kan. Ik zou het echt willen doen….
Ik moet weg. Ik voel me misselijk, zweet breekt me uit en alle vezels in mijn lijf spannen zich aan. Mijn kaken verkrampen. Ik wil weg, kan niet meer denken. Mijn hoofd bonst, mijn oren suizen. Ik moet blijven slikken en goed luisteren naar wat ik moet betalen. Ik pin… maar weet niet eens hoeveel. Snel de winkel uit….
De weg naar de parkeergarage lijkt vol met truttende mensen die vlak vóór mijn voeten plotseling stil moeten gaan staan. Binnensmonds foeter ik ze uit voor alles dat mooi en lelijk is. Tassen in de auto, achteruit rijdend besef ik weer wat een enorm slagschip van een auto we hebben. Na 3x steken kan ik uit het vak wegrijden. Oooh wat verlang ik naar rust in mijn hoofd, helaas, je ging testen weet je nog? Voor hoe je het straks vol moet houden als je echt geen Dexamfetamine meer hebt….
Met tranen in mijn ogen parkeer ik voor de deur. Zwaai vermoeid maar ogenschijnlijk vriendelijk naar een voorbijganger.
Ik blijf zitten om niet te hoeven praten.
Naar binnen…..
Het pillenalarm op mn telefoon gaat. Nee…jammer joh, vandaag niet!
Één ochtend voorbij….één middag en avond te gaan. Uren kruipen voorbij, mijn lontje wordt steeds korter. De chaos in mijn hoofd wordt erger en erger. Herinneringen dringen zich op. Gevoelens komen naar boven, dingen waar ik niet aan wil denken. Bezig blijven, misschien scheelt het iets!?
Nope… gedachten blijven als een zee aan komen rollen en weer wegschuiven. Moe… zó moe!
Eten maken, aan tafel luisteren naar wat iedereen heeft gedaan terwijl mijn hoofd al zo vol is probeer ik toch mee te doen. Afwassen en dan koffie. Tranen komen steeds hoger. Een dikke keel en maar blijven slikken. Nog een paar uurtjes…
Voor het naar bed gaan neem ik mijn toevlucht tot een paar druppels wietolie. Iets van de spanning gaat eraf. Mijn spieren ontspannen iets. Mijn hoofd blijft echter op volle toeren draaien. De hele dag gaat nog eens voorbij. Om tot de conclusie te komen dat ik denk langzaam gek te worden! Hoe heb ik dit ooit volgehouden vóór mijn medicatie?
Simpel… ik had geen vergelijkingsmateriaal. Nu wel en dan wordt het afgenomen. Af en toe val ik in slaap, om ineens weer wakker te schrikken en de chaos is er nog! Een paar uur per nacht slaap ik, rusteloos en dromend over van alles. Om de volgende ochtend gebroken op te staan… Gelukkig is er dan weer mijn vertrouwde Dexamfetamine. Nog een klein poosje wel…
Zou minister Schippers de motie nog verwerpen als haar dagen zo zouden zijn?
Helaas is het niet haar hel en verdoemenis… maar de mijne. En van zo’n 30.000 mensen met mij.
Als ze toch eens 1 dag met ons kon ruilen….
Ze zou gaan huilen….
Als er geen Dexamfetamine-pilletje zou zijn
Geschreven door Martine van Balen-Kuijper
Prachtig beschreven. Heb jij nog meer ervaringen over Dexamfetamine? Laat dan jouw reactie achter op ADHD Forum Nederland: http://forum.adhdblog.nl/conversations/ervaringen-met-dexamfetamine-adhd
Misschien een schrale troost, de tweeëneenhalf mg tabletten worden meestal vergoed. Heb ze net gehaald. Verdelen over de dag die 4 stuks. Lage dosering maar beter dan niets.
Ja als ik het dagelijks gebruik wordt ik agressief en krijg migraine… Ik gebruik het zonodig als ik me moet concentreren.
Als ik moet opruimen, als ik ga schminken en al die kinderen door elkaar gillen, als ik ergens heen moet waar het druk is en ik anders overprikkeld raak.
Dat werkt voor mij beter dan dagelijks gebruik… Ivm de agressie en migraine
Wat mooi beschreven heb je dit. Het zou mijn dag kunnen zijn zinder de Dex. Ik ben al aan het minderen om zo zolang mogelijk van mijn voorraad te kunnen genieten. Want ja het is maar de vraag of ik het straks betalen kan en of deze Dex mij ook de bij werking migraine geeft. Want dat probleem had ik ook nog eens. Een bepaalde fabrikant kon ik tegen.
O ik hoop zo dat ze ons en al die andere 30.000 mensen gaan helpen, en het weer naar het oude doen. Want ik wil niet terug naar vroeger (kopie verhaal hier boven).
Ik herken het ook en volgens mij heel veel vrouwen zonder medicatie. Echter… Ik heb me nooit laten testen en heb geleerd ermee om te gaan. Ik ben een chaoot eerste klas. Sta zo ook bekend. Gebruik geen medicatie. Vind ik ook niet nodig.
Kan het me voorstellen dat als je niet gewend bent aan die chaos in je hoofd en doen en laten, je het heel lastig vind. Maar wellicht lukt het je om jezelf langzaam aan de chaos te leren wennen door het langzaam en niet “cold turkey” af te bouwen. Het is wie je bent. Probeer jezelf te nemen zoals je bent en van jezelf te houden.
Ieder staat daar anders in. Ik ben nu 40 en gebruik sinds een jaar Dexamfetamine. Ik ben dus zeker wel gewend geweest aan de chaos in mm hoofd en ik vond/vind het een hel. Als je geen diagnose hebt krijg je ook geen medicatie dus je hebt geen vergelijkingsmateriaal. Ik wel, en ik accepteer mijzelf ten volle maar de rust die ik ervaar met medicatie voelt voor mij gewoon veel beter en ik functioneer dan zoals ik zelf graag wil. Ikzelf vind het een groot verschil of je een officiële diagnose hebt of zelf een diagnose hebt gesteld. Je zou dus ook gewoon een chaoot kunnen zijn en dat is dan tóch net iets anders dan ADHD hebben.
We houden het maar op “ieder zijn mening” denk ik.
Ik heb ADHD ik gebruik nu zelf Bupropion is tegen depressies maar heel goed voor mensen met ADHD ik slik ze nu al en tijd en voel mij er erg goed bij.
Ik heb vroeger ook medicatie gehad tegen depressie het werkte perfect
Maar toen ik der mee stopte werd ik wel degelijk depressief en dat ging heel geleidelijk ik had het zelf niet door
Nu sinds een aantal maanden weer aan de dex na dat ik bijna 10 jaar zonder medicatie had gedaan
Toen ik veel sporte had ik geen medicatie nodig
Langzaam werd het weer een chaos
Nu een paar maanden terug ik weer het eerste medicijn had genomen wist ik drekt dat ik niet meer zonder wou
Hoi, gaat het verhaal hierboven over mij? 😉 Zo goed beschreven, woord voor woord! Ook ik ben er tegenaan gelopen dat de Dexamfetamine niet meer te betalen is. Ik gebruik 15 Mg in de ochtend en 10 Mg in de middag. Gelukkig heb ik een apotheek die met mij mee wilde denken, en die rond is gaan vragen bij apotheken die zelf ook medicijnen kunnen maken. Dat is dus gelukt! Ik heb nu voor 3 maanden capsules van de Dexamfetamine gekocht voor 60 euro in plaats van 150 euro via de zorgverzekering. Ik gebruik de capsules al 3 weken en ik merk geen verschil. Misschien kan je informeren bij je apotheek.
Eigenlijk was ik op zoek naar iets anders met betrekking tot ADHD toen ik hier terecht kwam, dus zal ik de vraag toch maar even stellen.
Hebben anderen ook de ervaring dat ze totaal niet om kunnen gaan met bepaalde type mensen? Een bepaalde stem? Mensen die veel aandacht ‘zuigen’? Mensen die denigrerend doen naar anderen? Enz? Is dit ook een trek van een ADHD-er of ligt dit echt aan mijn gebrek aan acceptatie?
Ach, voor jullie is er tenminste een medicijn dat iets uithaalt. Ik heb alle mogelijke medicijnen geprobeerd en ik blijk tot die minderheid te horen bij wie geen enkel medicijn werkt. Bij mij zijn alle dagen zoals omschreven in dit verhaal. En die blijven de rest van mijn leven zo.
Wauwww!! HAd ik kunnen schrijven! Top verwoordt en wat schandalig dat men deze medicatie en een beter leven van je afnemen!! Ik zelf slik methylfenidaat maar wil overstappen,,, eerst maar eens heel goed gaan verdiepen in de kosten!!
Voor iemand die gestopt is met Dex schrijf je een behoorlijk, invoelend, geconcentreerd verhaal. Je beschrijft tot in detail je gevoelens en stap voor stap je belevenissen. Ik heb ongeveer 15 jaar Dex gebruikt. Ben een paar keer gestopt zonder echte problemen. Alleen een beetje moe. Nu ben ik alweer een tijd gestopt en ik ga nooit, nooit meer beginnen. Dex lijkt een wondermiddel, maar dat is het niet. Na een tijd van gebruiken beland je in een geestelijke spagaat. Het idee dat je het nodig hebt is het ergst. Je ontregelt je eigen stofwisseling en je zelfvertrouwen daalt. Vergeet niet dat het een drug is vergelijkbaar (zoals de naam zegt) met amfetamine en coke.
Ik heb gemerkt dat structuur en goede voeding veel beter werken. Je voelt je gezonder, evenwichtiger en rustiger. Echt, geloof me. En vertrouw op jezelf. Na verloop van tijd ga je tijdens het gebruik vertrouwen op de Dex. En dat is killing voor je geestelijke groei. Ik maak me met name zorgen voor de kinderen. Juist voor kinderen werkt werken de drie R’s het beste samen met goede voeding. Vooral oppassen met suikers.
Beste lezers, bouw je huis op je eigen rots en niet op zand.
Accepteer momenten van onrust en leer optimaal te ademen.
Val niet in een verslaving die je eigenheid en eigenkunde sneaky ondermijnt. En geloof de farmaceutische industrie niet want die wil jou en je kinderen aan zich binden. Neem het heft in eigen handen en kijk in de spiegel. Wordt geen karikatuur van jezelf. Leer jezelf kennen en accepteer wie je bent.
En nogmaals…. bescherm je kinderen!