Onze ervaringen met ADHD en ODD bij onze kinderen. Sinds de geboorte van onze oudste zoon hadden we al het idee dat er misschien eens wat kon zijn. Onze gynaecoloog had ook al eens gezegd hij mankeert wat maar wat weet ik niet. Het was wel zo dat onze oudste zoon dat als hij naar de peuterspeelzaal ging gewoon zijn eigen dingen deed kon ook niet stil zitten en zo sprong van hak op de tak en als hij thuis kwam brak hij de boel af.
Weer of geen weer hij wil altijd buiten spelen rennen en vliegen. Op de commode was het ook wel een probleem stil liggen was er niet bij. Soms werden we radeloos en we zijn toen ook wel bij de dokter geweest omdat we soms niet meer wisten wat we moesten doen. We hebben toen gevraagd of we hem mochten testen maar daar werd moeilijk over gedaan.
Toen onze oudste zoon naar groep 1 ging werd het alleen maar erger. Op school merkte ze niets zeiden ze maar wij hadden gewoon echt de problemen thuis het was soms zo erg dat als zijn vader thuis kwam en we moesten eten dat hij zijn vader tegen zijn schenen aan sloeg met een metaal voorwerp.
Onze oudste ging naar groep 2 en daar werden de problemen alleen maar erger zijn concentratie werd lastiger hij kon slecht mee komen in de klas je merkte dat hij anders was dan andere kinderen. Mocht vaak niet komen spelen omdat ze dan vonden dat hij te druk was.
Na veel praten en contact te hebben gehad met dokter Pereira die toen al dacht van 99% dat hij wel wist wat hij mankeerde raadde hij ons aan om te gaan testen. We zijn weer naar de huisarts gegaan en een test aan gevraagd voor het Erasmus MC-Sophia beter bekend als het Sophia kinderziekenhuis waar hij helemaal getest is. Na ongeveer 6 weken kregen we de uitslag dat hij dus ADHD en een lichte vorm van ODD heeft. Het was voor ons een opluchting want nu konden we wat met hem gaan doen. Medicijnen coaching en misschien wel een andere school. Op de school waar de oudste zat hadden we gevraagd of ze een pcl onderzoek konden aanvragen maar die school wilde nergens aan mee werken want ze vonden het maar onzin wat we vertelde en volgens die school was het ook allemaal niet waar Ricardo had niets.
Medicatie voor mijn kinderen
Na veel gedoe kreeg hij ook ADHD medicatie en hij veranderde heel erg de goede kant op. Wel merkte we dat de acceptatie in de straat en school achter uit ging en Ricardo mocht bijna nergens meer aan mee doen en werd ook nooit meer gevraagd voor een feestje want ja hij was te druk. Op school wilde ze hem geen medicijnen geven dus ik moest iedere dag 15 minuten eerder op school zijn voor zijn medicatie en dan moest ik nog eens buiten wachten in de kou en regen echt heel vervelend.
Het pesten in de straat werd alleen maar erger. Uitschelden onder het ijs besmeurt worden altijd wat hij te veel of ineens gingen ze naar binnen als Ricardo mee wilde spelen. We hadden besloten om te gaan verhuizen en ook gelijk een andere school te gaan zoeken.
Gesprek met schooldirectie
De jongste ging al daar naar de peuterspeelzaal dus was dat goed alles op 1 school. Toen we een gesprek aan gingen daar met de directie vroegen we hoe hun om gingen met kinderen met ADHD en ODD, nou ze wisten er alles van. Dat gaf ons een heel goed gevoel en dus besloten we om de kinderen daar op school te doen. Ook konden ze goed met medicatie overweg het ging altijd goed. Ricardo ging van school en na de zomer vakantie mocht hij op zijn nieuwe school beginnen in groep 3. Nou de ellende begon al vanaf de 1e dag dat het al niet goed ging met de medicijnen.
Problemen op school
Ook daar ontstonden dus al de problemen met concentratie en het niet mee komen in de klas. Maar hij had het wel naar zijn zin, met hakken over de sloot ging hij naar groep 4. Daar werd het alleen maar erger hij werd verschrikkelijk gepest iedere dag en het leerprobleem werd alsmaar erger. Wij wilde een PCL onderzoek laten starten maar school kon nog zoveel zeiden ze en Ricardo kreeg zijn eigen rekenmap en moest dan maar alleen op de gang gaan rekenen.
Toen wij dat hoorde hadden we echt zo van dit kan toch niet. Het pesten werd erger en erger en school deed er niets aan. Met veel gesprekken deed Ricardo nog 1 jaar groep 4 over maar goed ging het helemaal niet. Hij werd met de dood bedreigt het was echt verschrikkelijk. Ricardo had net voor hij naar zijn nieuwe school ging ook nog eens heel onverwachts zijn oma verloren wat veel pijn deed.
De problemen werden alleen maar erger het werd zelfs zo erg dat Ricardo aan de antidepressiva moest omdat hij zo achteruit ging en zelf soms dood wilde. Na veel wikken en wegen is het ons gelukt Ricardo daar van die school af te krijgen en zit nu op een geweldige school SBO.
Het gaat nu gelukkig heel goed met hem. Zijn prognose is VMBO met leerweg ondersteuning. nadat hij naar de passend onderwijs is gegaan is hij zo op geknapt en binnen 4 á 5 maanden was hij van de antidepressiva medicijnen af.
Onze jongste zoon is het zelfde kan ook niet mee komen op school en in groep 1 was het al een probleem en in groep 2 werd groter. Zijn CITO score was C en D scoren en dus maakte ze zich zorgen. wij hebben Brian laten testen in groep 1 in het UMC Utrecht waar naar 3 weken al de uitslag bekent was. Medicijnen geven werd ook een probleem daar dus hebben we dat met de oppas voor tussen de middag geregeld en dat gaat goed.
Brian doet nu voor het 2e jaar groep 2 maar vertrouwen in de school hebben we niet. Dus hebben we met spoed een PCL aan gevraagd en Brian gaat gelukkig na de zomer vakantie ook naar de zelfde school als Ricardo. We hebben de zelfde problemen moeten onder vinden met Brian als toen met Ricardo alleen het pesten dan niet gelukkig.
Allebei zitten de kids op Ritalin Retard een lang werkende. We hebben PGB zodat we coaching in kunnen kopen en ook voor eventueel logeer weekenden. Ik moet zeggen we hebben nu gelukkig wat meer rust omdat alles geregeld is maar voor dat alles geregeld is ben je zomaar 4 jaar verder.
Omgaan met ADHD op basisscholen
Ik kan soms ook niet begrijpen dat er gewone basisscholen zijn die altijd maar denken dat ze weken hoe ze met kinderen om moeten gaan die een beperking hebben. Terwijl dat gewoon weg niet zo is en dat ze dan gewoon niet door hebben hoe erg ze een kind iets aankunnen doen. Ricardo van ons was helemaal aan de grond wij als ouders gingen echt kapot maar gelukkig wij hebben al veel bereikt en geleerd maar er val best nog veel meer te bereiken en te leren.
Wij wensen alle ouders van kinderen met ADHD en wat voor beperking dan ook heel veel succes en mensen LUISTER NAAR JE EIGEN GEVOEL dat is de goede richting.
Geschreven door Jacqueline en Peter, de trotse ouders van ons kind met ADHD en ODD.
Wat goed om jouw ervaring als ouder van kinderen met ADHD te lezen. Dapper dat je alles zo opschrijft. Luisteren naar je eigen gevoel is inderdaad erg goed. Bedankt voor het delen.
Roos
Heel herkenbaar ik ga al 25 jaar met ADHD en ODD om en loop nu nog dagelijks tegen onbegrip en “goede” adviezen op. Het blijft een gevecht voor je kinderen en jullie als ouders.
Ik ben nu oma en heb al menig probleem op moeten lossen, zonder school die helpt, zonder hulpverlening die altijd achter de feiten aanloopt, Bureau Jeugdzorg die niet weet hoe ze echt kunnen helpen, partners die het opgeven, angsten overwinnen, loslaten en weer helpen, ik heb de moeilijkste jaren overwonnen door ook PGB aan te vragen om mezelf en mijn kind te helpen. Ik ben moeder, oma, coach, mantelverzorgster, budgetbegeleidster en huishoudster.
Wees sterk en gebruik je intuïtie. Geeft nooit op!
groetjes Patty
Het lijkt wel of ik samen met mijn man de ouders ben van dit verhaal, erg herkenbaar allemaal. Het is niet niks een kind of kinderen met ADHD en ODD, heel veel respect voor jullie.
En zo als jullie al mooi zeggen “je eigen gevoel volgen” dat zeggen wij ook altijd tegen onze kinderen, wij doen dit zelf namelijk ook.
Succes! Marion
Helaas, scholen doen kinderen vaker tekort. Het kind kan zich soms net staande houden op school, maar dan thuis niet meer. Of de school heeft niet door hoe erg het gepest is. Fijn dat jullie beide zoons straks wel op de juiste school zitten voor hen.
Ik heb 2 zoons 1 met lichte vorm inderdaad en 1 zoon heftige odd adhd, met de jongste zoon goede scholen en mee werking, oudste zoon verschrikkelijk pesten, zelfs van leraren, altijd de schuld geven aan mij alleenstaande moeder jong (walgelijke,tunnelvisie) pest protocollen niet uitvoeren, kind aanpakken, fysiek, thuis niet geslagen worden maar op school wel bizar.
Heb mijn zoons gemonitord vanaf kleins (toen hadden ze dit nog niet pas na hun 11jaar werd het extreem erg), hoe erger het pestgedrag en de druk en afwijzing van school hoe erg het gedrag (gedragsprobleem) werd kinderen zijn 5 dagen in de week op school de thuis situatie doet nog maar weinig hoor vanaf 4jaar.
School is niet voor sociaal emotioneele ontwikkeling maar een kind heeft wel een.hechting tot 6 jaar oud, moet je voorstellen wat een begriploos school systeem kan doen met een kind (niet luisteren maar voelen omgeving, afwijzing, bestempelen, buitensluiten.) Want ODD is zeker het voorkomen (en zeker heel veel licht aan omgevings factoren) pesten, slechte school, ROT woonomgeving enz. Maar een ouder de schuld geven is veel makkelijker
Nou, wat een verhaal zeg 🙁 net aangemeld hier op de website van ADHD blog Nederland. Maar het is alsof ik mijn eigen verhaal lees! Mijn zoon heeft ADHD en Dyslexie gediagnosticeerd en binnenkort wordt hij eindelijk getest op autistisch spectrum en ODD. Blij dat ik me hier heb aangemeld. Wat een herkenning!
Onze zoon bijna 6 jaar is gisteren gediagnosticeerd op ODD. Van baby af aan hebben mijn man en ik al het idee gehad dat er iets anders was dan bij andere kinderen. Maar we konden er goed mee omgaan. de problemen waren voor ons te doen. We hebben maar 1 kind dus alle aandacht tijd en energie kon allemaal naar hem gaan.
Toen hij 1 jaar was ging hij naar de crèche. Ook daar was zijn andere gedrag wel opgevallen maar echt bepalen wat er nou was dat was moeilijk. Zo kon hij heel driftig worden als hij zijn zin niet kreeg en bijvoorbeeld kinderen bijten. Maar aan de andere kant kon hij heerlijk spelen en liet hij zich als levende pop gebruiken door de wat oudere meiden.
Doordat de vermoeidheid er bij ons ook insloop waren er verkeerde gewoontes ontstaan zoals dat onze zoon altijd rond 22:00 uur wakker werd en niet meer in slaap te krijgen was (al vanaf baby af aan) sliep hij bij ons in bed en daar sliep hij heerlijk. Voor ons als ouders iets minder maar we konden in ieder geval een beetje slapen (zonder te draaien).
Toen onze zoon 2 jaar was zijn we verhuisd. Toen hebben we de energie bij elkaar geraapt en gezegd nieuw huis nieuwe regels en het was in het begin wel zwaar met veel huilen (van alle kanten) is het gelukt om hem in zijn eigen bed te laten slapen. Maar nu nog steeds wordt hij vaak wakker. soms huilend soms gewoon zomaar.
Na onze verhuizing moest hij wel weer naar de crèche. na veel zoeken een kleine crèche gevonden waarvan we een goed gevoel bij hadden. Ook hier werd duidelijk dat hij een andere aanpak nodig had dan de andere kinderen. Gelukkig was het een kleine groep en konden ze hem geven wat hij nodig had. 1 Leidster was het helemaal en daar liep die letterlijk mee weg. Zo fijn als die moest werken. Wat heb ik toen al vaak in de auto zitten huilen. Ik voelde me zo een slechte moeder door het gedrag van onze zoon. Ik kreeg elke keer weer te horen wat hij had gedaan of niet wilde doen.
Toen hij een jaar of 3 was gooide mijn familie er ook nog een schepje bovenop. Ik deed de opvoeding niet goed want als mijn moeder onze zoon had schopte hij haar en sloeg hij haar en hij luisterde niet als hij iets stouts deed. Ik was geen goede moeder en ik moest maar eens een cursus gaan volgen om te leren hoe ik moest opvoeden. Dit heeft mij zo erg geraakt dat ik er nog steeds om zit te huilen. Ik deed echt alles met heel veel geduld en positiviteit en consequent. Maar ik kon niet elk gevecht met hem aan gaan. Dan was ik alleen maar aan het vechten. Was het echt te erg of te gevaarlijk dan ging ik het gevecht aan. want een gevecht werd het. Een uitputtingsstrijd. bij het corrigeren verviel ik van het 1 in de ander. Zat hij in de gang voor straf, plaste hij expres in zijn broek. (broek uit droge broek aan en blijf nog maar even zitten) schreeuwen, slaan, met alle schoenen gooien en de jassen van de kapstok trekken. Eerst ging ik er dan ook weer meteen heen en werd ik daar dan weer boos over en dan weer de strijd dat hij moest helpen met het opruimen. Dan ging hij me vaak schoppen en slaan en kregen we daar weer strijd over.
Een uitputting en wat voelde ik me een slechte moeder! Waarom werkt dit niet! Waarom luistert hij niet! Alle ouders geven toch zo hun kind straf? ga maar even op de trap! Ik doe zo mijn best! ben ik dan echt zo een slechte moeder? En nog meer commentaar kon ik krijgen van mijn mijn moeder en nu ook mijn zus. Ik was te laks en liet hem veel te veel zijn gang gaan! ik moest strenger zijn! Ik kon niet meer! Ik was op! klaar met vechten het had toch geen zin! wat ik ook deed het was niet goed genoeg. Ik raakte depressief en zag het echt niet meer zitten. Ik kon net zo goed dood zijn want ik kon mijn zoon toch niet goed opvoeden dus hij was beter af zonder mij.
Nu zie ik dat mijn zoon me zeker wel nodig heeft en probeer ik me beter te wapenen tegen het commentaar van anderen en zeker tegen die van mijn moeder en zus want die komen het hardst aan.
Toen onze zoon 4 was mocht hij naar school. Gezocht en gezocht maar een kleine school in de buurt is er niet dus dan maar naar de buurtschool. Wel een goed gevoel over ook omdat ze zeggen veel opvang mogelijkheid te hebben als het niet goed gaat met een kind.
Onze zoon gaf al aan geen zin te hebben in de verandering voor hem maar het moet! elke dag met veel moeite tegenzin en drama naar school. Een heel moeilijk jongetje terug krijgen. Toen hij in groep 1 kwam en er echt dingen van hem werden verwacht ging het eigenlijk echt mis. Schoppen slaan maar ook met tafels en stoelen gooien en met blokken naar de kinderen. Ik heb toen aan de bel getrokken bij het jeugdteam en samen zijn we gaan kijken wat we konden gaan doen.
Ondertussen hoorde ik van Kay steeds vaker dat hij de klas uit was gezet en dat vond hij prima want op die manier hoefde hij lekker niet mee te doen met de rest. Maar ik vond toch wel dat hij mee moest doen dus een gesprek aangevraagd op school. Jeugdteam ging met me mee om me te ondersteunen. Zo jammer dat school niet zelf bij mij aan de bel heeft getrokken en heeft gezegd het gaat niet goed we moeten een plan opstellen. Nee de makkelijke weg en een kind steeds weg sturen. Een plan opgesteld met een beloningssysteem en dat bleek aan te slaan. maar op een gegeven moment vond hij dat eigenlijk ook allemaal niet meer zo interessant en ging hij weer terug naar zijn oude gedrag en met een klas met 30 kinderen had de juf ook geen tijd om hem goed te ondersteunen en in een juiste baan te leiden. tegen het einde van het school jaar werden we steeds vaker gebeld dat het niet ging en of we hem konden ophalen. Geen probleem maar zo mist hij wel heel veel lessen. En het werd een aangeleerd ding voor hem. Doe ik stout , nou dan mag ik naar huis! En zo ging het dus tot ik hem elke dag mocht ophalen. Nog 3 weken en het was einde schooljaar. Ik heb vriendelijk tegen ze gezegd dat ik hem thuis hou voor de rest van het jaar omdat ik dit niet echt heel positief vond voor hem.
Omdat we niet het idee hadden dat het het volgende schooljaar anders zou gaan besloten te gaan zoeken naar een nieuwe school. Met zo ie zo kleinere klassen. Dat was een moeilijke zoektocht. In een dorp verder op werd een nieuwe school gebouwd , een vrije school , daar hebben we niet veel mee maar omdat het een nieuwe school was bestond de klas uit 10 kindjes. Kijk! dachten we daar moet het toch gaan lukken! Met de school een gesprek gehad over het gedrag van onze zoon en ook uitgelegd dat hem was aangeleerd stout doen dan mag je naar huis. Nou! daar deden ze hier niet aan! Top dacht ik! Dag 2 , kan u uw kind op komen halen want het gaat echt niet. Prima maar weet wel dat het einde dan zoek is. ja helaas maar de veiligheid van de andere kinderen staat bovenaan.
Afgesproken dat vanaf dag 3 hij halve dagen naar school toe mocht in de hoop dat het beter ging. Dag 8 kan u uw kind ophalen en hij hoeft niet meer terug te komen. Hij had zijn klomp naar de juf gegooid en dat was toch wel heel gevaarlijk. Ze had wel dood kunnen zijn. Daar sta je dan! met je kind van 5 jaar geschorst van zijn school. 2 weken is hij thuis geweest toen was er plek op speciaal onderwijs.
Maar voor maar 3 maanden dan moet hij weer terug naar zijn oude normale school. Nou heb ik totaal geen moeite met speciaal onderwijs maar dat dit zo even wordt besloten boven je hoofd en je daar als moeder geen zeggenschap over hebt deed me zeer heel veel zeer. En maar voor 3 maanden. Een echte jojo wordt het zo! dat is toch niet goed voor een kind! hup naar school nummer 3. De eerste dag was een drama te verwachten natuurlijk! Maar daarna ging het echt top! Hij werd thuis ook zoveel rustiger, toegankelijk, gemoedelijker en liever! Echt een heel ander kind!
Maja voor maar 3 maanden. Ondertussen was hij ook aan de beurt om getest te gaan worden op het 1 en ander. Ondertussen het eerste gesprek gehad op school! gesmeekt of hij niet mag blijven, maar na 3 maanden moet hij toch echt weer weg. Nu de uitslag van de test binnen ODD, heel herkenbaar allemaal. Binnenkort weer een gesprek op school en dan hoop ik dat hij met deze stempel mag blijven. Mij maakt de stempel niet uit alleen het geluk van mijn kind. En als hij hier op deze school gelukkig is waarom mag hij dan niet gewoon blijven?
Ondertussen is hij niet meer het voorbeeldige kind als dat hij was de eerste week daar op school maar zo erg wat als het was dat is het zeker niet meer. We hoeven ons gevecht niet meer te kiezen maar kunnen hem gewoon aangaan. Het opvoeden kan beginnen en als hij hier mag blijven kunnen we doorgaan met de opvoeding en kan hij misschien ook weer op zwemles waar hij ook vanaf was gestuurd wegens zijn gedrag.
Mijn dank is groot voor het lezen van deze reactie.
Joyce
Wat een herkenbare verhalen allemaal. Ongelooflijk, maar ook fijn om te lezen dat wij niet de enige zijn.
Wij hebben een zoon van 10 met adhd en odd.
Hij zit nu op speciaal onderwijs, maar moet over 2 jaar naar het middelbare onderwijs. Help…..waar doe je goed aan.
Gedrag word de laatste tijd weer erger. Hij kan nu niet eens meer naar buiten om te spelen. Niet te vertrouwen. Haalt de ergste kattenkwaad uit, wat je niet eens meer kattenkwaad kan noemen, heeft altijd gedoe met anderen enz. En het ligt altijd aan de ander.
Inmiddels al zoveel medicatie geprobeerd om rust in zijn koppie te kunnen krijgen. Dat wil hij zo graag. Maar het lijkt of de medicatie eerst werkt, maar na een paar maandjes lijkt hij immuun te worden. Elke keer weer.
Herkent iemand dit?
En wat is nu de “beste” medicatie bij de dubbele diagnose? Ben erg benieuwd naar jullie ervaringen.
Therapieen hebben we ook allemaal gehad. Alle vormen en op locatie, maar ook thuis.
Wat kun je nog meer?? Wij lopen even vast
Hallo Annemarie, jullie doen het hartstikke goed als ouders als ik het zo allemaal lees.
Het ‘beste’ medicijn bestaat niet, dit omdat het bij iedereen anders is.
Je zou het ADHD forum Nederland kunnen raadplegen: https://forum.ADHDblog.nl/ een account maken is gratis en kan anoniem.
Ook zou je de volgende artikelen kunnen doorlezen:
1. https://forum.adhdblog.nl/conversations/beste-medicijn-voor-adhd
2. https://www.adhdblog.nl/het-beste-medicijn/
Succes!
Groetjes, Coen
Beste Coen,
Hartelijk dank voor uw reactie.
Gaan daar zeker mee verder.
Hoi Annemarie, geen dank! Daar doen we het voor!
Groetjes, Coen