Lees hier het ADHD verhaal..
Hallo ik ben Robin 20 jaar oud en heb ADHD. Al vanaf mijn vierde heb ik ADHD en natuurlijk ging ik ook met me ouders naar van alles toe en zo er werd eerst geconstateerd dat ik gewoon druk was toen werd er gezegd dat ik hyperactief was en toen gewoon hel druk met de nadruk op druk!
Verschillende ADHD medicatie geprobeerd
Vanaf mijn vierde jaar slikte ik poeders noem maar op en ik heb het geprobeerd visolie, Ritalin en dat sloeg wel aan maar goed van vroeger weet ik niet veel meer maar wat ik wel weet zal ik vertellen van af dat ik ouder werd, werd ik drukker en kreeg daarop dus ook meer Ritalin van mijn ouders.
Heel agressief
Mijn reactie daarop was als volgt ik voelde me er dood door klinkt heel hard. Het was wel zo als je wat tegen me zei interesseerde het me eigenlijk niet was niet actief meer en voelde weinig voor buitenspelen en al die dingen enigste voor was rust voor andere toen ik een jaar of 15 was ging ik naar de hogere school toen creëerde ik me eigen wil toen kwam er iets over Concerta.
Mijn effecten waren daar op concentratie maar er waren ook nadelen ik werd er zwaar agressief van irriteerde me aan alles en nog wat dus was daar mee gestopt toen gingen we naar Equasym dat was ook niet al te best me cijfers ging omlaag nog steeds heel agressief en heel bijdehand dus toen ik een jaar of 17 was zei ik; “ik neem niks meer” en toen niemand het daar mee eens was, was ik het zat ik wou me zelf zijn of je er het er nou mee eens was of niet nou kijk ik terug naar al die tijden ik ben zo blij dat ik gestopt ben met medicatie
Ik heb me diploma met allemaal achten en negens en ik werk ik ga binnenkort weer naar school om nog een opleiding erbij te doen en ben blij met me leven.
Geloven in jezelf
En ja ik drink ik stap en ik rook en ik ben niet meer agressief en stil ongeïnteresseerd meer iedereen accepteert wie ik ben. Heb veel vrienden en ben helemaal niet meer druk. Heb nog wel is dat ik wat drukker ben dan een normaal persoon mijn vrienden zeggen blij dat je gestopt ben met die zooi. We zien nu wie je echt bent en we mogen je daarom dus ik zeg hierbij accepteer wie of wat om je heen ADHD heeft het is echt niet leuk om het zelf te hebben maar kijk naar mij wat er van me is gekomen.
Ik ben nu heel gelukkig en met de dag gebeurt er weer wat nieuws dus ja dit een beetje mijn verhaal. Hoop dat iedereen hier wat van mee pakt want het is niet erg om ADHD te hebben. Je moet alleen je eigen goed begrijpen wat je wel en niet moet doen dat is het verstandigst dan komt het allemaal goed.
Geschreven door Robin
Hoi Robin, wat een verhaal zeg en wat goed van je dat je er nu op een normale weg mee om kan gaan.Je moet mijn verhaal eens lezen…wij hebben als ouders bewust niet gekozen voor medicatie.
Het is bij mijn zoon Roald nu al jaren zo dat het op en af gaat, maar over het algemeen gaat het goed met hem.hij is inmiddels 11 jaar en vanaf de geboorte heeft hij al ADHD. Mooi om nu ook eens een andere kant te horen van een ADHD-er. Ik hoor wel van je via deze site goed joh!
Hey wat fijn dat ik een reactie op me verhaal heb ik waardeer het heel erg. Ik heb zelf toen ik op een jongeren leeftijd zat een periode gehad datalles eiglijk tegen zat ik kon het niet goed vinden omdat het eigelijk altijd zo was dat ik altijd gelijk moest hebben en daardoor heel veel ruzies met me ouders heb gehad.
Uit eindelijk nam ik veel op van andere gezinnen, vrienden, kennissen en zo zocht ik ook veel contact met een van me meest dierbaren personen dat is in mijn geval me tante geweest die heeft me veel gesteunt hierin en ook door haar heb ik een beetje leren eigen rust en drukte verdriet en noem maar op te verdelen in gelijken partijen en uit me af toe wanneer ik daar aan toe ben door een heel verhaal op papier te zetten of met haar en met mijn oom te praten
Ik heb vaak terug geken in de tijd en ben hier door bij de conclusie gekomen dat wijsheid met de jaren komt en als adhder kan ik zeggen dat alles wat je in die periodes mee maakt ook op vangt in je hoofd en hier later de vruchten van plukt.
Met vriendelijke groet Robin.
P.S. ik ga je verhaal zeker even lezen
Fijn voor je dat je jezelf bent. Ik heb een zoon van 14 hij heeft een korte periode medicatie geslikt. Wat een ramp. Hij wilde ook niets meer. Goed dat je niet meer slikt!
Ja fijn om dit te lezen, ik wil niet de medicatie afkappen maar bij mij en of anderen persone pakt het gewoon niet goed uit en kan je jezelf niet goed uiten en wil je dingen niet vertellen tegen de mensen die je het liefst hebt daarop kwam bij mij dat ik in een keer zei van mensen moeten me maar accepteren hoe ik ben en anders niet.
En laten we eerlijk zijn moet je is kijken hoe dit is uit gepakt ik leidt een heel fijn leven zonder medicatie en iederen is er blij mij en zelf lach ik nog het hardst omdat het allenmaal uitpakt hoe ik het zelf wil 🙂
Vriedelijke groet Robin
Go Robin! Je hebt helemaal gelijk! Het zal voor sommigen wel uitpakken die medicatie. Maar het blijft rotzooi voor je lichaam. Dus als het niet hoeft, niet doen.
Dan zal het voor de omgeving misschien wel af en toe storend en irritant zijn, maar dan hebben ze pech!
Je gaat toch geen medicatie nemen omdat de omgeving daar dan blij mee is, maar jij absoluut niet. En ik vind het knap dat je dat zelf hebt besloten! Ik zeg altijd dat je op je gevoel moet afgaan, en dat heb jij gedaan!