Onze oudste zoon heeft ADHD. Over het algemeen kunnen we er goed mee omgaan, alleen de ochtenden verlopen moeizaam. Het kost ons als ouders veel geduld om niet boos op hem te worden. We hebben al meerdere dingen geprobeerd, maar niets helpt voor een langere termijn. Hij praat aan een stuk door, wil zich zelf niet aankleden en treitert dan zijn broertje. Waardoor wij toch weer boos moeten worden.
Heeft iemand tips voor ons?
Geschreven door Danielle Schiphorst
het is en blijft moeilijk om niet boos te worden.. maar boos worden heeft geen zin…De remedie van onze zoon was op een keer hem in zijn pyama naar school te laten gaan en op die manier was het de volgende dag over.. en vanaf die dag ook gewoon op tijd naar school…soms moet je gewoon radicale maatregelen nemen… En vooral ga naar je hart te werk..want dat werkt nog altijd het best…Maar als ouders zeer zeker ook wel eens tegen je natuur reageren…Want hij gaat wel over jullie regels heen maar nooit over de zijne die bakent hij wel goed af… Maak een schrift en schrijf daar de goede dingen in…zo zul je merken dat er meer goed zal gaan dan fout..als je van een fout kunt spreken..te veel prikkels kan een hindernis zijn om goed te functioneren.
Bedankt voor jullie reacties. De tip van Rebecca ga ik opvolgen, het ochtend ritueel op papier zetten, met pictogrammen.
Tips waar je misschien iets aan hebt:
– kleren klaarleggen in de juiste volgorde
– klokje zetten met een tijd waarin hij zich omgekleed moet hebben
– eventueel een beloning of straf erop zetten als hij zich wel/niet op tijd omkleed
– pesten van broertje, als dat ernstig is, altijd bestraffen
– desnoods hem toch helpen met aankleden. Dit laatste doen wij altijd met onze Elian. Hij kan zich prima zelf aankleden, maar zijn medicijnen zijn ‘s ochtends nog niet goed genoeg ingewerkt en hij gaat allemaal andere dingen doen. Loopt weg, gooit zijn kleren altijd door elkaar, sluit zich tien minuten op in de wc, gaat ook zijn zus en broertje pesten enzovoort. Wij zorgen dat manlief ‘s ochtends minstens een kwartier alleen de tijd heeft voor hem en dan wordt hij aangekleed, gepoetst en zijn haren worden gekamd. Liever zouden we zien dat hij zichzelf aankleedt (hij is acht), maar dat lukt momenteel meestal niet.
Enne, nog een tip (niet vervelend bedoeld): als dit het enige is waarmee het moeizaam gaat, wees daar dan heel blij mee! En complimenteer je zoon inderdaad met alles wat wél goed gaat! 🙂
Hoi,
Bij ons precies zo in de ochtend,vooral t pesten van z’n broertje en zusje is heftig.
Het volgende helpt bij ons nog t beste:Bij het wakker maken van onze zoon,(hij is trouwens 11)gelijk z’n medicatie aanbieden zodat die vast kan inwerken.Zijn kleren liggen al klaar,die trekt ie zonder te morren aan.Ik blijf in de buurt en zorg ervoor dat hij niet naar de anderen kan gaan.Als we beneden zijn,gaan we op de bank,voor de tv ontbijten.Dit doen we zodat hij afgeleid is en t pilletje z’n werk kan doen.Ik zit naast hem en broertje of zusje in.Mijn man zorgt voor t brood en de lunchbakjes.Tegen de tijd dat hij naar school moet,is hij rustiger.Ik hoop dat je er iets mee kan,succes.
Ohhh… héél herkenbaar. Lastig hé. Mijn oudste zoon (7) heeft ook ADHD, de jongste zoon (bijna 5) heeft vermoedelijk ASS…
Stress is het niet, maar een enorme onrust, afgeleid door alles wat niet moet. Eens hij op de badkamer komt, staat hij eerst enkele minuten op en neer te springen, daarna kan hij eraan beginnen. Alles duurt héél lang, want tussenin begint hij dikwijls strips te lezen… Alles heeft hij aangeleerd via een picto-schema (dat nog steeds op de badkamer ophangt, als reminder). De kinderen hou ik ook uit elkaars buurt, dus zeker niet samen op de badkamer. Soms gebeurt het wel eens dat ze samen komen en dan denk ik (naief of vol goede hoop),’ het zal wel een keer lukken’, maar dan gaat het steevast mis. Het beste is dat ik hem helemaal alleen op de badkamer laat, veel geduld heb, alleen af en toe eens binnen ga om eens te helpen of hem aan te moedigen. Het kan ook helpen om een timetimer (klokje) te gebruiken zodat hij een idee heeft binnen welke tijd dat je wil dat hij klaar geraakt.
Zowiezo kost alles veel energie, veel meer dan bij ‘gewone’ kinderen. Ik heb ‘s morgens de kinderen voor mij alleen. Je moet de ogen en oren steeds open houden, het ‘verkeer op de badkamer’ regelen, altijd een stap vooruitdenken …
Misschien helpt het ook om een beloningssysteem toe te passen?
En ook… als ik voel dat het echt niet lukt, het overnemen en er proberen niet te veel woorden aan vuil te maken 😉
Helaas loopt het bij mij ook vaak niet zoals ik het zou willen…
Succes!
An
Oh zo herkenbaar dank u wel 😊. Ik heb een zoon van 11 met ADHD en een zoon van 8. Word getest op ADHD. Mijn zoon van 11 kom ik s avonds als ik ga slapen tegen op de gang. Om 23 u is hij nog steeds wakker. Hij gaat om 21 u slapen en is stil. En om 6:15 gaat de wekker af. Hij staat op kleed zich aan. Kledij ligt klaar. En gaat na onder tv kijken. Dan maken we onze 2 e zoon wakker en gaan we zelf in de badkamer. Dat verloopt allemaal goed en rustig. Maar dan het moment aan tafel. Hij Moet eerst eten voor medicatie en dat speelt hij uit. Brood is niet lekker, beleg is niet goed. Pakt enorm veel choco op boterham om uit te dagen. Plaagt zijn broer. Melk beker tegen de grond. Hij maakt geluiden, doet stoer, grote mond … negeren denk ik. Zelf buikpijn van opjagen en op de klok kijken: niet reageren Kristel. Oké die boterham zit erin hier zijn de pilletjes. Die gaan tegen de grond, pilletje kwijt… 😓 oké uiteindelijk genomen. Schoenen aandoen. 2 verschillende kousen. Maar soit doe door. Tafel opgeruimd oh mama ik heb geen boterhammen voor school. Alles terug uithalen. Doe door Axel. Zijn broer van 8 is klaar. Axel heeft de schoenen nog niet aan. Daagt me enorm uit. Lacht me uit, maakt geluiden, valt van zijn stoel. Gaat zijn cavia trainen… even met de hond spelen. Oh mijn boekentas? Muts kwijt? Handschoenen vind maar 1? uiteindelijk na heel wat gegrommel, belonen en straffen vertrekt hij na school. Iedereen de deur uit en daar is de 1 e huilbui van mij. Vertrekt mijn man werken voelt zich schuldig en opgejaagd. Wat moet ik met mijn zoon? Help!