Mijn naam is Jacqueline mama van 2 zoons met allebei ADHD en ODD. Vanaf de geboorte van onze oudste zoon Ricardo hij was altijd druk. Erg beweeglijk met verschonen altijd in de weer met lopen slapen was een ramp.
Toen hij 4 jaar oud was hadden we wel het idee van er is was maar we konden het toen nog niet plaatsen. We konden iemand die met mensen om ging met een bespreking en ook met ADHD. Ook zij kon ons vertellen dat er wat was. We hadden het toen nog even aan gekeken want ja zoals altijd gezegd wordt ieder kind is wel eens druk.
Toen ging Ricardo naar de 2e klas en daar kwamen de problemen het concentreren het ging niet goed. We hebben uiteindelijk met veel wikken en wegen via de huisarts een verwijsbrief gekregen. Dit was voor het Sophia kinderziekenhuis waar hij getest ging worden.
Ook op aan raden van Dokter Peria die mijn man persoonlijk gesproken had. Hij had ons dat aangeraden omdat hij er wel 99% kon zeggen dat Ricardo ADHD had.
Geen acceptatie van mijn kinderen met ADHD en ODD
Op de school waar hij toen zat werd er erg lacherig overgedaan want het was allemaal niet waar en Ricardo mankeerde niets. We zijn gaan testen en na een aantal weken kwam het er dus uit dat Ricardo ADHD en ODD had. Voor ons was het een opluchting. Toen begon de ellende pas.
In de straat waar wij toen woonde werd hij niet geaccepteerd omdat zij vonden dat hij anders was. Altijd werd hij aan de kant gezet overgeslagen als er eens wat uit gedeeld werd het was een drama elke keer moest je op je hoeden zijn van waarom.
Geen herkenning
Zelfs ouders begrepen ons niet wij waren lastig en wij konden volgens de mensen in de straat niet goed omgaan met de opvoeding. Terwijl dat er helemaal niets mee te maken had. Het werd zo erg dat we er voor gekozen hadden om te gaan verhuizen. Ricardo kreeg Ritalin en dat sloeg goed aan en ook door mensen uit de straat werd gezegd ik verbied jou die medicijnen te geven want hij heeft geen ADHD en ODD het was een drama.
het werd erger en erger
We zijn op zoek gegaan naar een andere school waar we hoopten op een goede toekomst voor Ricardo. Ons huis stond te koop en we hadden een school gevonden voor Ricardo en waar we hadden gevraagd van hoe gaan jullie om met kinderen met ADHD en ODD nou ze wisten daar er alles van en het kwam helemaal goed.
Eindelijk opluchting?
Nou eenmaal verhuisd en Ricardo naar de andere school hadden we weer een beetje lucht. Groep 3 ging hij doen. Op school moesten ze een tabletje geven maar al gauw kwamen we erachter dat het toch wel moeilijk was om dat te geven omdat ze het vergaten. Een andere oplossing gezocht waar hij bleef eten die ging de Ritalin tussen de middag geven dus school had er geen last meer van. Ricardo kwam vaak naar huis dat hij moe was en dat hij het toch wel moeilijk vond. Met de hakken over de sloot ging hij naar groep 4.
Geen Ritalin medicijn meer
Op school hoefde hij geen Ritalin meer te slikken dat werd bij de overblijf gedaan en dat ging goed. Omdat Ricardo niet goed begrepen werd is hij verschrikkelijk gepest door uitschelden van pilletje pilletje tijgertje of ADHD-ertje iedere dag was het zo. We merkten dat het niet goed ging op school en we trokken aan de bel. School kon veel doen zeiden ze dus wij geloofde dat en we steunde Ricardo waar we konden. Eind van het schooljaar groep 4 kregen we te horen dat hij nog een jaartje groep 4 ging doen.
Onderzoeken en antidepressiva
Nou dat jaar was echt een hel. Het pesten werd erger en hij kon echt niet meer mee komen. We hebben een PCL onderzoek laten doen wat allemaal heel moeizaam ging omdat school niet echt mee wilde werken heeft het echt heel lang geduurd voordat alles in gang werd gezet. Het pesten werd erger en erger zelfs met de dood bedreigt.
Na heel veel gesprekken en blijven hameren dat dus een gewonnen reguliere basisschool geen optie was en ook opdat moment Ricardo ook bij een psychiater liep en zelfs aan de antidepressiva zat was de maat helemaal vol.
Nog wat onderzoeken gedaan en uit eindelijk net voor de zomervakantie 2010 kregen we te horen dat hij naar een SBO school (speciaal basisonderwijs) mocht. Wat een opluchting was dat zeg echt waar. Het gaat zo onwijs goed nu met hem hij was binnen een maand van zijn antidepressiva af hij heeft vriendjes die hij helemaal niet had. wordt uitgenodigd voor kinderfeestjes wat ook nooit voor kwam Ricardo is helemaal op gebloeid echt zo super.
Veel onbegrip van buitenstaanders
Nu onze andere zoon. Daar zijn we nu mee bezig. Hij is nu 6 jaar en best mondig maar kan ook niet goed meekomen. Zijn rapport was mooi alleen zijn cito was D score en dus zorgelijk. We zijn nu ook voor hem druk bezig om hem naar de zelfde school te krijgen als zijn broer. Ook Brian slikt nu Ritalin hij is getest in het UMC Utrecht. Het erge van alles vindt ik gewoon ook het onbegrip van de buiten wereld. Zelf mijn familie heeft mij hier van de schuld gegeven dat mijn kinderen zo zijn.
Er wordt gezegd dat mijn kinderen geen kind mag zijn en dat ze vol gepropt worden met medicijnen.. dat doet zo zeer. Heb je een gebroken been of zit je in een rolstoel dan is dat te zien maar met ADHD en ODD is dat niet zo.
Echt waar ik vind het soms echt heel erg moeilijk.
Geschreven door Jacqueline
hallo jacqueline,
ik herken veel van wat je schrijft,mijn dochter is 8 en heeft ADHD en ODD,
Het onbegrip van de omgeving vind ik ook heel erg,
ook zij heeft bijna geen vriendjes en vriendinnetjes,ze wordt niet begrepen en gezien als LASTIG.
op school(SBO)gaat alles qua leerwerk ook niet zo goed.
nu ben ik inmiddels 5 jaar bezig om mijn meisje te helpen,het is zwaar,dat zeker,
ik heb voor dingen gestaan waardoor mijn hart echt wel een paar keer over sloeg,
ik weet nooit wat er die dag zal gaan gebeuren……..van de week nog is ze opgepakt door de politie,en mee naar t buro,ze gooide stenen op rijdende autos bij een grote weg……………….pfft dat was schrikken,
toch begin ik iedere dag opnieuw,en probeer ik haar te laten weten,voelen dat ik er voor haar ben,en ontzettend van haar hou,
ik wens jou heel veel sterkte ook met je jongens,geloof me,ik weet dat t soms zo ontzettend moeilijk is,maar we moeten door,door voor de prachtige wezentjes die we hebben,want ze kunnen ook zo ontzettend lief zijn.
Hallo,
Tegen iedereen die tégen medicatie voor (specifiek ADHD, maar in feite alle) gedragsstoornissen bij kinderen is zou ik graag willen zeggen:
Als kinderen eerder leren omgaan met ADHD, zo nodig met behulp van medicijnen, dan kan worden voorkomen dat die kinderen schoonmaker worden op het bedrijf waarvan ze anders directeur hadden kunnen worden.
Groetjes,
Renske
Ik verbaas me er over dat de omgeving nog zo vaak kritiek heeft als ‘je kind heeft helemaal geen adhd’, ‘je geeft hem geen goede opvoeding’ of ‘medicijnen zijn slecht voor je kind’. Ik dacht dat mensen inmiddels wel wat beter geïnformeerd waren over ADHD. Maar de vooroordelen zijn blijkbaar hardnekkig.
mensen zullen altijd blijven oordelen omdat ze het niet kennen, toch vreemd maar een normaal mens verdiept zich er dan in mensen die zo snel oordelen zijn erg kortzichtig ik probeer daar maar boven te staan echt aanrader want ze zijn het niet waard!
als we zelf maar weten waar we mee bezig zijn toch.
Hallo,
Ik herken U verhaal helaas, heel erg helaas zelfs want mensen die geen kinderen hebben met hoe ik het noem een bijzondere aandoening kunnen beter hun mond houden.
Ik heb een dochter met adhd en nld en een zoontje met adhd. Constant ben ik bezig ze uit elkaar te houden, ze te leren hoe met elkaar om te gaan maar kinderen met adhd vergeten weer heel snel en blijft het voor mij de kunst om rust te bewaren, ze te laten genieten maar dat is niet wat de buitenwereld ziet of wilt zien.
U schrijft het mooi op, laat de buitenwereld die niet willen inzien wat dit kan betekenen voor een gezin voor wat het is. Die willen niet eens kijken, die zouden niet eens je verhaal aan willen horen want ze zouden er weer een draai aangeven in hun beleving weten ze nl. alles beter.
Dit natuurlijk uit eigen ervaring, zat eens naast een vrouw op een camping en die keek zeer verveeld naar mijn zoontje en zegt tegen mij, wat een rot ventje is dat he…..Ja he Mevrouw zeg ik tegen haar, dat is mijn zoontje en die heeft adhd, maar geloof me…..hij kan ook heel erg lief zijn.