Laat ik maar eerlijk zijn, het gaat niet goed met mij. Privé maak ik er qua contacten en financiën er een complete puinhoop van. Mijn zo zorgvuldig nageleefde voornemen om door de week niet te drinken vertoont sinds de afgelopen 2 weken steeds meer haarscheuren en mijn bankstel is stuk.
Ik zou mijn leven al een stuk goedkoper kunnen maken wanneer ik dit dure vrije sector huur appartement in zou kunnen wisselen voor een koopwoning, maar ik krijg geen hypotheek vanwege de schulden op mijn creditcard.
Blackouts
Op mijn werk is het momenteel erg druk en eindigt iedere dag steevast met misselijkheid, de Concerta die ik slik lijkt in zijn huidige dosis niet goed te werken. Het aantal black-outs neemt toe. Een collega vraagt mij of ik “hier en daar” nog wel aan denk en ik staar haar minutenlang, zo lijkt het in mijn beleving, glazig aan. Ik plan zaken in een week waar dat helemaal niet kan. Waarom houdt toch niemand mij tegen?
Eenzaam
Dagelijks sta ik op met een steen op mijn maag, waarvan ik het gewicht de hele dag meezeul. Spanning, vandaar de terugkeer van koning alcohol door de week. Ik speel overal waar ik kom mooi weer, dat helpt zo lang het duurt. Ik voel mij eenzaam. Eigenlijk moet ik ook maar niet hieraan verder schrijven, want het trekt mij steeds dieper het donkere gat in. Ik weet dat mijn ADHD (in ernstige vorm, zo werd mij gezegd) in het spectrum ligt waar ook manische depressie zich bevindt.
Momenten
Misschien gaat het daarom ook wel weer vanzelf over, maar op momenten zoals deze vind ik in die gedachte maar weinig troost en toch geloof ik dat het over zal gaan, maar wanneer? Als volgende week alle krokussen bloeien? Als de stem van mijn moeder dat vanuit het hiernamaals mij vertelt?
Geschreven door Lido
Geef een reactie