'ADHD' het gaat goed met me

1x per maand een blog over mijn leven met ADHD speciaal geschreven voor het sterk groeiende ADHDblog platform.. Dat was de insteek.. En in mijn perfectionisme en ambitie heb ik mezelf opgelegd dat ik deze blog instuur in de eerste week van de nieuwe maand.
En nu denk ik.. Jeetje waar ben ik aan begonnen. Ik heb zoveel om te vertellen en zodra ik mijn laptop pak, blokkeer ik genadeloos en weet ik niet meer wat ik moet schrijven.
Mijn hoofd zit bij mijn werk en bij taken waarvan ik weet dat ze wél gaan lukken.
Boekhouding, administratie, rapportage bijwerken.. Niet de leukste klusjes maar op dit moment voelen die klusjes beter dan het schrijven van een blog. En het is de eerste dag van de maand.. Ik heb nog maar 6 dagen te gaan (hoe gek maak ik mezelf eigenlijk)
Hoe komt dat nou, zit ik te denken?
En ik heb er wel een verklaring voor, denk ik, haha..
Het gaat namelijk goed met me. Ik zit lekker in mijn werkritme, mijn gezinsleven is op orde en ik beleef het leven momenteel als een aangename flow.

Dussssss dan is er weinig inspiratie om te bloggen over ‘mijn beperking’.
Beperking? Op dit moment voel ik daar dus helemaal niets van.
Dat is dus óók mijn ADHD.. als ik een aantal hele belangrijke vaardigheden onder de knie hebt zoals plannen, concentratie, op tijd rust nemen, 1 ding tegelijk.. dan is er niets met me aan de hand.
Eigenlijk vind ik mezelf dan best een heel aangenaam mens. Ik kan genieten en dat heeft ook zijn uitwerking op de mensen om mij heen want wat je zaait.. dat oogst je.
Toch moet ik op mijn hoede blijven en dat vind ik misschien wel de lastigste vaardigheid om aan te leren. Zodra ik in een fijne flow zit, dan bestaat er namelijk de kans dat ik in mijn enthousiasme uit de bocht vlieg.
Teveel hooi op mijn vork nemen, toch dat extra uitje erbij plannen in het weekend, een spontane culinaire uitspatting net voor etenstijd of nog snel even zelf een cadeautje maken in plaats van te kopen.. dat zijn voorbeelden van triggers die op de loer liggen.
Want als het goed gaat, dan kan het altijd nog net even iets beter. En die momenten heb ik vaak te laat in de smiezen. Met name omdat spontane en leuke acties ontstaan vanuit ontspanning en creativiteit. En als die creativiteit opborrelt, hou dan je hart maar vast. Ik ben een kei in ‘out of the box’ denken, met mij kun je alle kanten op!
Het lijntje tussen een juiste flow of genadeloos op mijn snuit is een hele dunne. Het is een koorddansen tijdens het bewust zijn van je hoofd en je lijf. Het is balanceren tussen alle keuzes die er zijn en de keuze die je uiteindelijk maakt. En dat vind ik wel eens jammer. Op het moment dat je voluit wil gaan, als een speer, dan weet je dat je daar achteraf de tol voor moet betalen. Er zijn van die momenten dat je niet wil nadenken over de volgende stap. Even niet afwegen of het nou wel verstandig is om iets extra’s te doen. En die alertheid die frustreert me wel eens.
Als ik er langer over nadenk dan wordt de frustratie zelfs een domper.. gedachten zoals “laat ik er maar niet aan beginnen want dat loopt toch uit de hand” of “doe nu maar normaal dan doe je al gek genoeg” zijn enorme dooddoeners dus ik zoek eigenlijk nog steeds naar helpende gedachten voor de momenten dat ik me beter rustig houd dan dat ik de bloemetjes buiten zet.
Het voelt soms alsof je op het punt staat om een marathon te winnen. Je ziet de finish en je weet dat je het makkelijk kunt halen. En voor je eigen veiligheid/gezondheid is het dan toch verstandig om net voor de finish te stoppen omdat je weet dat je de volgende dag weer een nieuwe marathon wil lopen..
Als ik dit zo nalees hoop ik dat je er nog een touw aan vast kunt knopen en tegelijk weet ik zeker.. De mensen die zich hierin herkennen.. hebben geen verdere uitleg nodig.