Ik ben Corinne Delis en ik heb ADHD. Naast dat ik ADHD heb, heeft mijn oudste zoon van 15 ook ADHD en PDD-NOS. Mijn jongste van 11 heeft geen diagnose, maar hij heeft vermoedelijk ook ADHD.
Ik heb maanden getwijfeld of ik hetgeen wat ik nu met jullie ga delen wel zou kunnen delen, zonder dat ik van alle kanten word aangevallen. Maar laat ik maar bij het begin beginnen, dan zien we wel hoe het eindigt.
Nieuw! Alle soorten ADHD medicatie bekijken? Ervaringen lezen? Klik hier.
Alternatieven voor ADHD medicijnen?
In 2008, toen ik 32 jaar was, werd bij mij de diagnose ADHD gesteld. Er werd direct medicatie aangeboden, maar dat wees ik af. Ik zou eerst wel zelf proberen om orde te creëren in mijn leven, “Zo moeilijk zou het toch wel niet zijn?” dacht ik nog heel naïef. Dit heb ik denk ik 1,5 jaar volgehouden en alhoewel ik echt mijn best deed, het lukte mij simpelweg niet om meer rust in mijn hoofd en lijf te krijgen. Hierdoor zat ik geregeld tegen overspannenheid en depressiviteit aan. Daarom ging ik toch maar weer naar de psychiater.
Ik kreeg 20 mg Ritalin voorgeschreven. Ik weeg behoorlijk veel, dus je snapt wel dat dit geen zoden aan de dijk zette. Het had dus minimaal effect… dus ik stopte er na een half jaar maar weer mee.
Op een gegeven moment, na een paar jaar zonder medicatie, liep ik echt helemaal vast en kwam ik uiteindelijk bij een psycholoog terecht. Die zette alles voor mij in perspectief (dit is een andere blog op zich). Ik werd tevens doorgestuurd naar de psychiater en werd aan 70 mg Ritalin per dag gezet. Zo hé, wat een verademing! Ik kon me weer focussen en concentreren op de dingen die ik voor mijn werk moest doen. In de avond was ik wel altijd heel erg moe, maar dat schreef ik toe ik aan het rebound effect. Ik had totaal geen gevoel van honger, maar viel geen gram af.
Iets wat de psychiater met deze hoge dosis Ritalin best raar vond. Ik eigenlijk ook, want ik wilde dolgraag wat kilo’s kwijt. Maar wat ik ook deed, ik viel geen gram af. Ik kwam nog eerder aan!
Zo kon het niet langer! Ik ging, nu 1,5 jaar geleden, naar een acupuncturist. Zij voelde mijn pols om mijn energielevels te bepalen en zei: “Ik kan jou niet helpen”. Huh? “Ja”, zegt ze, “Normaal met acupunctuur is het zo dat ik energie van plekken waar je teveel hebt, breng naar de plekken waar te weinig energie is, zodat er weer balans komt. Jij hebt alleen geen energie. Je levensenergie is heel erg laag en ook de energie in je organen kan ik bijna niet voelen, zo laag is het. Dat je niet afvalt, is dus niet zo gek. Je hebt simpelweg geen energie over om te verbranden, je hebt net aan genoeg om te kunnen leven”. BAM! Die kwam even binnen! Ik schrok me rot en realiseerde me dat ik door het gebruik van de Ritalin de signalen die mijn lijf mij stuurde niet kon voelen. Ik besloot cold turkey te stoppen met de Ritalin. Nou, dat heb ik geweten! Ik kon mijn lijf weer voelen en mijn lijf wilde alleen maar slapen, slapen en nog eens slapen….en dat heb ik maanden achter elkaar gedaan. Deze keer luisterde ik naar wat mijn lijf nodig had en heb ik mijn werk als fotograaf op een laag pitje gezet. Na 6 á 7 maanden voelde ik me eindelijk weer ietsje beter, ik hoefde niet meer elke middag een paar uur te slapen.
In februari zei mijn oudste zoon dat hij wilde stoppen met zijn medicatie (Concerta 54mg). Hij heeft nadat ik mijn diagnose kreeg ook de diagnose ADHD erbij gekregen en heeft in de afgelopen jaren eerst Ritalin gehad, daarna Medikinet. En toen dat ook niet meer werkte en hij ook daar op de hoogste dosis zat, werd het Concerta. Maar nu gaf hij zelf al een tijdje aan dat hij ook hiervan merkte dat het niet meer het effect had wat het moest zijn en dat hij hier eigenlijk ook mee wilde stoppen. We hebben eerst met zijn psychiater gesproken en die zei dat er voordelen en nadelen met medicatie zijn en dat wij zelf maar moesten kijken wat voor ons het beste werkt. Mijn zoon had toevallig 2 weken vakantie, dus we stopten meteen.
In de eerste dagen toen hij zijn medicatie niet meer had, merkten we echt dat de ADHD-kenmerken verergerden (normaal zeiden we als hij zich zo gedroeg: “Heb je je pil wel ingenomen?”). Nu wist ik vanuit eigen ervaring dat dit ontwenningsverschijnselen zijn en dat ze met een week of twee al minder zouden worden. Dit was precies wat er gebeurde.
Met de medicatie was Anthony altijd somber, tot depressief aan toe, negatief, kortaf en erg in zichzelf gekeerd. Opeens hadden we een heel ander kind in huis wat meer open was, vrolijk, grappig en veel socialer! Wauw, wat een verschil! Maar ja, hij moest weer naar school en daar merkten ze toch echt wel dat hij snel werd afgeleid. Dus ik ging fanatiek op zoek naar een alternatief voor ADHD medicatie, het liefst 100% natuurlijk. In Nederland kon ik nou niet iets vinden waarvan ik direct enthousiast werd. Ik wilde veel positieve ervaringen lezen en doordat ik al heel erg veel verschillende therapieën en andere dingen had geprobeerd in de voorgaande jaren, was ik ook vrij sceptisch of er wel zoiets zou bestaan.
Nou, dat was totdat ik HET middel vond wat mijn leven en dat van mijn zoon veranderde.
Lees hier Alternatief voor ADHD medicatie deel 2 ->
Geschreven door Corinne van ADHD blog Nederland
Geef een reactie