Onze zoon heeft ADHD. Vorig schooljaar presteerde hij ondermaats, maar toch voldoende om over te gaan naar het volgende leerjaar. Dit zou in een TSO (Technisch Secundair Onderwijs) richting zijn. We wisten dat het niet gemakkelijk zou worden, maar hoopten dat hij zich zou kunnen aanpassen en vooruitgang zou boeken.
Omdat hij emotioneel niet helemaal mee kon met zijn leeftijdsgenoten, hebben we uiteindelijk besloten om het schooljaar opnieuw te laten doen. We dachten dat hij zo wat meer tijd zou hebben om zich verder te ontwikkelen en het leerstoftempo beter zou kunnen bijhouden.
Het resultaat is echter nog erger dan we hadden verwacht. Hij lijkt nog meer te worstelen en zijn motivatie lijkt helemaal verdwenen. Hoewel hij zegt dat hij wil slagen, lijkt hij het simpelweg niet op te kunnen brengen. Zijn wilskracht zien we steeds verder afnemen, en het frustreert ons om te zien dat hij het zo moeilijk heeft.
Een voorbeeld: hij beweert op één minuut alle landen van Europa te kunnen noemen, inclusief hun hoofdsteden. Maar wanneer we hem vervolgens ondervragen, blijkt dat hij er nauwelijks iets van weet. Dit patroon zien we steeds vaker terug; hij lijkt wel te willen, maar het lukt hem niet om de kennis vast te houden of effectief toe te passen.
Strijd binnen het gezin
Thuis is het ook een voortdurende strijd. We proberen hem te ondersteunen, maar tegelijkertijd voelt het soms alsof we tegen een muur aanpraten. Ik heb de PlayStation doordeweeks verbannen, in de hoop dat dit hem zou motiveren om zich meer op zijn schoolwerk te concentreren, maar in plaats daarvan lijkt hij alleen maar ongelukkiger te worden.
De dagelijkse spanningen lopen hoog op, en we vragen ons steeds vaker af of we wel de juiste keuzes maken als ouders. Is het herdoen van het schooljaar echt de beste beslissing geweest? Of hebben we hem juist onbedoeld verder achterop gezet?
Ervaringen van andere ouders
We voelen ons vaak machteloos en weten niet altijd wat de beste aanpak is. Misschien herkennen andere ouders of verzorgers van kinderen met ADHD zich in dit verhaal? Hoe gaan jullie om met dit soort situaties? Hebben jullie tips of adviezen over hoe we ons kind beter kunnen ondersteunen, zonder dat het constant voelt als een strijd?
Elke ervaring of suggestie is welkom, want op dit moment weten we het even niet meer.
5 Reacties
Hoi Margot, het blijft moeilijk om de juiste beslissing te nemen. Spijt heb je als dingen anders lopen dan je verwacht had. Ik heb geen oplossing voor je. Ik herken wel telkens de afweging doen we er goed aan of niet. Onze dochter slikt geen medicijnen. De school prestaties zijn onder de maat, maar ze zit wel lekker in haar vel. Hier kijk ik telkens naar. Hoe voelt ze zich zich. Of we hier goed aan doen, zal over jaren pas blijken.
Succes! Marijke
Hallo Marijke, ik ben even niet op de blog geweest, maar bedankt voor je reactie. Gelukkig gaat het nu weer beter met onze zoon. De resultaten van de examen waren goed. Hij voelt zich momenteel ook beter in zijn vel. Zijn goede resultaten hebben hem wel een boost gegeven. Natuurlijk is het weer afwachten in het nieuwe trimester maar we hebben goede hoop.
We hebben dankzij onze psycholoog nu ook meer begrip gekregen op school. Gelukkig staat die voor 100% achter ons.
Samen met de kinder psycholoog gaan we proberen een goede keuze voor hem te maken. Hopelijk gaat hij de draai vinden waar hij zo naar op zoek is.
Nog veel succes met je dochter. Groetjes Margot
Mijn zoon heeft ook geen medicijnen. De strijd herken ik. Iedere dag bekijk ik zijn huiswerk samen met hem. Samen leren en maken we dat dan. Vaak kost het ruzie maken meer tijd dan het huiswerk zelf maar dat neem ik op de koop toe. Hij doet vmbo K. Wanneer ik hem niet zou helpen gaat hij naar het Basis. Op zich is dat ook geen probleem maar ik weet zeker dat hij daar ook niets uit zichzelf gaat doen. Hij deed immers al niks op de lagere school.
Het probleem blijft. Straffen hielp bij ons ook niet. Per dag agenda bekijken en begeleiden dat is bij mijn zoon de oplossing. Leuk is anders en je soms wordt ik er gek van maar gelukkig heeft hij niet heel veel huiswerk. Om te voorkomen dat hij zijn huiswerk niet opschrijft heb ik contact gezocht met een klasgenoot van hem. In begin belde ik die regelmatig om te checken. Dat vond mijn zoon waardeloos dus inmiddels staat het keurig in zijn agenda.
Soms zijn er dagen dat is alles los wil laten maar ik denk dat het leed dan niet te overzien is. Dan krijg ik het pas echt druk met allerlei instanties die denken te weten hoe het moet en werkt.
Hallo, gelukkig hebben we weer wat rust gekregen en gaat het momenteel weer wat beter met onze zoon.
Ik ken het probleem ook van de agenda. Vorig jaar heeft hij zelfs strafstudie ervoor gekregen omdat de agenda niet in orde was. Bijgevolg ook veel onvoldoendes op huistaken, omdat deze niet ingeschreven waren. Samen met school hebben we voor oplossingen gezocht. Vanaf dit jaar hebben ze een digitale ageneda, wat het voor mij ook toegangkelijk maakt om er toezicht op te houden.
Elke week wordt hij op het matje geroepen om zijn boekentas te controleren. Dit helpt want nu is er toch al wat orde in de puinhoop. Hier in Belgie hebben ze wel veel huiswerk en moeten ze dagelijks studeren. Daarom blijft hij s’avonds in de avondstudie. Daar zijn ze verplicht om te werken, ook al hebben ze er geen zin in.
Misschien is er bij uw zoon ook een afdeling waar ze uw zoon kunnen helpen. Ik zou er eens naar vragen.
Het samen studeren is zeer vermoeiend, dat weet ik uit ervaring. Ik ben daar om gezondheidsredenen ook mee gestopt. Het loopt allemaal nog wat vierkant maar er is hoop, en dat hebben wij als ouders toch heel hard nodig.
Veel succes, Margot
Ik ben inmiddels dertiger, maar ik kan mij de middelbare school nog als de dag van gisteren herinneren. In met name de beta vakken was ik best goed. Een proefwerk wiskunde of natuurkunde leerde ik soms wel in 1,5e minuut.
Wat dat betreft beta vakken zat ik er ook zwaar onder mijn niveau. Kwa talen en andere vakken was dat helaas anders. Ik kon letterlijk uren naar woordjes staren, opschrijven, oplezen en in mijn hoofd herhalen, maar ze bleven niet hangen. Blij was ik toen ik uiteindelijk die talen kon laten vallen. (dat was nog voor de komst van de profielen)
Op Twitter volg ik diverse coaches die kinderen met leerproblemen via de “ik leer anders” methode enorm op weg helpen. Ik hoor er alleen maar positieve verhalen over.
Hoe effectief het werkelijk is durf ik niet te zeggen, maar wellicht een idee om het eens te proberen?