Ben je net afgestudeerd of zoek je als volwassene werk met ADHD? Dan begint er een nieuwe, spannende fase in je leven. Je gaat je eigen geld verdienen, leert nieuwe mensen kennen en bouwt aan je toekomst. Dit kan echter best een uitdaging zijn, vooral wanneer je ADHD hebt. Maar maak je geen zorgen, in dit artikel help ik je op weg om een baan te vinden die écht bij jou past. Een baan die niet alleen aansluit bij je kwaliteiten, maar ook rekening houdt met de uitdagingen die ADHD met zich meebrengt.
Je droombaan vinden met ADHD
Het vinden van een leuke en geschikte baan kan een obstakel lijken, maar met de juiste strategie kom je er wel. Dit artikel is bedoeld om je te inspireren en te motiveren, zodat je met vertrouwen de arbeidsmarkt kunt betreden en op zoek kunt gaan naar jouw droombaan.
Werken en ADHD, het blijft vaak lastig
Heel veel mensen denken dat ADHD een afkorting is van Alle Dagen Heel Druk. Het klinkt wel leuk maar dit is helemaal niet de waarheid. De afkorting ADHD staat voor Attention Deficit Hyperactivity Disorder. Dit is een aandachtstekortstoornis welke gepaard gaat met hyperactiviteit.
Maar jij als ADHD’er weet dit natuurlijk allang maar voor mensen in jouw omgeving die dit niet weten en jouw proberen te helpen met het zoeken van werk kan deze kleine uitleg geen kwaad.
Meest voorkomende problemen bij ADHD en werk
Als je ADHD hebt dan heb je er moeite mee om je te concentreren. Je bent snel geprikkeld of vaak in mij eigen geval overprikkelt (en dat wil je dat natuurlijk voorkomen). Je dwaalt snel af, vooral als je weinig affiniteit met een onderwerp hebt. Je focust jezelf dan meer op de omgeving om je heen en je concentreert je niet op je werk of opdracht dat eigenlijk je aandacht vraagt. Dit is bijvoorbeeld te merken op je werk. Mocht jij nog andere factoren hebben waar jij tegen aanloopt die ik in dit artikel nog niet benoemd hebt.. laat dan vooral een reactie achter zodat ik eventueel dit artikel kan bijwerken of updaten. Zodat een ander hier ook weer wat aan heeft en erkenning voelt.
Waarom is het lastig om een geschikte baan met ADHD te vinden maar nog belangrijker te behouden
Hieronder geef ik uit eigen ervaring enkele voorbeelden waarom het lastig is om werk te vinden en te behouden. Waarschijnlijk kun jij je als persoon hier helemaal in vinden. Ook hier geldt mocht ik belangrijke elementen vergeten zijn.. vermeld ze even hieronder door middel van een reactie te plaatsen.
Voorbeelden waarom ADHD in combinatie met werk vaak falen:
- Jouw collega’s vinden je bijzonder.. (zal hij wel helemaal goed zijn?)
- Oh wat ben je druk, krijg je werk wel af?
- Jij werkt zo chaotisch dat het niet goed kan zijn..
- Als ik je zo zie en meemaak een week vraag ik me af of dit wel een geschikte baan voor je is..
- In het begin is het leuk maar vaak naar een maand of 3 begint het saai te worden en wil je graag weer wat anders. (dit is natuurlijk verschillend per persoon.. het kan een maand zijn, een jaar, twee jaar.. maar dan houdt het vaak wel op.. althans bij mij.)
- De baan die je hebt gekozen blijkt achteraf toch te eentonig zijn.. (voorbeeld: elke dag het zelfde doen)
- De communicatie loopt niet goed.. (voorbeeld: jij geeft advies hoe het beter kan.. jij bedoeld het wel GOED maar de persoon waarmee je in gesprek bent begrijpt je niet en dat frustreert.. een, twee, drie keer kan.. maar daarna heb je toch weer de gedachte “ik leg het toch simpel uit waarom snap jij dat dan niet?”)
- Je werkgever komt naar een week naar je toe en verteld je dat hij niet erg tevreden is over je werk.. terwijl je heel goed van jezelf weet dat je werk wel goed doet maar dat je toch weer gezien wordt als een soort ‘last’. (ook dit heb ik te vaak mee gemaakt.. en dat doet (enorm veel) pijn, ik begrijp je.. maar blijf rustig. Denk gewoon dat jij te vrolijk bent voor je omgeving en dat anderen (waaronder je werkgever) hier niet tegen kunnen.
Opmerking: er zullen vast meer redenen zijn waarom jij jouw je geschikte baan nog niet gevonden hebt.. vermeld ze hieronder.
Herhaling van afgewezen te worden is gevaarlijk..
Door je ADHD en wellicht autisme (mensen met ADHD hebben vaak ook ‘last’ van autisme, dit noemen ze een dubbel diagnose) loop je altijd tegen dezelfde problemen aan zo als hierboven aangegeven. Je hebt duizenden gedachten en bent continu druk in je hoofd. Dit leidt weer tot wisselende stemmingen (doe ik het wel goed?). Andere mensen om je heen begrijpen dat niet en hierdoor voel je je vaak onbegrepen en vreemd (zo als hierboven vermeld). Je gaat twijfelen aan jezelf en je hebt het gevoel alsof je helemaal niets kan (herkenbaar?).
En als dit een paar gebeurd denk je nog “het zal wel” maar ik snap je heel goed dat je na 10x denkt: ‘jullie bekijken het allemaal maar.. en dat is heel erg verdrietig.. en doet veel pijn en dat blijft je achtervolgen.. zo ben ik zelf op een gegeven moment mijn eigen weg in gegaan.. en ik ontwikkelde grote angsten en was ik graag alleen.. en ben ik ‘middelen’ gaan gebruiken om mijzelf dag en nacht te verdoven.. zodat ik de pijn en angst niet dagelijks voelde..
MAAR doe dit echt niet en trek aan de bel! Ja het is moeilijk maar doe het!! Je zal me dankbaar zijn.. 🙂
En dan heb ik het in dit artikel alleen nog maar over werk, maar denk is aan de (basis)scholen, sportgemeenschappen, vrienden, kinderfeestjes of schoolreisjes.. maar dat zal ik jullie besparen.. maar wellicht kun jij dat gevoel met mij delen? Dank daarvoor.
Maar wees niet verdrietig.. (je mag een traantje laten hoor). Vergeet niet dat jij met ADHD en/of autisme gewoon een super enthousiast, gemotiveerd, energiek, gefocust en slim (vaak hoogbegaafd) mens bent!! Waar andere mensen die je niet begrijpen maar moeilijk mee om kunnen gaan (ook dit is weer begrijpelijk en dat maakt het allemaal samen erg lastig).
Beroepen die vaak goed samen gaan met de diagnose ADHD
- Een beroep in de hulpverlening, zoals ambulant begeleider, verpleegkundige, politieagent of hulpverlener op de eerste hulpafdeling.
- Een baan in de horeca, als kok of bedieningsmedewerker
- Programmeur
- Pakketbezorger
- Documentairemaker
- Ondernemer in een richting waarin je jouw creativiteit kwijt kan
- Kapper of schoonheidsspecialist
- Life coach
- Journalist, copywriter
- Makelaar
- Virtueel assistent
Wanneer ik belangrijke banen ben vergeten die goed samen gaan met ADHD.. vermeld ze! Er zullen er vast en zeker meer zijn :). Lees ook de Top 25 ADHD beroepen in Nederland.
Tips voor het vinden van een baan in combinatie met ADHD
Werken met een ADHD diagnose is niet altijd makkelijk en dat is niet erg. Maar wil je met ADHD een baan vinden dat echt bij jou past!? Dan helpt het om werk te gaan doen waarbij de positieve kanten van je ADHD juist belangrijk zijn. Hieronder geef ik enkele voorbeelden hiervan.. er zullen er vast veel meer zijn of die anders geformuleerd zijn maar wel op hetzelfde neerkomen.
Kies een baan met vaste werktijden
Als ADHD’er heb je het liefst helemaal geen structuur, maar het is wel veel beter voor je. Probeer werk te vinden met vaste werktijden. Je zult al snel zien dat het je dan veel makkelijker lukt om je werk af te ronden en je baan te behouden. Als je elke dag vaste werktijden hebt, weet je precies hoeveel uur je nog moet werken. Dit biedt jou veel meer overzicht.
Opmerking: Maar ik wil graag voor mijzelf werken (ondernemer). Dat is helemaal top en super! Maar ook dan is het belangrijk dat jij je aan je vaste werktijden houdt.. want opgegeven verlies je jezelf (je blijft maar werken omdat je zo goed voelt en dat zal je op een gegeven moment gaan tegenzitten.. en dan doel ik niet in falen van je werk.. maar denk bijvoorbeeld aan burnout.
Slaap altijd op vaste tijden
Slaap altijd op vaste tijden en sta op vaste tijden op. Je zorgt er dan voor dat je voldoende nachtrust hebt. Bovendien ben je dan goed uitgerust en houd je je aan een vast dag- en nachtritme. Als je dit vaste ritme aanhoudt, is het veel makkelijker om ’s ochtends je bed uit te komen en aan een nieuwe dag te beginnen. Wanneer je dit weer niet doet.. dan ontstaat er onnodig chaos en zal het uiteindelijk weer falen.. (ook dit zijn weer mijn ervaringen) Ook onderzoeken wijzen uit dat mensen met structuur langer bij een werkgever blijven werken dan wanneer deze structuur niet wordt toegepast.
Gebruik post-its
Waarschijnlijk heb je moeite met plannen en vind je het lastig om je aan een planning te houden. Dit kan je oplossen door de belangrijkste activiteiten elke dag te noteren op een post-it. Schrijf hierop de dingen die je die dag echt niet mag vergeten en plak de post-it op je telefoon of op je laptop. Als je je telefoon pakt of je laptop gebruikt, word je er weer aan herinnerd. Iets dat heel goed kan werken.
Maak een afspraak met een coach
De kans dat je probleemloos de juiste baan vindt, wordt groter als je begeleiding vraagt bij een ADHD coach waar je een werk begeleidingstraject kunt volgen. Een coach kijkt, samen met jou, naar je sterke punten, je talenten en je mogelijkheden. Door de begeleiding leer jij wat je kwaliteiten zijn en hoe je ze kunt inzetten. Hierdoor krijg je al snel meer zelfvertrouwen en wordt het makkelijker om een baan te vinden die écht bij jou past.
Opmerking: Er zullen vast en zeker nog veel meer tips zijn die je kunnen helpen bij het vinden van jouw droombaan! Laat je tips hieronder achter zodat anderen mensen met ADHD en/of Autisme hier gebruik van kunnen maken.
25 Reacties
zo herkenbaar,door veel te lezen over adhd ,,voel ik me minder eenzaam en raar,,hehe
vindt het zelfs soms grappig,
zijn we toch gezellige en oprechte mensen
mvg noppe katia
Mijn ervaring is dat geen enkele instantie mij gelooft. Ondanks bewijs.
Ik lijd aan een depressie, stemmingswisselingen, woedeaanvallen, geheugen en concentratieproblemen en ik ervaar rouwstagnatie door het verlies van mijn beide ouders. Hierdoor heb dagelijks huilbuien.
Dit bemoeilijkt mijn herstel.
Ik ben liever eenzaam, dan dat ik mensen om mij heen heb die me constant proberen te activeren, maar mij niet serieus nemen. Ondertussen is dit al 4 jaar gaande zonder vooruitgang.
Geloof mij maar dat als je een kleutrtje hebt, je minder snel geloofd en serieus genomen wordt.
Werken met ADHD gaat prima samen, wel heb je wat steun nodig van je werkgever die je enigszins begrijpt. Anders is het dweilen met de kraan open. Succes allemaal met het vinden van werk dat bij je past.
Ik loop er vooral vaak tegenaan dat ik snel ‘slordigsheid’fouten maken. Door onoplettendheid natuurlijk. En praktisch elke baas baalt daarvan. Logisch ook wel. Maar bestaat er zoiets als een baan die slordigsheid-foutjes kan veroorloven? haha. Tips zijn welkom!!
Aan talent geen gebrek in ieder geval!
Hallo Mariska,
In de meeste professionele omgevingen wordt van werknemers verwacht dat ze nauwkeurig en zorgvuldig werken, en slordigheidsfoutjes kunnen negatieve gevolgen hebben voor je werk en carrière. Slordigheidsfoutjes kunnen variëren van typografische fouten in documenten en e-mails tot fouten in berekeningen of fouten in de uitvoering van taken.
Hier zijn enkele redenen waarom slordigheidsfoutjes meestal worden ontmoedigd in de meeste banen:
Professionele reputatie: Herhaalde slordigheidsfouten kunnen leiden tot een slechte professionele reputatie. Collega’s en leidinggevenden kunnen je zien als onzorgvuldig en niet toegewijd aan je werk.
Klanttevredenheid: Slordige fouten kunnen leiden tot ontevreden klanten of zakelijke partners, wat schadelijk kan zijn voor het bedrijf waarvoor je werkt.
Kosten: Slordigheidsfouten kunnen leiden tot financiële kosten voor een bedrijf, bijvoorbeeld als er producten moeten worden teruggenomen of als er fouten in financiële rapporten worden ontdekt.
Juridische implicaties: In sommige gevallen kunnen slordigheidsfouten leiden tot juridische problemen, vooral als ze te maken hebben met nalevingskwesties of regelgevende vereisten.
Dat gezegd hebbende, iedereen kan fouten maken, en het is belangrijk om te leren van je fouten en je best te doen om ze te voorkomen. Het kan helpen om te investeren in goede organisatorische vaardigheden, dubbel te controleren wat je doet en eventueel feedback van collega’s en leidinggevenden te vragen om je werk te verbeteren. In sommige beroepen, zoals die in de gezondheidszorg of de luchtvaart, kunnen slordigheidsfouten zelfs levensbedreigend zijn, dus daar is nauwkeurigheid van het grootste belang.
Het hangt uiteindelijk af van de specifieke baan en sector waarin je werkt hoeveel tolerantie er is voor slordigheidsfouten.
Succes!
Groetjes, Coen
Hi Mariska,
Een beetje een late reactie maar misschien heb je er iets aan. Ik werk zelf als grafisch ontwerper en maak in dit werk onder andere magazines. Daarin staan veel teksten. Ik heb altijd een back-up collega die mij controleert en typefouten aanwijst. Heb ik heel veel aan en zij ook, dus misschien heb je ook ergens zo’n collega of kennis die je hierbij kan helpen.
Groetjes, Kirsten
Het is maar net alsof ik mijn eigen verhaal zit te lezen. Op school vaak te horen gekregen dat ik veel tijd nodig heb om me op nieuwe situaties in te laten,dat ik niet hield van grove aansprak en verrassingsmaneuvers,dromerig,ongeinteresseerd,druk en onrustig was,noem maar op en eigenwaardig.
Ik heb in totaal 17 werkgevers gehad en in 10 jaar tijd 14 waarvan alleen 3 mijn werktempo en drukke aard accepteerden maar een bedrijf kreeg op een gegeven moment een nieuw systeem en ik kon niet met deze verandering omgaan en deze plaatsen en verloor het overzicht,baan kwijt en de 2 anderen hadden een re-intergratie en ik moest eruit.
Dingen die ik te horen heb gekregen op de werkvloer:
-tempo moet sneller en ze zoekt te lang in haar schriften
-impulsieve opmerkingen
-niet tijdens je werk optutten maar in de pauze
-niet door blijven gaan over kritiekpunten
-eigenwijs en ik wekte daarmee irritatie
-gaan veel dingen fout (slordigheidsfouten door onoplettendheid),dagdromen
-klachten over mij zoals eigenwijs gedrag wat ik niet herken
-klachten erover dat ik veel uitleg nodig over werkzaamheden heb en er weinig blijft hangen
-commentaar erover dat ik vaak van werkplek weg ben en rondloop
-zou een irritant en naar mens zijn om mee samen te werken
-mijn communicatie is overheersend en ik moet rustiger worden
-communiceer te langdradig (moet korter en krachtiger maar dat lukt niet,ben een spraakwaterval
-heb de neiging om me op bij-in plaats van hoofdzaken te richten
-3 keer andere werkgever in 6 maanden tijden binnen detacherings bedrijf gehad omdat ze me slecht vonden functioneren
-ik hou erg vast aan mijn wensen en wordt onzeker als bepaalde zaken niet lukken
-moet meer rust brengen in een gesprek
-gaat door met praten en heeft niet in de gaten dat met name op de werkvloer rekening houden met de ander van belang is
-brengt onrust mee
-praat heel snel,heel veel en hard,spingt van de hak op de tak,vergeet wat ze al gezegd heeft en valt in herhaling
-naar sollicitatie gesprekken te horen gekregen dat ik te weinig werkervaring heb terwijl dit allemaal in mijn cv staat.
Dat is dus hetgeen waar ik tegenaan loop en ben er klaar mee. Sinds 2010 doe ik vrijwilligerswerk maar helaas kwam er door Corona verandering in. Ze zijn anders gaan werken maar er was voor mij nog wel werk op de afdeling al zeiden ze van niet en vorige week te horen gekregen van mijn coordinator dat ik onrust meebreng en dat terwijl ik leven in de brouwerij breng met mijn drukke en vrolijke aard…ehem te vrolijk en te spontaan misschien? Eind vorig jaar tot februari vrijwilligerswerk in de gehandicaptenzorg gaan doen en naar een paar maanden via de telefoon ontslagen met de redenen ´we hadden meer van je verwacht,we moeten teveel tijd erin gaan investeren om dingen aan je uit te leggen,het is (jij bent) te luidruchtig.
Ik ben er zooooooooo ontzettend klaar mee dat ik geweerd wordt en op deze manier wordt behandeld terwijl ik me met hart en ziel inzet voor mijn medemensen. Op dit moment doe ik een keer per week vrijwilligerswerk en mag ik een keer per week een rolstoel duwen en in vergelijking stukken minder dan dat ik voorheen deed en dat is gewoon te weinig voor mij en saai. Ik ga wel vaak naar de sportschool en naar mijn vriendinnen,doe leuke dingen met mijn vriend in het weekend maar voor de rest zit ik sinds de lockdown veel thuis,wordt sneller boos en kan minder goed tegen kritiek.
Ik loop sindsdien vast en sta nu sinds begin augustus op een wachtlijst voor onderzoek autisme en ADHD (2 familieleden hebben autisme en verder 6 familieleden ADHD). Het vele wachten fokt me op en ik heb weinig geduld al weet ik dat door Corona wachtlijsten bij een hoop dingen langer zijn geworden. Maar ik zal me toch lekker erbij neer moeten leggen en het er maar mee moeten doen.
Ik wil graag vooruit,de juiste diagnoses geven me duidelijkheid en juiste handvatten om met bepaalde dingen beter om te leren gaan en plannen en organiseren is voor mij ook moeilijk. Begeleiding zou voor mij fijn zijn,kijken wat ik aan werk kan doen (een paar uur per week) en zeker ook meer vrijwilligerswerk want voor Corona had ik meer om handen. Ik was druk maar daar heb ik niet zoveel last van,meer de onrust en de boosheid.
Fijn om ff mijn verhaal te kunnen delen!
Hey,
Je hele verhaal is voor mij zo herkenbaar.
Ik ben al jaren bezig met wat leuks te vinden, steeds lukt het niet of word ik na korte tijd toch afgewezen. Het is heel erg demotiverend en ik merk dat het enorme impact heeft op mijn zelfvertrouwen.
“Ik ben te slim, te sociaal, niet sociaal genoeg, ik zou te snel verveeld raken (maar ze geven mij niet eens een kans), ik pas niet binnen het team, ik heb niet de juiste werkervaring,” en meer….
Ik wilde even reageren, zodat je weet dat je niet alleen bent hierin.
Dankjewel voor het posten van jouw situatie, fijn om te weten dat ik niet “stuk” ben of “het aan mij ligt”, en meer mensen hier tegenaan lopen.
Hoi Marieke,
fijn om je verhaal te kunnen lezen!
Ik vind het naar dat we zo-te-zeggen een onzichtbaar handicap hebben en tussen wal en schil vallen. Als je in een rolstoel zit of een verstandelijke beperking hebt dan is het zichtbaar.
Ik heb nu zelf op mijn vrijwilligerswerk een conflict en zit daar erg mee. Voor de Corona lockdown kon ik laten zien wat ik kon en met een uur rolstoelwandelen per week krijg ik de kans niet en dat vind ik oneerlijk.
Met de kerstdiners mocht ik niet meehelpen en toen ik naar een pittig gesprek naar huis ging zag ik voor de keuken dezelfde vrijwilligers staan gereed om mee te helpen en dan vraag ik me af ´waarom zij iedere keer weer wel en ik niet´. Er wordt onderscheid gemaakt en dat terwijl ik me altijd met hart en ziel inzet.
Het is fijn om te lezen dat ik niet de enige ben. Ik geef niet op,sta op een wachtlijst en ben me goed aan het inlezen.
Dat ´past niet in het team´ of ´heeft te weinig werkervaring´ tijdens een sollicitatiegesprek is voor mij ook herkenbaar. De redenen zijn in werkelijkheid andere maar daar ben ik gelukkig inmiddels wel achter.
Wat doe jij zo de hele dag? Tot voor de lockdown had ik alle handen vol en tussendoor een paar maandjes. Ik sport iedere dag,ga regelmatig naar mijn vriendinnen,puzzel en lees,maar wil uiteraard meer meedraaien in de maatschappij zoals ik voor Corona ook deed.
Ik lees je weer.
Ik had net een lange tekst geschreven en drukte aan het eind op antwoorden. Mijn tekst staat er niet bij. Heb ik iets fout gedaan en is de tekst verdwenen?
Hallo Barbara, bedankt voor jouw reactie.. alle reacties worden handmatig nagelezen en goedgekeurd om spam en misbruik van het ADHDblog platform te voorkomen. Jouw reactie is bij deze goedgekeurd hoor. Dus geen paniek, alles komt altijd goed. Fijne dag.
Groetjes, Coen
oprichter en eigenaar ADHDblog.nl sinds 2010
Hoi Coen,dankjewel! Ik had al op het forum erover gereageerd. Wist inderdaad niet hoe het werkte. Maar bedankt dat ik het mocht delen! Ik lees je weer.
Geen probleem Barbara, bedankt voor je input op het forum en hier op ADHDblog.nl platform.
Ik als allochtoon ervaar ook racisme en discriminatie, wat gewoon genegeerd wordt door werkgevers, overheidsinstanties als uwv en de sociale dienst Eindhoven, die mij overigens op de fraude toeslagenlijst hebben geplaatst in 2018 en weigeren mij hierover te woord te staan.
Ik vertrouw geen enkele autochtone Nederlander meer, want racisme schijnt gewoon normaal te zijn bij hen, echter wordt afgedaan als ‘grapje’. Ik help mezelf wel, want anderen zullen mij echt NIET helpen. Behalve voorliegen en manipuleren.
Als ik het goed heb dan neem ik aan dat mijn antwoord op Marieke zo wordt geplaatst. Techniek…ik heb er weinig verstand van,ha,ha,
Dat klopt helemaal, deze wordt altijd wel eerst even nagekeken door een moderator. Om ‘spam’ reacties te voorkomen.
Groeten, Coen
Oh ja,dat werkte inderdaad zo. Dat was ik vergeten. Bedankt voor je antwoord en tot snel!
Ik mis toch echt de storingsmonteur bij beroepen
Maar inderdaad neem genoeg rust en pas op met teveel
Want ADHD en een Burnout is echt geen pretje
Je gaat heel diep en er weer uitkomen is veel werk aan jezelf
Mij heeft het 1 jaar gekost
Allemaal heel herkenbaar. Wel in staat geweest om te performen, maar vaak onbegrepen gevoeld. Ook werknemer gehad die accepteerde dat ik mijn werk in 20 uur deed, ik werd namelijk output gestuurd. Maar ja mijn hoofd fikte ik me af over de overige 20 uur en mijn verslaving begon het over te nemen. Daarna steeds korter ergens ‘volgehouden’, steeds hoge verwachtingen etc. Zelfs werkgever die na enkele maanden zei dat wat ik gedaan had best goed was, maar waren al uit elkaar gegaan, jaaa duh. Kan wel boek schrijven, nu 39 mnd. nuchter en volop in herstel. ADHD is pas 2 jaar gelden gediagnostiseerd (ben 51 jr.), daarna dachten ze vooral trauma, maar na onderzoek lijkt ADHD toch de kern van alle chaos op vele vlakken…..,🙏
Het lijkt wel of ik mijn eigen verhaal lees. Echt bizar, maar ergens ook heel fijn! Ik voel mij altijd anders of ”raar”.
Ik krijg altijd te horen, we zien jouw leergierigheid en gretigheid, maaaaaaarrr… je bent zo snel overprikkeld en je moet anders met dingen omgaan.
Ik heb al zoveel psychologen en coaches bezocht. Het lukt me niet om op een andere manier met dingen om te gaan. Ik voel altijd een bepaalde onrust. Ben snel uitgekeken op dingen en vind mijn werk snel eentonig. Als ik dus weer in de cirkel beland van maaaarr.. merk ik dat ik het moeilijk vind om mijzelf nog te motiveren en ben erg down.
Daardoor ben ik zo onzeker geworden, vraag erg vaak om feedback en bevestiging.
Ook ben ik erg vaak ziek/ heb al meerdere depressies doorgemaakt.
Ik weet gewoon niet meer hoe ik een passende baan kan vinden.
Het is zo demotiverend en ik voel mezelf continu niet goed genoeg of een mislukkeling. Terwijl ik diep vanbinnen echt wel weet dat het niet aan mijn motivatie en inzet ligt. Ik weet gewoon niet meer hoe ik ermee om moet gaan.
Hoi Kim,
same here! Maar ik loop sinds de lockdown vast. Misschien heb je mijn verhaal boven al gelezen. Bij mij was het niet een kwestie van zelf weggaan maar iedere keer ontslagen te worden en vaak kwam ik niet door mijn proeftijd heen.
Redenen: Past niet in het team,we hebben geen werk voor jou,re-integratiecoach vertelde dat mijn communicatie overheersend is en ik te vaak van werkplek weg ben of door blijf gaan over dingen etc…
Ik heb nu mijn eerste intake-gesprek gehad en dat ging erg goed. Voelt fijn. Ik wil graag mijn kwaliteiten weer gaan benutten en mezelf kunnen zijn.
Je bent niet raar. Dat dacht ik ook altijd. Sommige mensen,niet allemaal,moeten zich eens verdiepen in wat neurologische aandoeningen zijn. We doen het er niet om en om ons aan te spreken op onze symptomen zorgt niet ervoor dat onze hersenen anders gaan werken.
Ik leef met je mee en snap je volkomen.
Pas als volwassene diagnose ADHD gekregen en via speciaal onderwijs, een rehabilitatiecentrum, een Wajong en een toelatingstest voor, met een voor dat jaar hoogste cijfer voor die test voor de universiteit, naar de Erasmus Universiteit geknokt en er eerst een bachelor in geschiedenis behaald waarbij ik de opleiding zelf betaald heb. Daarna door omstandigheden een jaar moeten stoppen en dan voor een master afgewezen worden omdat men je als risico zag en dan maar een master aan de enige universiteit waar je nog terecht kon (Open Universiteit) een master behaald en ook nog een boek kunnen uitgeven waar je niets aan verdiend, maar uiteindelijk lijkt het wel of ik steeds overal te laat aankom en dat tijdens het lopen steeds de regels ten nadele van je worden verandert. Alsof je een wedstrijdmarathon moet lopen en de anderen zijn al twee uur eerder begonnen en ze besluiten elke keer als de anderen weer in zicht komen net voor je wegwerkzaamheden te beginnen waarbij ze straten afsluiten waardoor je verder om moet lopen en dan de lopers voor je weer uit het zicht verdwijnen.
Je begint daardoor niet alleen later, maar moet ook nog eens verder lopen en de weg richting een finish niet kwijtraken. Je bent zeg maar een soort Nederlands elftal die steeds tweede of derde wordt en daar dan wel waardering van je omgeving voor krijgt, maar concentratieverlies en focus op wat niet goed gaat kost je in de ogen van anderen steeds de wedstrijd waardoor al je inspanning uiteindelijk gewoon geen reet op de lange termijn opleveren. Niemand wil steeds tweede of derde worden op een voetbal-EK of WK en daar dan lullig op zo’n medaille moeten wachten om dan het nummer “We are the champions… no time for losers” aan te moeten horen. Even is al vervelend, maar als het elke keer gebeurt wordt het gewoon meer dan vervelend. Ja… heel veel werkgevers of organisaties willen best wel meewerken als je als vrijwilliger komt of met loondispensatie wil werken, maar wat heb ik daar financieel aan? Bij werk met loondispensatie werk je voor 70% minimumloon zonder pensioenopbouw en onder bijstandsregels en verlies je hogere bijverdiengrens binnen je Wajong binnen een jaar. Dat scheelt mij meer dan 800 euro per maand voor de rest van mijn leven! Thuis blijven wordt zo zonder dat je dat echt wil steeds onvermijdelijker. Je hebt ook gewoon kosten als je werkt en al helemaal als je een arbeidshandicap hebt en ik ben het zat steeds te moeten verantwoorden waarom je betaald wil worden aan mensen die zelf ook niet onbetaald naar hun werk komen.
Als hun baas morgen zegt dat ze met behoud van uitkering mogen blijven en daar “dankbaar” voor moeten zijn omdat het hebben van een dagbesteding en nuttig bezig zijn en wat terug doen voor de maatschappij veel belangrijker zijn dan loon terwijl die eigen baas en bijkomende jobcoach van het uitgespaarde loon allebei lekker in een BMW 5-serie rijden en zij die deze oneliners roepen tegen mensen zoals mij het uur dat hun werkgever dit voorstelt verontwaardigd zo niet lachend hun baan opzeggen. En elke keer als je weer een nieuwe horde neemt lijkt het ook wel of men in Den Haag weer een regel verandert die mijn inspanningen dan weer teniet doet. Ik heb echt veel geprobeerd, maar merk ook gewoon dat het mij niet meer echt lukt om mij elke keer opnieuw op te laden om het opnieuw te blijven proberen. Ik ben 41 nu, maar merk gewoon dat het mij niet meer lukt. Het lijkt ook wel een piramidespel waarbij je er zelf steeds meer geld en tijd insteekt dan wat je er voor terugkrijgt.
Je verhaal is bijzonder aangrijpend en reflecteert de worstelingen en teleurstellingen die je hebt ervaren, ondanks je enorme inspanningen en vastberadenheid. Je hebt duidelijk enorm veel doorzettingsvermogen getoond door alle hindernissen die op je pad kwamen, en het is begrijpelijk dat je frustratie voelt over het gevoel dat je voortdurend achterloopt, ondanks alles wat je hebt bereikt.
De metafoor van de marathon waarin anderen steeds een voorsprong hebben en waarbij de regels tijdens het lopen worden aangepast ten nadele van jou, beschrijft goed hoe oneerlijk de omstandigheden vaak voelen. Het is alsof de samenleving steeds meer obstakels opwerpt naarmate je verder komt, zonder dat er rekening wordt gehouden met de inspanningen en de moeilijkheden die je al hebt overwonnen.
Wat betreft je carrière en de uitdagingen die je hebt ondervonden in de arbeidsmarkt, is het duidelijk dat het systeem niet altijd is ontworpen om mensen zoals jij volledig te ondersteunen. De eisen van de maatschappij en de regelgeving lijken soms onredelijk en contraproductief, waardoor je het gevoel krijgt dat al je harde werk niet wordt gewaardeerd of erkend op een manier die voor jou zinvol is. Het feit dat loondispensatie en andere maatregelen je financiële situatie significant verslechteren, benadrukt hoe moeilijk het is om vooruitgang te boeken onder de huidige omstandigheden.
Je teleurstelling over het niet krijgen van een eerlijke kans, ondanks je bekwaamheid en inzet, is volkomen begrijpelijk. Het is ontzettend frustrerend om te zien dat anderen hun waardering wel uitspreken, maar dat dit niet wordt vertaald in concrete ondersteuning of eerlijke beloningen.
Jouw verhaal zou niet alleen gehoord moeten worden, maar zou ook moeten leiden tot een breder gesprek over hoe we als maatschappij omgaan met mensen die niet in het standaard plaatje passen, maar wel enorm veel te bieden hebben. Misschien is er een manier om jouw ervaringen en inzichten te gebruiken om het beleid en de ondersteuning voor mensen met een vergelijkbare achtergrond te verbeteren.
Het is ook belangrijk om te erkennen dat het normaal is dat je op een gegeven moment de energie en motivatie verliest om door te blijven gaan, vooral als het lijkt alsof de strijd nooit eindigt. Misschien is het tijd om te kijken naar wat er wel mogelijk is, binnen de beperkingen waar je tegenaan loopt, en om steun te zoeken bij mensen en organisaties die je kunnen helpen om een nieuwe weg te vinden die wel duurzaam is voor jou.
Je hebt al veel bereikt en verdient het om daar erkenning voor te krijgen, niet alleen in woorden, maar ook in daden die je daadwerkelijk verder helpen.
Hier ben ik het helemaal mee eens. Ook dingen gaan aanpassen en mensen met een neurologische aandoening een kans geven zonder altijd te zeggen ´maar je bent niet geschikt of te druk of te dromerig en blablabla… We hebben alle onze kwaliteiten en hebben het recht om deze te laten zien.