Home » Ervaringen van ouders van kinderen met ADHD » Mijn zoon Emiel en onze reis met ADHD en medicatie
,

Mijn zoon Emiel en onze reis met ADHD en medicatie

Illustratie van een kind met ADHD aan tafel, omringd door creatieve chaos en een zorgzame moeder op de achtergrond.

Hallo, ik ben Tineke, moeder van drie kinderen. Onze jongste zoon, Emiel, wordt volgende week zeven jaar. Vorig jaar oktober kreeg hij de diagnose ADHD met kenmerken van autisme. Sindsdien gebruikt hij Methylfenidaat, tweemaal daags 0,5. Het was een moeilijke beslissing, want we stonden erg sceptisch tegenover medicatie. Maar de klachten op school werden zo ernstig dat we uiteindelijk geen andere keuze zagen.



Twijfels over de diagnose

We vinden het nog steeds lastig om ons in de diagnose te vinden. ADHD zou volgens mij al vanaf jonge leeftijd merkbaar moeten zijn. Maar voordat Emiel naar school ging, waren er geen problemen. Thuis was hij een rustig en zelfstandig jongetje dat zichzelf goed vermaakte. Hij was makkelijk en altijd vrolijk.

Op de peuterspeelzaal ging het ook prima. Pas in groep 1 van de basisschool begonnen de problemen. Hij maakte geluidjes tijdens kringgesprekken, friemelde aan andere kinderen en kon niet stilzitten. Stresspoppetjes hielpen even, maar gingen snel kapot. In groep 2 zat hij in een gecombineerde klas van 35 kinderen. Ik geloof dat die drukte hem heeft “verpest”. We hoopten dat groep 3 verbetering zou brengen, omdat hij dan echt zou beginnen met leren en zich minder zou vervelen.

Het begin van de medicatie

Toen hij in groep 3 zat, kwamen de klachten snel terug. We gingen opnieuw naar de psycholoog en besloten met veel tegenzin een maand lang Methylfenidaat te proberen. De eerste weken waren moeilijk: Emiel leek op school bijna een zombie, maar de leerkrachten waren tevreden. Thuis gaven we hem geen medicatie; daar mag hij zichzelf zijn, vinden wij.

Inmiddels krijgt Emiel op schooldagen tweemaal 0,5 Methylfenidaat. Dat is voldoende, hoewel hij het zelf niet fijn vindt. Als het tabletje ‘s morgens niet goed valt, wordt hij misselijk op school. Ook is zijn eetlust, die al niet goed was, nog slechter geworden. Om ‘s avonds in slaap te komen, geven we hem 1 tabletje melatonine.

Illustratie van een kind met ADHD in een klas, omgeven door een chaotische maar ondersteunende leeromgeving.

Veranderingen thuis

Hoewel school tevreden is, merken wij thuis grote veranderingen – en niet in positieve zin. Emiel zingt niet meer zoals hij vroeger deed en begint de dag schreeuwend. Aan tafel blijven zitten lukt hem niet meer. Hij zoekt constant de grens op door zijn broer en zus te irriteren met geluiden waar ze niet tegen kunnen. Zijn oudere broer (13) heeft PDD-NOS en is erg gevoelig voor prikkels, wat de situatie nog moeilijker maakt.

Vanmorgen hebben we Emiel met zijn ontbijt op zijn kamer gezet, zodat de rest rustig kon eten. We overwegen nu ook in het weekend medicatie te geven, maar de veranderingen in zijn gedrag blijven ons zorgen baren. Het vrolijke, positieve jongetje dat hij vroeger was, lijkt soms verdwenen. We vragen ons af: ligt dit aan ons?

Onze worsteling

Het is fijn om dit verhaal eens van me af te schrijven. Bij onze oudste zoon waren de problemen vanaf zijn geboorte duidelijk, maar bij Emiel hadden we dit niet verwacht. Hij was altijd een lieve, vrolijke zonnestraal – totdat hij naar school moest.

Heeft iemand soortgelijke ervaringen? Hoe gaan jullie hiermee om?


LTO3

Comments

4 reacties op “Mijn zoon Emiel en onze reis met ADHD en medicatie”

  1. Oh, wat herkenbaar! Ook ik zit met mijn handen in het haar. Ik herken mijn eigen lieve jongetje nauwelijks terug en geef de medicatie de schuld. Hier is het vergelijkbaar, alleen gebruikt mijn zoon 2x 10 mg per dag.

    Wat is dé tip? Over drie weken moet ik weer naar de kinderarts om te bespreken hoe het nu verder moet. Op school is alles onder controle (concentratie, aandacht, enzovoort), maar thuis… pff, het is echt een uitdaging.

    Alle tips en adviezen zijn meer dan welkom!

  2. Tura Gerards avatar
    Tura Gerards

    Beste Tineke,

    Dank je wel voor het delen van je situatie. Het moet een ontzettend moeilijke en emotionele reis voor jullie zijn.

    Uit je verhaal begrijp ik dat bij je zoon ADHD is vastgesteld. Wat me opvalt, is dat er mogelijk niet volledig is voldaan aan het Impairment-criterium, een van de vijf voorwaarden waaraan moet zijn voldaan voordat een psychiater verder onderzoekt hoe en in welke mate het gedrag overeenkomt met de 18 symptomen van ADHD.

    Het Impairment-criterium stelt dat:
    “Enkele van de herkende symptomen van onoplettendheid en hyperactief-impulsief gedrag (die beperkingen veroorzaken) aanwezig moeten zijn op twee of meer terreinen (bijvoorbeeld thuis en op school).”
    (In het Engels: “Some impairment from the symptoms must be present in at least two settings.”)

    Er zijn een paar punten waar ik over nadenk en die wellicht nuttig kunnen zijn om verder te onderzoeken. Je benoemt bijvoorbeeld de geluidgevoeligheid van je oudere zoon. Is dat ook bij Emiel onder de loep genomen? Geluid kan een enorme impact hebben, vooral als iemand psychologisch niet goed in staat is om zich ervoor af te sluiten. Anders dan bij onze ogen kunnen we onze oren niet “sluiten”. Dit zou mogelijk bijdragen aan zijn gedrag.

    Een andere overweging is dat het probleemgedrag begon in groep 1 van de basisschool. Was er voor die tijd sprake van potentiële traumatische gebeurtenissen, zoals een ziekenhuisopname, een intensieve behandeling, of een andere ingrijpende ervaring? Dergelijke gebeurtenissen kunnen soms lange tijd onder de oppervlakte blijven en pas later tot uiting komen.

    Je schrijft dat je je handen in het haar hebt en dat je bereid bent ook in het weekend medicatie te geven. Toch vraag je je af waar zijn gedragsverandering vandaan komt en of dat misschien aan jullie ligt. Ik wil je op het hart drukken: dit ligt niet aan jou.

    Het zou kunnen dat Emiel zelf merkt dat hij veranderd is door de medicatie. Hij kan bijvoorbeeld gevoelens en ervaringen hebben die buiten zijn macht liggen, maar die hij associeert met het pilletje dat hij van jou krijgt. Dit kan voor hem verwarrend zijn, vooral als hij ziet dat jij, als liefdevolle moeder, ook worstelt met deze situatie. Dit kan leiden tot onzekerheid en gevoelens van schuld bij een kind.

    Daarnaast is het zorgwekkend dat de medicatie alleen al niet voldoende lijkt te zijn en er ook melatonine wordt toegevoegd. Dit zou verder besproken moeten worden met de behandelend arts.

    Uit alles wat je schrijft proef ik dat je een liefdevolle en betrokken moeder bent. Je wordt echter in een onmogelijke positie geplaatst door de psychiater en de school, die jou dwingen om keuzes te maken die niet goed voelen. Ik vind het onacceptabel dat jouw deskundigheid als moeder in twijfel wordt getrokken. Dit lijkt me een ernstige fout, en ik durf zelfs te zeggen dat dit grensoverschrijdend kan zijn.

    Laura Batstra, een bekend voorstander van een meer zorgvuldige aanpak rondom ADHD-diagnoses, heeft vaker gewezen op het belang van het Impairment-criterium. Misschien kun je iets aan haar inzichten hebben. Ze stelt ook dat ADHD geen ziekte is, maar eerder een label dat te snel wordt geplakt.

    Ik hoop dat mijn relaas je enigszins heeft kunnen helpen of je in elk geval nieuwe inzichten heeft gegeven. Ik wens je ontzettend veel kracht en doorzettingsvermogen toe. Je doet het fantastisch, hoe moeilijk het soms ook voelt.

    Met vriendelijke groet,
    Tura Gerards
    (ADHD-coach)

  3. Serpil avatar

    Ik heb gehoord en gelezen dat LTO3 (visolie) in combinatie met L-Theanine erg goed kan werken. Zelf heb ik het nog niet geprobeerd, maar ik ben van plan het komende week te bestellen.

    Zijn er lezers die hier ervaring mee hebben? Ik geef liever geen Ritalin of andere medicatie, maar ik voel me door school gedwongen om dit te gebruiken.

    1. Coen Olde Bijvank avatar
      Coen Olde Bijvank

      Dat vind ik echt leuk en tof om te lezen! Om van mijn kant ook wat water bij de wijn te doen, heb ik hierbij een kortingscode van €10,- ADHDBLOG10. Met deze code betaal je in plaats van €67,- slechts €57,-, en dat is inclusief gratis verzending. De code is ook voor andere lezers te gebruiken.

      Hier is de link naar het LTO3 pakket: https://purefuel.nl/products/lto3

      Echt leuk, Serpil, dat je het hoogstwaarschijnlijk gaat proberen!

      Groetjes,

      Coen van ADHDblog & PureFuel – Natuurlijke Supplementen

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *