Ik ben 45 jaar, moeder van een dochter van 24 en trotse oma van een kleindochter van 2,5 jaar. Al jarenlang leef ik met ADHD en aanverwante stoornissen – niet alleen bij mezelf, maar binnen de familie. ADHD zit diep geworteld in onze genen, een stukje aanleg dat generaties overstijgt. Soms voelt het alsof het in de aderen van onze familie stroomt, verweven in wie we zijn, in hoe we denken, voelen en reageren op de wereld om ons heen.
In de afgelopen 25 jaar heb ik me ontwikkeld tot een ervaringsdeskundige – niet door studieboeken of theorieën, maar door het echte leven. Door vallen en opstaan, door slapeloze nachten vol zorgen en dagen gevuld met liefde, chaos en eindeloze uitdagingen. Door de kleine overwinningen en de grote tegenslagen.
In de basis ben ik moeder en oma, maar die rol blijft nooit hetzelfde. ADHD kent geen vaste patronen, geen vaste regels. Op een dag ben ik de liefdevolle oma die speelt en knuffelt, de moeder die luistert en advies geeft. Het volgende moment ben ik coach, huishoudster, probleemoplosser, crisismanager en mantelzorger. ADHD laat zich niet plannen, en dat betekent dat ik dat ook niet altijd kan.
Elke dag opnieuw aanpassen aan ADHD
De dagen zijn gevuld met onverwachte wendingen en chaotische ontwikkelingen. Soms begint de dag rustig, bijna georganiseerd. Maar binnen een paar uur kan alles omslaan in wanorde, prikkels, stress en emotionele uitbarstingen.
Stemmingswisselingen zijn onvoorspelbaar. Een vrolijke lach kan in een seconde veranderen in frustratie of tranen, zonder duidelijke aanleiding. Eén klein detail kan zorgen voor boosheid of verdriet. En ik? Ik ben altijd alert. Elke blik, elke beweging, elke nuance in de stem – alles telt. Ik probeer de storm voor te zijn, om mee te bewegen zonder meegesleurd te worden.
Maar te midden van die chaos zijn er ook momenten van pure warmte. Wanneer mijn dochter me een knuffel geeft, zomaar, omdat ze weet dat ik er altijd ben. Wanneer mijn kleindochter zich even tegen me aandrukt, haar kleine handje in de mijne, haar ogen vol vertrouwen. Die momenten maken alles de moeite waard.
Bij ADHD is elke seconde anders
Elke dag is anders, maar bij ADHD is zelfs elke seconde anders.
- Alles zien.
- Alles voelen.
- Alles horen.
De prikkels komen van alle kanten. De richting kwijtraken, het overzicht verliezen, continu op zoek zijn naar iets wat kwijt is. Altijd een ruis in je hoofd, altijd een gevoel van onbegrip van de buitenwereld. Waarom ben je wéér iets vergeten? Waarom is het zó moeilijk om een simpel taakje af te maken?
Vermoeiend? Absoluut. Er zijn dagen dat ik me compleet uitgeput voel, alsof ik in een constante marathon leef zonder finishlijn. Maar ondanks alles zou ik niet zonder ze kunnen.
Ik zie hoe hard ze hun best doen, hoe ze met hun eigen kracht en creativiteit een manier vinden om door het leven te navigeren. Misschien niet op de standaardmanier, misschien niet zoals anderen het zouden doen, maar wél op hun eigen manier. En dat is wat telt.
Je doet het goed, op jouw manier
Het geeft niet als je meer hulp nodig hebt dan een ander. Als je niet in een standaard kader past. Als je ADHD je dwingt om buiten de gebaande paden te denken. Je doet het op jouw manier.
En weet je? Dat is helemaal goed.
Laat de mensen maar praten. Laat ze maar oordelen, zonder écht te begrijpen hoe het is. Jij weet wat je doet. Jij weet wat je geeft, hoeveel kracht en geduld je elke dag opnieuw opbrengt. Jij doet het goed. 💙
Geschreven door Patty, gastblogger voor ADHDblog.nl
Ook jouw ADHD verhaal of ervaring delen?
Wil je ook je verhaal delen of jouw ervaringen met ADHD vertellen? Wij bieden een platform voor ouders, volwassenen en ervaringsdeskundigen die hun inzichten willen delen.
📩 Stuur een e-mail naar info@adhdblog.nl en wij nemen zo snel mogelijk contact met je op!
Jouw ervaring kan anderen helpen en inspireren.
Geef een reactie