Een moeder deelt hier het verhaal van haar zoon met ADHD.
Ik heb een dochter van 13 en een zoon van 11 jaar. Mijn zoon heeft ADHD. Voor het leren op school slikt hij 2 keer daags Ritalin. Hij is snel boos, heeft vaak ruzie en gaat vechtpartijtjes niet uit de weg. Hij is helaas voor niemand bang. Hij zoekt graag spanning op. Thuis verteld hij ook altijd over of hij ruzie heeft gehad, of gevochten heeft. Dan praat ik met hem en vertel dat ik liever had gehad dat hij het uit de weg was gegaan. Dan gaat hij de verdediging in en begint een discussie.
Uitleggen
Hij zegt dan bijvoorbeeld: “ja maar ik laat mij niet slaan, dan doe ik het terug”. Dan probeer ik hem uit te leggen dat hij weg moet gaan als hij of een ander kind boos word of is. En dat je zo ruzie kunt voorkomen. Het is ook niet zo dat hij altijd de schuldige is die begonnen is. Omdat hij het eerlijk verteld kan ik geen straf geven. Want dan verteld hij niks meer. Soms lijkt het of ik tegen een boom praat.
Niet opgeven
Maar ik geef niet op. Af en toe ben ik zo moe van al dat gedoe. Maar door de liefde die ik voor mijn kinderen voel ga ik door. Dat doet elke liefdevolle moeder voor je kinderen. Af en toe is mijn zoon verstandig en gaat weg bij ruzie. Dan geef ik hem een compliment en vertel erbij dat ik zo trots op hem ben. Verder is hij een vrolijk kereltje, erg spontaan, en hij is erg behulpzaam. Hij kletst je de oren van de kop af. Gelukkig maakt dat veel goed. Het is een heerlijk ventje. Hij komt er wel. Daar zorg ik voor.
Geschreven door Sabine Riesewijk
Geef een reactie